Γράφει ο Δημήτρης Α. Μπάρμπας
Εθνική Πολιτοφυλακή περιφρουρεί την πόλη – Μια άγνωστη πτυχή της απελευθέρωσης.
23 Οκτώβρη 1944 το πρωί, μπαίνει τροπαιούχος Απελευθερωτής στην πόλη μας ο Απελευθερωτικός Λαϊκός Στρατός του ΕΑΜ, ο ΕΛΑΣ. O στρατός αυτός απαρτίστηκε από αγνούς πατριώτες αγωνιστές που πάλεψαν για τη Λαοκρατία, γιατί πίστευαν πως «μόνο ο Λαός έχει δικαίωμα να Κρατεί» χωρίς να δίνει λόγο σε κάθε ξένο εγκάθετο που θρονιάστηκε στο σβέρκο του. Σ’ όλη την διάρκεια της κατοχής «έμεινε» και πάλεψε στην Ελλάδα(!!), ποτίζοντας το δέντρο της Λευτεριάς με το άλικο αίμα των παλικαριών του.
Τις μέρες αυτές, πριν 69 χρόνια στην προσπάθεια διατήρησης μιας όσο το δυνατόν ομαλότερης μετάβασης σε όφελος του λαού από την κατοχή στην ελεύθερη διαχείριση της πόλης, ανέλαβε η Εθνική Πολιτοφυλακή.
Το ΕΑΜ παράλληλα με το θέριεμά του και την ανάγκη του Λαού μας για την επιβίωσή, δημιούργησε διάφορους θεσμούς. Ένας απ’ αυτούς ήταν και η ΕΘΝΙΚΗ ΠΟΛΙΤΟΦΥΛΑΚΗ που μέρος της δράσης και των καθηκόντων της περιγράφονται στο παρακάτω απόσπασμα άρθρου της εφημερίδας «ΑΛΗΘΕΙΑ» στις 19 Οκτώβρη 1945.
«Στην πόλη μας τα τμήματα της ΕΠ[Εθνική Πολιτοφυλακή] βρέθηκαν ταυτόχρονα στο πόστο τους με την αποχώρηση των Γερμανών. Ένα κομμάτι του τμήματος Λαϊκής Ασφάλειας βρίσκονταν από μέρες στην πόλη εμποδίζοντας διάφορες λεηλασίες και πλιατσικολογήματα και παρακολουθώντας τις κινήσεις των καταχτητών και προδοτών δίνοντας πολύτιμες πληροφορίες στον ΕΛΑΣ.
Η ΕΠ προκάλεσε τον θαυμασμό και ικανοποίησε και τους πιο δύσπιστους, εκτός φυσικά απ’ τους προδότες μαυρομετωπίτες , με την πλούσια δράση που επέδειξε σ’ όλους τους τομείς. Η παραλαβή της υπηρεσίας μέσα σε μια ατμόσφαιρα χάους που έπρεπε όλα ν’ αρχίσουν από την αρχή.
Άπειρα και πολύμορφα προβλήματα που περίμεναν άμεσα τη λύση τους, που απαιτούσαν μια αστείρευτη δραστηριότητα και πρωτοβουλία από κάθε όργανό της Πολιτοφυλακής… Η φρούρηση της πόλης είχε περάσει για πολλές εβδομάδες στα χέρια της ΠΕ μ’ αποτέλεσμα ο κάθε Πολιτοφύλακας να εκτελεί υπηρεσία τουλάχιστο 20 ώρες συνέχεια ημερησίως αγόγγυστα και με φιλοτιμία, για τον μοναδικό λόγο ότι εκπληρώνει τα καθήκοντά του απέναντι στην κοινωνία, καταχτώντας έτσι το μεγάλο τίτλο του υπηρέτη του λαού.
Η πειθαρχία, η κοσμιότητα στην εμφάνιση, η πολιτισμένη συμπεριφορά, η έκδηλη αγάπη του πολιτοφύλακα προς το λαό, η αγάπη του προς τους αξιωματικούς του και τα’ αντίθετο, η ανάπτυξη της πρωτοβουλίας για την άμεση λύση με προθυμία των λαϊκών ζητημάτων, η ισοπολιτεία σ’ όλες της περιπτώσεις ήταν τα βασικά χαρακτηριστικά του πολιτοφύλακα με ελάχιστες και ασήμαντες παραβάσεις, πράγματα που τα’ απόχτησε στο μεγάλο σχολείο του λαϊκού απελευθερωτικού αγώνα.
Η Τάξη και η ησυχία αποκαταστάθηκε σ’ όλη την πόλη απ’ τις πρώτες μέρες, παρά την απόλυτη ελευθερία των συγκεντρώσεων και την ανεμπόδιστη κυκλοφορία των πολιτών σ’ όλο το 24ωρο. Στον τομέα αυτόν βέβαια συνέβαλε μ’ όλα τα μέσα βοηθώντας την Ε.Π. ο ίδιος ο λαός, γιατί σεβόμενος την ελευθερία του και όντας πάντα φίλος της ησυχίας, τάξης και ομαλότητας κι αμείλικτος παράλληλα εχθρός της αναρχίας και του κοινωνικού χάους, πηγαία επέβαλε την τάξη στον εαυτό του.
Χωρίς αυτή την συνδρομή του λαού και την κατανόησή του, ότι η Ε.Π. εξασφαλίζει δικά του συμφέροντα, ήταν αδύνατο 150 – 170 πολιτοφύλακες να επιβληθούν σ’ ένα λαό που δεν πειθαρχούσε και δεν την αγαπούσε και μάλιστα σε μια περίοδο που ήταν όλα εξαρθρωμένα και τα προβλήματα ήταν 10πλάσια μιας ειρηνικής περιόδου.
… Για όλους αυτούς τους λόγους η Ε.Π. αντάξια κέρδισε τον τιμητικό τίτλο της λαϊκής αστυνομίας, γράφοντας λαμπρές σελίδες στο μεγάλο βιβλίο του μεγάλου και ιστορικού μας αγώνα».
Αυτές τις μέρες στις «επίσημες συστημικές» εκδηλώσεις όλοι θα μιλάνε για «εθνική ενότητα, ομοψυχία, πατριωτισμό, κ.ά.». Ποτέ δεν απαντάνε στο βασικό ερώτημα: Σε πια κατεύθυνση; Σε όφελος του λαού ή σε όφελος μιας θράκας «μπουρζουάδων» και των τσιρακιών τους;
Βέβαια δεν περιμένουμε καμιά απάντηση γιατί ξέρουμε την επιλογή τους και την βιώνουμε. Η ίδια η εποχή μας, δείχνει σ’ όλο το μεγαλείο την συστημική βαρβαρότητα.
Πιστεύουμε πως στις μέρες μας το αζιμούθιο που χάραξε το ΕΑΜ με τα ανεκπλήρωτα μηνύματα που είναι εξαιρετικά επίκαιρα, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία στην αέναη πάλη για την δικαίωση.
Γι’ αυτό όταν μιλάμε για πραγματική ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ – ειδικά στην περιοχή μας – εννοούμε την ΕΑΜική Αντίσταση, όχι από αλαζονεία ή υπεροψία, αλλά γιατί οι άλλες οργανώσεις ήταν σχεδόν ανύπαρκτες. Θρέμμα του λαού μας το ΕΑΜ, που είναι πασίγνωστο πως για μήτρα και ραχοκοκαλιά του είχε τους κομμουνιστές.
Όσο δε για την στάση της άρχουσας τάξης και της ηγεσίας της ανάγκασε ακόμα και τον ακραιφνή αντικομμουνιστή και θρέμα της, Γ. Παπανδρέου να δηλώσει τα εξής: «… Κατά την περίοδο της δουλείας του έθνους ο λαός μας έδωκε απαράμιλλα δείγματα ιδεαλισμού και αυτοθυσία. Δυστυχώς η ηγέτιδα τάξις δεν απεδείχθη αντάξια του λαού …».
Τα συνθήματα: Α) Του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα που καθόριζε τον στόχο για την Εθνική Ανεξαρτησία που εύστοχα διατυπώθηκε στο πρώτο γράμμα του Ν. Ζαχαριάδη. Β) της Λαϊκής Κυριαρχίας με το δικαίωμα του Ελληνικού λαού, ν’ αποφασίσει ο ίδιος για τον τρόπο διακυβέρνησης. Γ) Του διεθνιστικού χαρακτήρα του ΕΑΜ για την αντιφασιστική πάλη μέσα από «μια συνεργασία με τους άλλους λαούς, οι οποίοι αγωνίζονται κατά των δυνάμεων του Άξονος, και του συντονισμού» μαζί τους. Είναι γεγονός πως η ΕΘΝΙΚΗ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ εκπέμπει πλήθος διδαγμάτων και αποτελεί για κάθε πατριώτη τον προβολέα που φωτίζει το ΜΕΛΛΟΝ.
Ανεξάρτητα που οι ορισμοί των λέξεων κατά την διάρκεια της ιστορικής διαδρομής και της «εφαρμοσμένης πολιτικής» αφυδατώθηκαν, διαστρεβλώθηκαν, παραποιήθηκαν και κακοποιήθηκαν, η ουσία του περιεχομένου αυτών των όρων παραμένει στην «ψυχή» του λαού ΑΝΕΞΙΤΗΛΗ.
[1] Μαυρομετωπίτες ονομάζονταν οι μαυραγορίτες, δοσίλογοι, αντιδραστικοί, συντηρητικοί κύκλοι που απ’ αυτούς οι περισσότεροι αν δεν συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, στην καλύτερη περίπτωση κράτησαν μια παγερά αδιάφορη στάση περιμένοντας να συνταχθούν με τον ξένο νικητή Γερμανούς ή Άγγλους.
