Εγκαινιάστηκε χθες στη Λάρισα το νέο 8ο ΕΠΑΛ που βρίσκεται στο σωφρονιστικό κατάστημα, παρουσία της υπουργού Παιδείας Σ. Ζαχαράκη η οποία το χαρακτήρισε οδοδείκτη για όλα τα σωφρονιστικά καταστήματα της χώρας.

Σε ανάρτησή της η υπουργός ανέφερε τα εξής:

«Στη Λάρισα, ζήσαμε μια ξεχωριστή στιγμή για την εκπαίδευση.

Εγκαινιάσαμε το 8ο ΕΠΑ.Λ. Λάρισας – το πρώτο ΕΠΑ.Λ. σε σωφρονιστικό κατάστημα στην Ελλάδα, που θέλουμε να αποτελέσει τον οδοδείκτη και για άλλα καταστήματα κράτησης.

Κάνουμε πράξη μια αυτονόητη υποχρέωση της Πολιτείας: να έχει κάθε πολίτης, όπου κι αν βρίσκεται, πρόσβαση στο ύψιστο δικαίωμα της εκπαίδευσης.

Ένα δικαίωμα που ανοίγει το μυαλό, το πνεύμα και τις δυνατότητες.

Ένα «μονοπάτι πιο φωτεινό», που οδηγεί στην αυτοπεποίθηση, σε νέες επαγγελματικές ευκαιρίες και στη σιγουριά ότι «μπορώ να τα καταφέρω».

Μια νέα αρχή, που θα δώσει τη δυνατότητα στους 22 μαθητές του 8ου ΕΠΑ.Λ. να συνεχίσουν, να προχωρήσουν στο Πανεπιστήμιο και να διεκδικήσουν τη θέση τους στον επαγγελματικό στίβο.

Ευχαριστώ θερμά τον Διευθυντή των εκπαιδευτικών μονάδων του Καταστήματος, Γιώργο Τράντα, τον Διευθυντή φυλακών Λάρισας, τους συναδέλφους Υπουργούς, τους Γενικούς Γραμματείς, τις Περιφερειακές Διευθύνσεις, τους Διευθυντές Εκπαίδευσης, τους εκπαιδευτικούς και όλους όσοι συνέβαλαν, ώστε να γίνει πραγματικότητα αυτό το εκπαιδευτικό «θαύμα».

Από εδώ στέλνουμε το μήνυμα μιας εκπαίδευσης που δεν αποκλείει κανέναν, αλλά δίνει ευκαιρίες σε όλους.

Καλή πρόοδο και καλή σχολική χρονιά, στους πρώτους μαθητές αυτού του νέου ξεκινήματος!

Στην ομιλία της στα εγκαίνια του σχολείου τόνισε:

Ο Διευθυντής του σχολείου Γ. Τράντας

Στο καλωσόρισμα του στους προσκεκλημένους ο διευθυντής του 8ου ΕΠΑΛ Γ. Τράντας τόνισε:

«Σήμερα είναι μια ημέρα που θα μείνει χαραγμένη στην καρδιά μου και στην ιστορία της εκπαίδευσης στις φυλακές. Στέκομαι εδώ, μετά από δέκα χρόνια αγώνα, και βλέπω να υλοποιείται ένα όραμα που γεννήθηκε από τη συνάντηση με πραγματικούς ανθρώπους, με πραγματικές ανάγκες, με πραγματικά όνειρα.

Φέτος, το Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Λάρισας, το πρώτο ΣΔΕ σε φυλακή, έκλεισε 20 χρόνια ζωής. Είκοσι χρόνια, που μας δίδαξαν ότι η εκπαίδευση δεν είναι προνόμιο – είναι δικαίωμα. Είκοσι χρόνια που είδαμε ανθρώπους να ανακαλύπτουν ξανά τον εαυτό τους, να βρίσκουν τη φωνή τους, να ανασυνθέτουν την ελπίδα τους.

Σε όλα αυτά τα χρόνια, όμως, ζούσα ένα βάσανο. Κάθε φορά που ένας μαθητής μας έπαιρνε το απολυτήριο Γυμνασίου, έβλεπα στα μάτια του την ίδια ερώτηση: «Και τώρα, κύριε διευθυντά; Τι κάνω τώρα;». Και εγώ του απαντούσα με βαριά καρδιά: «Μπορείς να γραφτείς σε Λύκειο εκτός της φυλακής και να δίνεις εξετάσεις τον Ιούνιο».

Αλλά τι σήμαινε αυτό στην πράξη; Σήμαινε μοναχικές ώρες μελέτης στο κελί, χωρίς καθηγητή να εξηγήσει, χωρίς συμμαθητή να συζητήσει, χωρίς κίνητρο να συνεχίσει. Σήμαινε άνθρωποι που είχαν αρχίσει να ελπίζουν ξανά, να βλέπουν την πόρτα να κλείνει μπροστά τους.
Πόσες φορές είδα κρατουμένους να έρχονται στο γραφείο μου και να ρωτούν: «Υπάρχει θέση για μένα σε κάποια τάξη;» Και πόσες φορές χρειάστηκε να τους πω: «Λυπάμαι, δεν έχουμε χώρο». Έβλεπα τα κεφάλια τους να σκύβουν, τα μάτια τους να χάνουν τη λάμψη. Έφευγαν σιωπηλοί, και εγώ
έμενα με την αίσθηση ότι τους αφαίρεσα κάτι πολύτιμο – την ελπίδα.

Για αυτούς τους ανθρώπους έγινε όλος αυτός ο αγώνας. Για τον Χotza, που είχε τελειώσει το Γυμνάσιο και ήθελε να μάθει γεωπονία για να φροντίζει κήπους όταν θα βγει. Για τον Emad, που εκτός από τα μεροκάματα ήθελε να εξειδικευτεί σε κάτι που θα τον βοηθούσε να σταθεί στα
πόδια του.

Για τον Γιάννη, που με ρώτησε: «Θα υπάρξει ποτέ σχολείο για εμάς;» – Σήμερα του απαντώ: «Ναι, Γιάννη. Υπάρχει».

Η ίδρυση του πρώτου Επαγγελματικού Λυκείου σε φυλακή της χώρας δεν είναι απλώς μια διοικητική πράξη. Είναι μια δήλωση αξιών. Είναι το μήνυμα ότι κανείς δεν μένει πίσω.
Είναι η απόδειξη ότι το ελληνικό κράτος πιστεύει στη δυνατότητα κάθε ανθρώπου να ξαναγράψει την ιστορία του.
Γιατί είναι τόσο επαναστατικό ένα Επαγγελματικό Λύκειο σε φυλακή;

Πρώτον, γιατί δίνει ευκαιρίες σε όλους. Σε όποιον έχει τελειώσει το Γυμνάσιο, σε όποιον έχει εργαστεί με τα χέρια του, σε όποιον θέλει να μάθει. Δεν ρωτάμε από πού έρχεται – ρωτάμε πού θέλει να πάει.
Δεύτερον, γιατί προσφέρει πραγματικά εφόδια για τη ζωή.

Οι μαθητές μας θα μάθουν συγκεκριμένες δεξιότητες στον τομέα της Γεωπονίας και σε άλλους τομείς που θα ακολουθήσουν. Θα έχουν στα χέρια τους ένα πτυχίο που αναγνωρίζεται παντού, που ανοίγει πόρτες, που δημιουργεί δυνατότητες.

Και τρίτον, γιατί η επαγγελματική και κοινωνική επανένταξη δεν είναι πια ένα ευχολόγιο – είναι μια πραγματικότητα.

Όταν αυτοί οι άνθρωποι θα βγουν από εδώ, δεν θα φεύγουν με άδεια χέρια. Θα φεύγουν με γνώσεις, με δεξιότητες, με αυτοπεποίθηση.

Θέλω να ευχαριστήσω από τη καρδιά μου όσους έκαναν αυτό το όνειρο πραγματικότητα. Τη διοίκηση της φυλακής, την πολιτική ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας και τη Γενική Γραμματεία Αντεγκληματικής Πολιτικής, τη διοίκηση της φυλακής, τις Διευθύνσεις εκπαίδευσης Λάρισας και Θεσσαλίας, τον Δήμο Λαρισαίων, που δεν άκουσαν απλώς το αίτημά μας – το αγκάλιασαν.

Τους τοπικούς φορείς, τους συναδέλφους μου εκπαιδευτικούς, που πίστεψαν και στήριξαν με τη σιωπηλή τους παρουσία και το δύσκολο καθημερινό έργο τους.

Αλλά η δική μου παράκληση προς εσάς είναι να μη σταματήσουμε εδώ. Να συνεχίσουμε να στηρίζουμε αυτό το σχολείο, αλλά και όλα τα σχολεία σε κάθε φυλακή της χώρας. Να φτιάξουμε και άλλες αίθουσες εδώ απέναντι για ένα ανεξάρτητο κτηριακά ΕΠΑΛ.

Να συνδέσουμε αυτή τη φυλακή με τις αγροτικές για μαθητεία. Είναι επαναστατικό μέτρο κύριε Γενικέ. Γιατί η εκπαίδευση στη φυλακή δεν είναι μόνο για τους κρατουμένους – είναι για όλη την κοινωνία.

Κάθε άνθρωπος που επανεντάσσεται επιτυχημένα κάνει τη χώρα μας πιο ισχυρή, πιο ανθρώπινη, πιο δίκαιη.

Κάθε φορά που ανοίγει ένα σχολείο σε μια φυλακή, ανοίγει ταυτόχρονα και μια πόρτα προς την κοινωνία. Και αυτή η πόρτα πρέπει να μείνει ανοιχτή για πάντα.

Στους μαθητές μου, θέλω να πω: Αυτό το σχολείο είναι δικό σας. Είναι η δική σας νίκη. Χρησιμοποιήστε το, ονειρευτείτε μέσα από αυτό, και δώστε το καλύτερο από εσάς. Γιατί εσείς είστε η ζωντανή απόδειξη ότι κάθε άνθρωπος αξίζει μια δεύτερη ευκαιρία.”

(φωτο: Π. Δομούζης)

Προσοχή! Επιτρέπεται η αναδημοσίευση των πληροφοριών του παραπάνω άρθρου ή μέρους αυτών μόνο αν αναφέρεται ως πηγή το https://paidis.com/ και υπάρχει ενεργός σύνδεσμος.