Τη δεκαετία του ΄60, οι κινητοποιήσεις στον χώρο της παιδείας, από εκπαιδευτικούς ή φοιτητές, ήταν συχνές. Η εκπαιδευτική κοινότητα ζητούσε αύξηση των δαπανών για την Παιδεία στο 15% του κρατικού προϋπολογισμού και δωρεάν εκπαίδευση για όλους τους πολίτες.
Η κατάσταση στα σχολεία και στα πανεπιστήμια ήταν τραγική για μια ευρωπαϊκή χώρα.
Εκτός από την έλλειψη σχολικών κτιρίων και χιλιάδων εκπαιδευτικών, τα μισά σχολεία δεν διέθεταν ούτε καν τα απαραίτητα, όπως θρανία και βιβλία. Για αυτό και σε παλιές φωτογραφίες οι μαθητές κάθονται σε τριάδες.
Για την εγγραφή κάθε μαθητή στο σχολείο, οι γονείς πλήρωναν από το υστέρημά τους. Πρώτα για τα δίδακτρα, τη λεγόμενη «μαθητική εισφορά» και έπειτα αγόραζαν τα βιβλία της χρονιάς.
Αυτά τα έξοδα ήταν δραματικά υψηλά για χιλιάδες οικογένειες που δεν είχαν να ζήσουν και αρκετοί οικογενειάρχες εγκατέλειπαν τη χώρα για να βρουν δουλειά και ελπίδα επιβίωσης στην ξενιτιά.
Απόδειξη των υψηλών δαπανών για την παιδεία είναι ότι σχεδόν τα μισά παιδιά …
Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου: ΕΔΩ
