Γράφει ο Γιάννης Παιδής
Για μια νέα χρονιά σκληρής λιτότητας προετοιμάζουν τον ελληνικό λαό κυβερνώντες και τρόικα στο βωμό της μείωσης του ελλείμματος και του χρέους, την καραμέλα που μας σερβίρουν από την ημέρα που αποφάσισαν να προσφύγουν στο μηχανισμό στήριξης, λίγο πριν φτάσει δηλαδή η χώρα στη χρεωκοπία… Από τότε και μέχρι σήμερα έγιναν πολλά και φυσικά όλα σε βάρος των εργαζόμενων, των μικρομεσαίων, των μισθωτών και των συνταξιούχων, και τίποτα -φυσικά- σε βάρος όσων έχουν και κατέχουν.
Ετσι όπως ανέφερε και η Ελευθεροτυπία την Κυριακή, οι Ελληνες πληρώνουν τον 3ο υψηλότερο ΦΠΑ στην Ε.Ε., αγοράζουν το ακριβότερο πετρέλαιο θέρμανσης, και μία από την ακριβότερη βενζίνη, έχουν το 4ο υψηλότερο ποσοστό ανεργίας, τη μεγαλύτερη ύφεση, αλλά και τον υψηλότερο πληθωρισμό, πληρώνουν άμεσους και έμμεσους φόρους που αυξήθηκαν τόσο ώστε να κάνουν ρεκόρ εικοσαετίας, είδαν τους μισθούς τους να μειώνονται κατά 8% περίπου, όταν σε όλες τις υπόλοιπες χώρες δόθηκαν αυξήσεις, και παρ’ όλα αυτά το έλλειμμα και το χρέος είναι τα υψηλότερα στην ευρωζώνη.
Δυστυχώς όμως η κυβέρνηση της χώρας, αντί να πει στους δανειστές ότι το μείγμα πολιτικής που ζητά να εφαρμοστεί, έχει ήδη αποτύχει και ότι το ζητούμενο είναι να βρεθεί μια άλλη πολιτική, που δεν θα οδηγεί σε νέες μειώσεις μισθών και σε επιπλέον φόρους, έχει ήδη δεχθεί να αυξήσει τον ΦΠΑ κατά 2 μονάδες, συζητά την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, και βάζει εκ νέου στο τραπέζι την κατάργηση επιδομάτων, που μπορεί σαν όνομα να ακούγονται γελοία, στην ουσία όμως έδιναν έναν αξιοπρεπή μισθό σε πολλούς κλάδους δημοσίων υπαλλήλων.
Και καλά κάνουν στην κυβέρνηση και θέλουν να νοικοκυρέψουν τις ΔΕΚΟ και να βάλουν μια τάξη στη σπατάλη των οργανισμών του δημοσίου, κλείνοντας μια σημαντική μαύρη τρύπα της ελληνικής οικονομίας, οι νέες μειώσεις όμως των μισθών σε συνάρτηση με την αύξηση του πληθωρισμού οδηγούν σε περαιτέρω μείωση της αγοραστικής δύναμης της πλειοψηφίας των πολιτών, δημιουργούν ακόμη πιο δύσκολες συνθήκες στην αγορά και κατά συνέπεια περισσότερα λουκέτα και νέες απολύσεις.
Πρέπει λοιπόν οι κύριοι στο υπουργείο Οικονομικών να καταλάβουν ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια θυσιών από τους εργαζόμενους. Πρέπει να αναζητήσουν τα λάθη τους στις πολιτικές που εφάρμοσαν. Πρέπει να δουν τι φταίει και δεν έχουμε ανάπτυξη και ούτε θα έχουμε και το 2011, και -το κυριότερο- πρέπει να βρουν τρόπους να εισπράξουν από αυτά που πρέπει να πληρώσουν οι έχοντες και οι κατέχοντες. Λεφτά υπάρχουν και συμφωνούμε με τον κ. Παπανδρέου, αλλά δεν τα έχουν αυτοί στους οποίους τα ψάχνουν.
Πρέπει να κατανοήσουν ότι η κοινωνία πλέον είναι ένα καζάνι που βράζει και αν, αντί να βρουν τρόπους να ανοίξουν τη βαλβίδα εκτόνωσης, συνεχίσουν να ρίχνουν ξύλα στη φωτιά, τότε αυτό θα εκραγεί και η έκρηξη θα τους συμπαρασύρει, μαζί με όλο το διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα που μας οδήγησε μέχρι εδώ, και μέλη του είναι όλοι, και ας επιχειρούν σήμερα -κάποιοι- να μας πείσουν ότι κομίζουν το νέο και το άφθαρτο.
