ΓΡΑΦΕΙ Η Δήμητρα Σίσκου
Μέλος της Τομεακής Επιτροπής Εργατών Λάρισας του ΚΚΕ
Με αφορμή την 8η Μαρτίου «Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας», μέσα από την αστική αρθρογραφία έχουν τεθεί απόψεις που αμφισβητούν ότι στο σοσιαλισμό τέθηκαν οι βάσεις για τη χειραφέτηση της γυναίκας.
Αυτά τα άρθρα εντάσσονται στη γνωστή εκστρατεία συκοφάντησης του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε και συνιστούν προσπάθεια να παρουσιαστεί ο καπιταλισμός ανώτερος από το σοσιαλισμό. Ταυτόχρονα, επιχειρείται να συγκαλυφτούν οι αιτίες που η εργαζόμενη γυναίκα στον καπιταλισμό βρίσκεται σε καθεστώς εκμετάλλευσης και καταπίεσης.
Παρ’ όλες τις δυσκολίες ή τις παρεκκλίσεις στην οικοδόμηση του σοσιαλισμού και τελικά παρά την αντεπανάσταση, η θέση της γυναίκας στο σοσιαλισμό υπήρξε ασύγκριτα ανώτερη από τη θέση της γυναίκας και στην πιο ανεπτυγμένη σημερινή καπιταλιστική κοινωνία.
Στο σοσιαλισμό, τέθηκαν οι βάσεις για τη λύση της γυναικείας ανισοτιμίας, η οποία συνοψίζεται σε δυο βασικά εργαλεία: την εργατική εξουσία και την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής.
Καταρρίφθηκαν τα αστικά ιδεολογήματα περί «ισότητας» ανδρών – γυναικών στη βάση της ταξικής εκμετάλλευσης. ότι η γυναίκα μπορεί να χειραφετηθεί στον καπιταλισμό με τις αστικές μεταρρυθμίσεις στο νόμο, στους θεσμούς, την ισοκατανομή ευθυνών στο σπίτι. Επιβεβαιώθηκε η θέση του μαρξισμού, ότι η ρίζα της ανισοτιμίας της γυναίκας βρίσκεται στην ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, που δημιουργεί και το αντίστοιχο ιδεολογικό εποικοδόμημα. Οτι η απελευθέρωσή της συνδέεται με την πάλη της εργατικής τάξης για την κοινωνική απελευθέρωση.
Η εργατική εξουσία είναι η πιο πλήρης δημοκρατία που γνώρισε ποτέ η ανθρωπότητα, γιατί κατάργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Σε αντίθεση με την αστική, εξέφραζε τα συμφέροντα της πλειοψηφίας εις βάρος της μειοψηφίας και δεν μπορεί να εξετάζεται με βάση το αστικό δίκαιο, τις δομές και το χαρακτήρα της αστικής εξουσίας.
Το γυναικείο φύλο, σήμερα, προσεγγίζεται αταξικά μέσω της «διαταξικότητας», ή του όρου «πολίτης», εμφανίζοντας την ταξικά διασπασμένη κοινωνία – ως κοινωνία των «κοινών συμφερόντων». Μέσα από την αρχή της «ισότητας», τον «κοινωνικό διάλογο», τη «συμμετοχική δημοκρατία», επιδιώκεται να συγκαλυφτεί η ταξική εκμεταλλευτική εξουσία της αστικής τάξης, ότι μπορεί να λειτουργήσει προς όφελός τους, π.χ. με την «ποσοστιαία συμμετοχή γυναικών». Αποκρύπτεται η σχέση οικονομίας – πολιτικής, ότι η πολιτική δεν καθορίζεται από το φύλο, αλλά από την υλική βάση της κοινωνίας – τις σχέσεις παραγωγής.
Παράδειγμα: τα προβλήματα της ανεργίας, της φροντίδας του παιδιού, της σκλαβιάς των γυναικών στο ατομικό νοικοκυριό, συνδέονται με την πάλη στο πεδίο της οικονομίας, με τις σχέσεις ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής.
Η κεφαλαιοκρατική παραγωγή λειτουργεί για την παραγωγή κέρδους και τη διεύθυνσή της ασκεί η αστική τάξη μαζί με την εργατική αριστοκρατία. Η ανάδειξη γυναικών σε θέσεις κρίκους της παραγωγικής διαδικασίας, δε σημαίνει ότι λειτουργεί υπέρ των συμφερόντων των γυναικών, αφού λειτουργεί στο πλαίσιο του εκμεταλλευτικού χαρακτήρα της παραγωγής.
Η μόνη μαζική συμμετοχή των γυναικών εξαντλείται στις εκλογές που «επιλέγουν» τον πολιτικό διαχειριστή της αστικής τάξης, την οποιαδήποτε κυβέρνηση εντός τειχών του καπιταλισμού, της ΕΕ ή των άλλων ιμπεριαλιστικών συμμαχιών.
Στην προεπαναστατική Ρωσία, το 80% των γυναικών ήταν ανειδίκευτες εργάτριες ή οικιακές βοηθοί, το 13% εργαζόταν στη βιομηχανία και το 4% στην εκπαίδευση, ενώ αμείβονταν με το μισό αντρικό ημερομίσθιο. Ζούσαν σε κατάσταση σκλαβιάς. Με την επικράτηση της σοσιαλιστικής επανάστασης, νομοθετήθηκε η παροχή ίσης αμοιβής σε γυναίκες και άνδρες για ίση εργασία. Απαγορεύθηκε η νυχτερινή εργασία των γυναικών στη βιομηχανία και περιορίστηκε το όριο βάρους που επιτρεπόταν να σηκώνουν οι εργάτριες. Η συνταξιοδότηση των γυναικών γινόταν στην ηλικία των 55 χρόνων, με 5ετή διαφορά από τους άνδρες.
Οργανώθηκε δίκτυο ιατρείων για την παρακολούθηση των γυναικών στα μαιευτήρια και τα γυναικολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Το πρόβλημα της εξασφάλισης νοσοκομειακής περίθαλψης κατά τον τοκετό για όλες τις γυναίκες είχε λυθεί ολοκληρωτικά.
Η άνοδος της επιστημονικής και της τεχνικής ειδίκευσης και η αξιοποίηση της τεχνολογίας στην παραγωγή συνέβαλαν ώστε να κατακτήσουν οι γυναίκες στην ΕΣΣΔ όλους σχεδόν τους τομείς επαγγελματικής δραστηριότητας.
Οι γυναίκες με το σύνολο των παραγωγών του πλούτου βρέθηκαν στο προσκήνιο της ιστορίας, έγιναν με τις πράξεις τους οι δημιουργοί της. Την περίοδο του Β’ Παγκόσμιου Πόλεμου οι γυναίκες στην ΕΣΣΔ αναπλήρωσαν στην παραγωγή, στη βιομηχανία, στις πόλεις και στην αγροτική παραγωγή τα κενά που δημιούργησε η αναχώρηση των αντρών για το μέτωπο. Εκτός από αυτό πήραν μέρος στις μάχες, στην άμυνα, στα οδοφράγματα, φρόντιζαν τραυματίες και ορφανά.
Για να εξαλειφθεί το γυναικείο ζήτημα είναι απαραίτητη και αναγκαία η μαζική συμμετοχή των γυναικών από τα λαϊκά στρώματα γιατί δίχως την οργάνωση και τη συμμετοχή των ίδιων των γυναικών κανένας αγώνας και κανένας στόχος δεν μπορεί να έχει θετικό αποτέλεσμα και προοπτική. Συμμετοχή στους γυναικείους συλλόγους, στο ταξικό κίνημα, στο ΠΑΜΕ, στην ΠΑΣΕΒΕ, στην ΠΑΣΥ, στο ΜΑΣ, στη συμβολή των γυναικών στη δημιουργία του Λαϊκού Μετώπου, βασικής προϋπόθεσης για αλλαγή των πολιτικών συσχετισμών και το πέρασμα της εξουσίας στην εργατική τάξη και τους συμμάχους της. Απαραίτητη και αναγκαία η συμμετοχή των γυναικών στο δυνάμωμα του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδος, πολιτικά, ιδεολογικά, οργανωτικά για να επιτελέσει την ιστορική του αποστολή, για την απελευθέρωση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων από τα δεσμά του κεφαλαίου, για να είναι ο αιώνας που ζούμε ο αιώνας των σοσιαλιστικών επαναστάσεων.
