Ανακοίνωση της Θεσσαλών Δύναμη
Η ηλεκτρική ενέργεια είναι κατά βάση ΔΗΜΟΣΙΟ – ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ αγαθό και δευτερευόντως εμπορικό προϊόν. Σαν τέτοιο αναπτύχθηκε μέχρι τώρα στη χώρα μας και πρέπει να το υπερασπιστούμε. Αυτό είναι απαραίτητο να γίνει αποδεκτό από όλους μας, προκειμένου να προστατεύουμε καταρχήν το εθνικό συμφέρον.
Έχουμε βέβαια πάντα το αυτονόητο χρέος υπεράσπισης συμφερόντων και κεκτημένων, αλλά μεγαλύτερη ακόμη ευθύνη όταν παρατηρούμε την γενικευμένη τάση εμπορευματοποίησης κοινωνικών αγαθών .
Περαιτέρω, είναι για όλους τεράστια ευθύνη, καθώς τα κοινωνικά αγαθά και κεκτημένα είναι η κληρονομιά για τις επόμενες γενιές .
Η πώληση του ΑΔΜΗΕ ( Ανεξάρτητος Διαχειριστής Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας), θυγατρική εταιρία 100% της ΔΕΗ αποτελεί το πρώτο βήμα αποκρατικοποίησης της ΔΕΗ.
Το κύριο επιχείρημα από την πλευρά της κυβέρνησης είναι ότι η είσοδος στρατηγικού επενδυτή, θα αναλάβει και την εισροή κεφαλαίων για την κάλυψη των αναγκαίων επενδύσεων ύψους πολλών εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ σε ορίζοντα δεκαετίας, που διαφορετικά θα έπρεπε να επιμεριστούν και πάλι στους φορολογούμενους πολίτες.
Στον αντίλογο αυτών των επιχειρημάτων, πρωταγωνιστεί το γεγονός ότι τα έξοδα που καταβάλλει ο ΑΔΜΗΕ για την υλοποίηση των επενδύσεών του ανακτώνται αποκλειστικά μέσω του μηχανισμού Χρέωσης Χρήσης του Συστήματος, ο οποίος διέπεται από τις διατάξεις του Κώδικα Διαχείρισης Συστήματος Μεταφοράς Ηλεκτρικής Ενέργειας σύμφωνα με τον οποίο το κόστος του Συστήματος “επιμερίζεται κατά 100% στο σύνολο των Πελατών”, δηλαδή στους λογαριασμούς των καταναλωτών και συγκεκριμένα στις ρυθμιζόμενες χρεώσεις με την ένδειξη «ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΜΕΤΑΦΟΡΑΣ Η/Ε».
Κατά συνέπεια, το κόστος των “αναγκαίων επενδύσεων” που θα υλοποιήσει ο ΑΔΜΗΕ, θα επιμεριστεί ούτως ή άλλως στους καταναλωτές, ανεξάρτητα από τον στρατηγικό επενδυτή
Εκείνο λοιπόν, που γίνεται δύσκολα κατανοητό είναι ο λόγος για τον οποίο δεν επιλέγονται οι συνήθεις ,καθόλα νόμιμες διαδικασίες για τη χρηματοδότηση αυτών των έργων, αντί της εκποίησης του ΑΔΜΗΕ.
Η ΔΕΗ θα χάσει ένα τεράστιας αξίας περιουσιακό της στοιχείο, έναντι, όπως είθισται , μικρού τιμήματος για το τμήμα του ιδιώτη και για το άλλο τμήμα δίνεται η δυνατότητα στον εκάστοτε υπουργό να προσθέτει φόρους ή να αυξάνει τους ήδη υπάρχοντες για να καλύψει με αυτόν τον τρόπο την υποχρέωση του Δημοσίου απέναντι στην ΔΕΗ.
Όσον αφορά την συμμετοχή του Κράτους με καταστατική μειοψηφία ποσοστού 34% ως διασφάλιση στην στρατηγικού εθνικά ενδιαφέροντος εταιρεία, είναι προφανές ότι ο κύριος του 66% μίας εταιρείας έχει ουσιαστικά τον απόλυτο έλεγχο αυτής.
Είναι επικίνδυνο όμως το στρατηγικό αυτό τμήμα της χώρας να το κατέχει και να το διαχειρίζεται ιδιώτης.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα το μπλακ άουτ στη Δυτική και Κεντρική Ευρώπη το καλοκαίρι του 2006, που κράτησε τρεις μέρες, καθώς οι ιδιώτες «επενδυτές» στα δίκτυα μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας για να αυξήσουν κι άλλο τα εγγυημένα μονοπωλιακά κέρδη τους, δεν επένδυαν σε νέα έργα, δεν αναβάθμιζαν και δεν συντηρούσαν τα υπάρχοντα δίκτυα.
Παράλληλα, κανείς δεν διασφαλίζει τον δημόσιο έλεγχο του φορέα και κανείς δεν έχει εξειδικεύσει πώς η καταστατική μειοψηφία (34%) θα έχει πλήρη γνώση και ρόλο και τίποτα δεν μπορεί να γίνει χωρίς τη σύμφωνη γνώμη της.
Αυτό και μόνο, αρκεί για να μας βρει απόλυτα αντίθετους με τη κυβερνητική αυτή απόφαση»
