Η Ελλάδα της κρίσης είναι μια άλλη χώρα από την Ελλάδα προ κρίσης. Οι περιουσίες αλλάζουν χέρια και τη μεσαία τάξη, που έχει διαλυθεί, τη διαδέχεται μια νέα κοινωνική κατηγορία: οι νεόπτωχοι. Το ρητό «μία φωτογραφία χίλιες λέξεις» βρίσκει την πλήρη του δικαίωση στην εμφάνιση των ενεχυροδανειστηρίων, που έχουν ξεπηδήσει σαν τα μανιτάρια από το 2010.
Κάθε γειτονιά έχει τουλάχιστον από ένα. Η επιγραφή «αγορά χρυσού – άμεσα και μετρητά» είναι κυρίαρχη σε κάθε γωνιά των πόλεων της χώρας μας.
Ο αριθμός των ενεχυροδανειστηρίων δεν μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια. Εκτιμάται ότι τουλάχιστον 1.000 τέτοια καταστήματα άνοιξαν μέσα στην τριετία 2010 – 2012. Εκεί, πλέον, στρέφονται οι πάντες όχι για να πάρουν κάποιο δάνειο, έστω με τοκογλυφικούς όρους όπως συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά για να πουλήσουν σε εξευτελιστικές τιμές πολύτιμα αντικείμενα και περιουσιακά τους στοιχεία. Το σκηνικό θυμίζει τη μαύρη αγορά της φασιστικής κατοχής στην Ελλάδα.
Πίσω από τα ενεχυροδανειστήρια κρύβονται εταιρείες εμπορίας που μαζεύουν το χρυσό και στη συνέχεια, μέσω άλλων εταιρειών-«μαϊμούδων», για να χάνονται τα ίχνη της διαδρομής, ο χρυσός σε μορφή ράβδων φεύγει με προορισμό την Ευρώπη και κυρίως τη Γερμανία. Τελικός σταθμός αυτού του λαθρεμπορίου είναι οι τράπεζες χρυσού ή τα νομισματοκοπεία.
Στη δεκαετία του 1990, σύμφωνα με τα στοιχεία του ΣΕΒ, όταν αυτές οι «παρατράπεζες» κάλυπταν μόλις το 15% της τραπεζικής αγοράς, ο τζίρος της συγκεκριμένης μαύρης αγοράς υπολογιζόταν στο αστρονομικό ποσόν των 100 δισεκατομμυρίων δραχμών. Σήμερα, ουδείς μπορεί να διανοηθεί τα επίπεδα στα οποία έχει φτάσει. Πολλά δε από τα προϊόντα χρυσού που εμπορεύονται οι συγκεκριμένες εταιρείες-τοκογλύφοι είναι προϊόντα κανονικών ληστειών και κλοπών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, προκύπτει ότι αυτά τα τοκογλυφικά κυκλώματα σχετίζονται με το λαθρεμπόριο όπλων και ναρκωτικών, ενώ έχουν διασυνδέσεις με τον αστικό πολιτικό κόσμο, με την Ακροδεξιά, με τα Σώματα Ασφαλείας, με την Εκκλησία, με διευθυντικά στελέχη τραπεζών και δημοσιογράφους. Συνήθως ελέγχουν μπαρ και κέντρα διασκέδασης και επενδύουν στο real estate. Στην πραγματικότητα όλες οι ενδείξεις παραπέμπουν σε πυραμίδα, στην κορυφή της οποίας βρίσκονται κύκλοι της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της χώρας που έχουν στον έλεγχό τους όλη την «παραοικονομία».
Υπ’ αυτή την έννοια, αποκτούν και μιαν άλλη διάσταση τα στοιχεία που λένε ότι στην Ελλάδα της κρίσης, όπου το 35% ζει στα όρια της φτώχειας, 8.000 Ελληνες εκατομμυριούχοι έχουν περιουσία 600 δισ. ευρώ. Η κρίση ήταν, πράγματι, μια ευκαιρία, αλλά για τους πλούσιους να γίνουν πλουσιότεροι μέσα από τη ληστεία και την αρπαγή των περιουσιών (και) όσων προστρέχουν στα ενεχυροδανειστήρια.
enet.gr
