Είχα τη χαρά, για να δανειστώ μια φράση φίλης και ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΩ, να έρθω πολύ κοντά στον καρκίνο. Όχι δεν αρρώστησα, αρρώστησε δικός μου άνθρωπος και απλά το έζησα από κοντά. Αρρώστησα όμως από την αντιμετώπιση ανευθυνοϋπεύθυνων καρεκλοκένταυρων, την ίδια ώρα που θαύμασα το μεγαλείο ασθενών και εργαζόμενων στα «ογκολογικά».
Εντυπωσιάζομαι ακόμη με πράγματα είναι η αλήθεια! Λάθος- σωστό μετά από 25 χρόνια στο κουρμπέτι δεν ξέρω.
Εκείνο που μου κάνει εντύπωση, τούτη τη φορά γιατί πολύ φοβάμαι πως θα υπάρξουν κι’άλλες, είναι πως βγήκε μια ανακοίνωση και… καθαρίσαμε. ΟΛΟΙ ΜΑΣ!!!!
Ο καρκίνος ορέ δεν παίζει μόνο με το κορμί του πάσχοντα. Λογοφέρνει καθημερινά με την αξιοπρέπειά του, το μυαλό και την ψυχή του.
Και για να τελειώνουμε, ο καρκίνος παλεύεται και ενίοτε θεραπεύεται. Για τα “ΚΑΡΚΙΝΩΜΑΤΑ” πάλι δεν παίρνω και όρκο.
Ειρήνη Παπουτσή
