Ανακοίνωση των Αγωνιστικών Κινήσεων ΑΕΙ – ΤΕΙ
Νεκρός βρέθηκε στα Γιάννενα, σε σημείο κοντά στη Γαλακτοκομική σχολή όπου φοιτούσε, ο Βαγγέλης Γιακουμάκης. Πολλοί και κάθε λογής σχολιασμοί έγιναν από τα ΜΜΕ, στο «θρίλερ» που ξεκίνησε εδώ και πάνω από ένα μήνα μετά την εξαφάνισή του. Ακόμα περισσότερα κροκοδείλια δάκρυα χύθηκαν ύστερα από την τελευταία είδηση. Άλλα τόσα εμβριθή άρθρα και κοινωνιολογικές αναλύσεις από την «υψηλή» διανόηση.
Κάποιοι μίλησαν για «τραγικό επίλογο» της όλης ιστορίας, θέτοντας τις βάσεις για να «ξεχαστεί και αυτή με τον καιρό». Εμείς ξέρουμε πολύ καλά ότι δεν πρόκειται περί «επιλόγου», αλλά για επεισόδιο ενός έργου σε συνέχειες, με ποικίλες -ορατές και αθέατες- όψεις στην καθημερινότητα και τη ζωή μας.
Όπου και να καταλήγουν τα ιατροδικαστικά πορίσματα, το σίγουρο είναι ότι μπορεί να γίνει λόγος για μια δολοφονία με ενόχους και αυτουργούς. Μια δολοφονία, η οποία δεν αποτελεί κάποιου είδους αποκαλυπτήριο για την «εγωιστική και βάρβαρη ανθρώπινη φύση», όπως βάλθηκαν κάποιοι να μας πουν. Δεν συνιστά απόδειξη για την «έμφυτη κακία μας», παρά τους ισχυρισμούς κάποιων, που απλώς θέλουν να συγκαλύψουν τον πραγματικό υπαίτιο.
Και το όνομα αυτού: καπιταλισμός, το σύστημα της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης. Ένα σύστημα που πλάι στην ωμή και απροκάλυπτη βαρβαρότητα που επιβάλλει, στην εκτεταμένη φτώχεια και εξαθλίωση που παράγει, στο φασισμό που γεννά και εκτρέφει, στη βία πάνω στην οποία θεμελιώνεται και με την οποία αναπαράγεται, συντηρεί και διαμορφώνει ένα ολόκληρο πλέγμα κοινωνικών σχέσεων, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή του.
Διαιρεί τους ανθρώπους με βάση την καταγωγή, το φύλο, το χρώμα, τη θρησκεία, τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Τι κι αν είμαστε ο ένας πιο κοντά στον άλλο από ποτέ και οι αποστάσεις έχουν εκμηδενιστεί, η αποξένωση, η περιθωριοποίηση και ο απομονωτισμός γίνονται καθημερινότητα στα πλαίσιά του. Ο ατομικισμός, το «πατάω επί πτωμάτων», αναγορεύονται σε κυρίαρχες αξίες, οι οποίες μας διδάσκονται, μάλιστα, με περισσή επιστημονικοφάνεια μέσα στα σχολεία και τα πανεπιστημιακά αμφιθέατρα. Μας θέλει να «κλείνουμε τα μάτια» μπροστά στην αδικία, να λέμε «δε βαριέσαι» και «αυτά έχει η ζωή». Να αποδεχόμαστε ως φυσική τάξη πραγμάτων την επιβολή του «δυνατού» στον «αδύναμο». Να εναρμονιζόμαστε και να πειθαρχούμε στα κυρίαρχα πρότυπα, που αυτό έχει ορίσει, σε όλους τους τομείς της ζωής μας. Και όποιος «διαφορετικός» παρεκκλίνει έστω και στο ελάχιστο, θα πρέπει να τσακίζεται! Τέτοιες «κανονικότητες» επιχειρούσαν να εγγράψουν στο σώμα του Βαγγέλη οι άθλιοι «νταήδες» της σχολής του, εξευτελίζοντάς τον και υποβάλλοντάς τον σε κάθε είδους σωματικά και ψυχολογικά βασανιστήρια. Δεν ταίριαζε στον «ανδρισμό» τους, δεν ήταν αρκετά «μάγκας» για αυτούς.
Και όλα αυτά, σύμφωνα με δημοσιεύματα, συντελούνταν υπό την πλήρη κάλυψη και ανοχή επίσημων πολιτικών παραγόντων, αλλά και των διοικητικών αρχών της σχολής του. Όλοι αυτοί και οι όμοιοί τους είναι πολύ απλά συνένοχοι. Η αφόρητη υποκρισία τους, όχι μόνο μας εξοργίζει, αλλά και ξανασκοτώνει τον συμφοιτητή μας. Είναι πρόκληση για τη νεολαία που της στερούν τα όνειρα και το μέλλον, όπως τα έκλεψαν και από αυτόν.
Τα συμπτώματα μιας αρρωστημένης και σάπιας κοινωνίας, που αποκτηνώνει, εξαθλιώνει και ισοπεδώνει τα πάντα, δεν γιατρεύονται με ασπιρίνες. Η μοναδική εγγύηση για ένα μέλλον διαφορετικό και καλύτερο, στο ύψος των ανθρώπων, αντάξιο των προσδοκιών μας, δεν είναι παρά η σύγκρουση με το σύστημα της εκμετάλλευσης, τη μήτρα όλων των «τεράτων». Η καθημερινή πάλη ενάντια στις σαθρές αξίες του, η αντίσταση στην καταστροφή των ζωών μας. Αυτό το δρόμο ας βαδίσουμε, για να πάρουν τα όνειρα εκδίκηση. Για τον Βαγγέλη και για όλους μας…
