Του Γιάννη Παιδή
Αυλαία την Κυριακή για τη Γιορτή Κρασιού του Αμπελώνα, και εκείνο που έμεινε σαν εντύπωση σε όσους την επισκέφθηκαν ήταν ότι δυστυχώς, όπως τα περισσότερα χρόνια έτσι και φέτος, είδαν ένα πανηγύρι που ούτε κάτι το φοβερό από άποψης διασκέδασης είχε να προσφέρει, και το κυριότερο, ούτε στην ανάδειξη των τοπικών κρασιών και σταφυλιών που τόσο έχει ανάγκη η τοπική οικονομία συνέβαλε…
Και είναι φυσικό να έχουν αυτή την εντύπωση οι επισκέπτες αφού ο σχεδιασμός της γιορτής γίνεται με δεδομένα της δεκαετίας του ’50 τότε που το όνομα ενός καλλιτέχνη ήταν πόλος έλξης για έναν ολόκληρο νομό, αλλά και δεν υπήρχε τόσο μεγάλη ανάγκη ανάδειξης των χαρακτηριστικών ενός προϊόντος.
Δυστυχώς όταν οι διοργανωτές δεν διαθέτουν φαντασία και βλέπουν τέτοιου είδους εκδηλώσεις απλά σαν μια υποχρέωση που πρέπει να φέρουν σε πέρας, αυτά και χειρότερα συμβαίνουν σε έναν θεσμό που θα μπορούσε αν σχεδιαζόταν όπως απαιτούν οι σύγχρονες ανάγκες, να προσφέρει πολλά στην τοπική κοινωνία.
Ίσως ήλθε η ώρα να καταλάβουν όλοι αυτοί που ξόδεψαν χιλιάδες ευρώ για να διοργανώσουν και τη φετινή γιορτή, ότι το να βγάζεις λόγους γεμάτους μεγάλα κενά περιεχομένου λόγια, να φέρνεις τρεις – τέσσερις ορχήστρες, έναν – δύο γνωστούς καλλιτέχνες και να έχεις στο χώρο της εκδήλωσης ατάκτως ειρημμένα αντικείμενα και εργαλεία που χρησιμοποιούσαν στην καλλιέργεια και την παραγωγή του κρασιού οι παλαιότεροι, δεν κάνεις γιορτή ανάδειξης του προϊόντος, αλλά ένα πανηγυράκι ανούσιο και ακριβό για τα σημερινά οικονομικά δεδομένα της χώρας και κατ’ επέκταση και της αυτοδιοίκησης.
Κύριοι διοργανωτές, για να πεις σήμερα ότι κάνεις εκδηλώσεις προβολής και ανάδειξης ενός προϊόντος, μια πραγματική –δηλαδή- γιορτή κρασιού, θα πρέπει να φέρεις κοντά σου και να έχεις συμμετέχοντες όλους όσους εμπλέκονται στην παραγωγή του προϊόντος, είτε αυτοί είναι σύλλογοι και συνεταιρισμοί, είτε είναι ιδιώτες, μικροί ή μεγάλοι παραγωγοί.
Δημιουργείς εκθετήρια για τα προϊόντα, διοργανώνεις διαλέξεις καλώντας ειδικούς που θα μπορούσαν να συμβάλουν στη βελτίωση της ποιότητας του προϊόντος, διοργανώνεις συνέδρια πανελλαδικού ή και πανευρωπαϊκού ενδιαφέροντος για το προϊόν, φέρνεις κοντά στο προϊόν και την παραγωγή του την τοπική κοινωνία και κυρίως τη νέα γενιά, μέσα από μια ουσιαστική αναπαράσταση του τρύγου και της παραγωγής του κρασιού και προσφέρεις στους επισκέπτες εδέσματα που είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με το σταφύλι, το μούστο και το κρασί.
Και το κυριότερο στο χώρο των εκδηλώσεων προσφέρεις κρασί και δεν επιτρέπεις να μετατρέπεται μια γιορτή κρασιού σε εκδήλωση στην οποία κυριαρχεί η κακογουστιά, η χαμηλή ποιότητα στα προϊόντα, και κυρίως η …μπύρα ή το ουίσκι…
Τέλος, κύριοι διοργανωτές, με δεδομένο ότι διοικείτε έναν καλλικρατικό δήμο ίσως ήλθε η ώρα να κάνετε την υπέρβαση και να αναζητήσετε τρόπους διοργάνωσης παράλληλων εκδηλώσεων σε όλο το δήμο, που με όχημα το κρασί αλλά και το τσίπουρο θα αναδείξουν το δήμο Τυρνάβου σε μια αμπελοοινική περιοχή αντάξια του ονόματος και της ιστορίας της.
Φυσικά, για όλα τα παραπάνω, η αυτοδιοίκηση έχει ανάγκη από άτομα που διαθέτουν καλλιέργεια, γούστο, φαντασία, όραμα, μεράκι και όρεξη για δουλειά.
