Γράφει ο Νικόλαος Μπέτσιος, υποστράτηγος ΕΛ.ΑΣ. ε.α.
Πριν από λίγες ημέρες οι κάτοικοι της πόλης μας αιφνιδιάστηκαν από την αναπάντεχη διάπραξη ληστείας στο κεντρικό κατάστημα της Εθνικής τράπεζας στο κέντρο της Λάρισας, από αλλοδαπό δραπέτη φυλακών και συνεργούς του. Ο αιφνιδιασμός αυτός στη συνέχεια έδωσε αφορμή για σκέψεις, σχόλια, ερωτήματα, τα οποία και μετατράπηκαν σε κριτική προς το ευνομούμενο Κράτος. Πώς και γιατί όμως οι κακοποιοί αποφάσισαν με θράσος να «κτυπήσουν» στην καρδιά της πόλης και «στην ψύχρα»;
Τα ερωτήματα είναι πολλά και έχουν να κάνουν με κενά στην φρούρηση στόχων δημοσίου και ιδιωτικού συμφέροντος.
Πρώτα από όλα οι ληστές ήταν αποφασισμένοι ,-όπως φάνηκε,- να «κτυπήσουν χοντρό ψάρι» και όχι «μαρίδα». Η απόφασή τους αυτή τους οδήγησε σε «παράτολμη καταδρομική ένέργεια» στο κεντρικό κατ/μα της τράπεζας και όχι σε κάποιο από τα περιφερειακά υποκαταστήματα , τα οποία κατά τεκμήριο αποτελούν και πολύ ευκολότερους στόχους στην διάπραξη ληστείας. Προφανώς για την επίτευξη του σκοπού τους, κατά κανόνα «κατασκόπευσαν» το εν λόγω κατ/μα για αρκετό χρόνο , τόσο εντός, όσο και εκτός αυτού , μελέτησαν τον τρόπο, χρόνο και μέθοδο μεταφοράς των χρημάτων από την εταιρεία χρηματαποστολής , μελέτησαν ομοίως τον τρόπο διαφυγής και βέβαια , αν εσωτερικά υπήρχε προσωπικό φύλαξης , ως και τις συνθήκες λειτουργίας του τραπεζικού κατ/τος. Στηριζόμενοι στον απόλυτο αιφνιδιασμό , στην αποφασιστικότητα του εγχειρήματός τους, στην «σιέστα» της καθημερινής ρουτίνας και εφησυχασμού , ότι δηλαδή εδώ δεν μπορεί να συμβεί κάτι τέτοιο , στη δυνητική χρήση των όπλων κατοχής των ,στον τρόμο υπαλλήλων και πελατών , στην τύχη η και σε άλλο ερευνητέο παράγοντα, «τίναξαν την μπάνκα στον αέρα» κυριολεκτικά , αποκομίζοντας τεράστια «λεία». Επιχειρησιακά και στρατηγικά πέτυχαν «μπίνγκο». Πώς όμως και τι εκμεταλλεύθηκαν οι δράστες ; Οι δράστες ασφαλέστατα εκμεταλεύτηκαν τον ελάχιστο επιλέξιμο χρόνο, τρόπο και τόπο εντοπισμού των χρημάτων, την γνώση της οδού διαφυγής, τις εσωτερικές λειτουργικές συνθήκες του κατ/τος, την επικρατούσα εξωτερικά κατάσταση, που δείχνει ότι είχαν τις προϋποθέσεις δράσης και εξαφάνισής τους, μέχρι τον χρόνο εμφάνισης των αστυνομικών δυνάμεων, ένα χρονικό κενό το οποίο προφανώς συνιστά λόγο ό οποίος σίγουρα θα ερευνηθεί από τους αρμοδίους προς τούτο. Εδώ ανακύπτει το πρώτο ερώτημα, αν δηλαδή τηρήθηκαν οι προβλεπόμενοι κανόνες ασφαλούς φύλαξης των χρημάτων , η ήταν «αγιοβασιλιάτικοι σάκοι». Το δεύτερο ερωτηματικό έχει να κάνει με την έγκαιρη, η όχι, ενημέρωση της Αστυνομίας για την ακαριαία η καθυστερημένη επέμβαση των κινητών δυνάμεών της, η αν υπήρχε κάποιο χρονικό κενό του ωραρίου εργασίας των αστυνομικών, λεπτομέρεια την οποία γνώριζαν οι δράστες μετά από παρακολούθηση. Το γεγονός αυτό , ως συμβάν , προκάλεσε ανησυχία στην τοπική κοινωνία . Δεν μπορώ όμως να γνωρίζω κατά πόσο έχει προκαλέσει προβληματισμό στην Πολιτεία και στα συναρμόδια Υπουργεία, γιατί εδώ είχαμε μία ληστεία -πρόκληση-. Η αλληλουχία των τελευταίων αξιόποινων πράξεων και γεγονότων, που «διανθίζονται», με διάπραξη ληστειών, φόνων, κατά ομάδες , ως και συνεχόμενη «βαριά» ένοπλη εγκληματικότητα καθιστά επιτακτική, όσο ποτέ άλλοτε, την ανάγκη αναθεώρησης διατάξεων του Ποινικού Κώδικα , για τέτοιου είδους επικίνδυνες εγκληματικές πράξεις κατά ζωής και περιουσίας των πολιτών , ως και παροχή αυξημένων προστατευτικών δυνατοτήτων και δικαιωμάτων , μέσω του δικονομικού μας συστήματος, στους αρμοδίους υπαλλήλους του Κράτους , για την εκτέλεση των νομίμων καθηκόντων τους , χωρίς «ευνουχισμούς», δισταγμούς και φοβίες. Αυτό τούτο ισχύει σε όλα τα προηγμένα δημοκρατικά κράτη. Ας διαλέξουμε επιτέλους τι θέλουμε.
ΥΓ. Ήταν ευτύχημα που δεν θρηνήσαμε αθώα θύματα…
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΜΠΕΤΣΙΟΣ
