Η ελληνική και η κινεζική είναι οι μοναδικές γλώσσες με συνεχή και ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς εδώ και 4.000 χρόνια. Και δεν το λέω εγώ ρε φίλε, το δίνουν ως ορισμό διεθνείς γλωσσολόγοι!
Α, ξέχασα οι ίδιοι αναφέρονται και στον ίδιο χώρο. Πάμε πίσω λοιπόν.
Η ελληνική και η κινεζική είναι οι μοναδικές γλώσσες με συνεχή και ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς, ΣΤΟΝ ΙΔΙΟ ΧΩΡΟ, εδώ και 4.000 χρόνια!
Και μπερδεύτηκα.Η γλώσσα είναι οι άνθρωποι ορκιζόμουν.Οι άνθρωποί της που να πάρει.
Και βόλτα θα πάει παρέα τους, και εκδρομή θα κάνει λίγο παρακεί και ταξίδι άμα λάχει…
Ποιος λέει σήμερα «λωπούς» τα ρούχα? Κανένας!
Για σκεφτείτε όμως. Ποιός δε λέει «λωποδύτης»? Όλοι και συνήθως περιγράφοντας τους … περισσότερους.
Όρεξη για κουβέντα δεν είχα απόψε. Για ποτό βγήκα και κει πάνω μπήκε…το κράτος. Αμούστακο μεν, ένστολο δε. ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟ.
Και διακριτικό, ανάμεσα στους εμβρόντητους, οφείλω να αναγνωρίσω! Και συνεδρίασε το ίδιο διακριτικά με τον τρόπο που μπήκε: Tι να γράψουμε ρε?
Και βρήκαν!!ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ (σε ασφαλισμένο εργαζόμενο ναι?)
Και τον έγραψαν τον άνθρωπο. Και φύγαν. Και μας μείναν τα νεύρα. Και το βουλώσαμε.
ΟΛΟΙ!!!
Και άι σιχτιρ που αν και τούρκικο πολύ θα ήθελα να μεταφραστεί στα ελληνικά και τα κινέζικα που έχουν και 4.000 χρόνια ζωής για να μην ξεχνιόμαστε…
ΥΓ: O τίτλος τούρκικα- περσικά «Εύγε» σημαίνει. Ε, το εφέντες δε χρειάζεται μετάφραση…
Ειρήνη Παπουτσή
