Μια ειδική έκθεση που θα δημοσιευτεί με την έναρξη των συνομιλιών για 
το κλίμα, στο Cancún του Mexico, θα αποκαλύπτει ότι ένα δις άνθρωποι θα χάσουν τα σπίτια τους μέσα στα επόμενα 90 χρόνια, εξαιτίας της μη ύπαρξης συμφωνίας για τη μείωση εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα. Γύρω στα τρία δις άνθρωποι θα χάσουν την πρόσβασή τους σε καθαρό νερό, επειδή τώρα είναι πια πολύ αργά για να σταματήσουμε την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας κατά 4 βαθμούς…
«Το βασικό μήνυμα είναι ότι όσο πλησιάζουμε την αύξηση των τεσσάρων βαθμών, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να αντιμετωπίσουμε τις συνέπειες» είπε ο Dr Mark New, ειδικός στο κλίμα από το πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, ο οποίος πρόσφατα διοργάνωσε ένα συνέδριο με θέμα: «Τέσσερις βαθμοί και πάνω» για λογαριασμό του Tyndall Centre for Climate Change Research.
Οι εργασίες του συνεδρίου θα δημοσιοποιηθούν αύριο ώστε να συμπέσουν με την έναρξη των συνομιλιών για το κλίμα στο Cancún. Ένα βασικό χαρακτηριστικό αυτών των εργασιών είναι ότι θεωρούν ότι ακόμα και αν κάποια στιγμή υπήρχε συμφωνία για τη μείωση των εκπομπών του διοξειδίου του άνθρακα, αυτό δεν θα ήταν αρκετό πλέον για να περιορίσουν την αύξηση της παγκόσμιας θερμοκρασίας στους δύο βαθμούς (οι δύο βαθμοί θεωρούνται ως το ανώτατο αποδεκτό όριο αύξησης της θερμοκρασίας μέσα στον αιώνα). «Για να υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να πετύχουμε κάτι τέτοιο, θα πρέπει να οδηγηθούμε σε μαζική …από-διοξειδιοανθρακοποίηση της κοινωνίας», είπε ο Dr Chris Huntingford του for Ecology and Hydrology στο Oxfordshire.
Λίγοι ειδικοί πιστεύουν ότι κάτι τέτοιο θα ήταν δυνατό να συμβεί, ειδικά μετά την αποτυχία των συνομιλιών στην Κοπενχάγη τον περασμένο Δεκέμβριο. «Οι δύο βαθμοί τώρα πια αποτελούν ένα ευσεβές όνειρο» σύμφωνα με τον Bob Watson.
Ερευνητές όπως ο Richard Betts, επικεφαλής των κλιματικών επιπτώσεων στο Met Office, υπολογίζουν ότι η αύξηση των 4βαθμών θα γίνει σε λιγότερο από 50 χρόνια, με το λιώσιμο των πάγων και την άνοδο της στάθμης της θάλασσας.
Το λιώσιμο των πάγων και η άνοδος της στάθμης της θάλασσας, σύμφωνα με τον François Gemenneτου Institute for Sustainable Development and International Relations στο Παρίσι, θα οδηγούσαν στη δημιουργία «χωρών φαντασμάτων», των οποίων οι κυβερνήσεις -από την εξορία- θα κυβερνούσαν τους διασκορπισμένους πολίτες και τη χαμένη στο νερό γη.
Μικρά νησιά-κράτη, όπως το Tuvalu και οι Μαλβίδες ήδη απειλούνται από το νερό. «Τι θα συνέβαινε αν η φυσική υπόσταση ενός κράτους εξαφανιζόταν, αλλά οι άνθρωποι ήθελαν να κρατήσουν την εθνικότητά τους;» ρωτά. «Θα συνέχιζε να υπάρχει σαν εικονικό κράτος, αν και θα επρόκειτο για ένα βράχο κάτω από το νερό».
Ο Peter Stott του Met Office είπε ότι η πιο σοβαρή και αρνητική επίπτωση θα είναι η ικανότητα του πλανήτη να απορροφά το διοξείδιο του άνθρακα. Αυτή τη στιγμή, το 50% των τεχνητών εκπομπών απορροφούνται από τη θάλασσα και από τα φυτά στη στεριά.
«Ωστόσο, η ποσότητα των εκπομπών που μπορεί να απορροφηθεί μειώνεται καθώς αυξάνεται η θερμοκρασία. Θα φτάσουμε σε ένα σημείο, από το οποίο και μετά, οι θερμοκρασίες θα αυξάνονται ακόμα πιο γρήγορα. Ο κόσμος τότε θα είναι πολύ διαφορετικός».
Πηγή: The Observer
