Τα ποντίκια είναι κρίσιμο μέρος της έρευνας. Τα πάντα, από τα κύτταρά τους μέχρι τη συμπεριφορά τους τεμαχίζονται στο όνομα της επιστήμης. Μερικές από τις μεγαλύτερες ιατρικές ανακαλύψεις τις χρωστάμε στα ποντίκια, αλλά όλα αυτά μπορούν να αμφισβητηθούν πλέον εξαιτίας μιας συγκλονιστικής νέας ανακάλυψης, που απειλεί να τινάξει στον αέρα δεκαετίες έρευνας.
Τα ποντίκια φοβούνται περισσότερο τους άνδρες ερευνητές από ό,τι τις γυναίκες!
Ακούγεται σχεδόν κωμικό για να είναι αληθινό, αλλά μια νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature Methods υποστηρίζει ότι η αποστροφή των ποντικιών για τους άνδρες είναι πολύ πραγματική – και μπορεί να έχει ανυπολόγιστες επιπτώσεις στην μέχρι τώρα έρευνα.
Ο Jeffrey Mogil, επικεφαλής συγγραφέας της έρευνας δήλωσε ότι “το γεγονός ότι δεν δόθηκε σημασία σε αυτό το θέμα, μπορεί να έχει επηρεάσει σε σημαντικό βαθμό ένα πολύ μεγάλο υποσύνολο της υπάρχουσας έρευνας.”
Τι σημαίνει αυτό; Όταν νιώθετε στρεσαρισμένοι ή φοβάστε, μπορεί να μουδιάζετε στον πόνο – αυτό ισχύει και για τους ανθρώπους και ποντίκια. Η έρευνα δείχνει ότι στην παρουσία ανδρών, τα ποντίκια φοβούνται τόσο πολύ που ή βιώνουν ελάχιστα ή δεν βιώνουν καθόλου τον πόνο. Ίσως όλα να σχετίζονται με τη μυρωδιά.
Ακόμα όμως και όταν ο ίδιος ο άνδρας ερευνητής δεν είναι παρών, αλλά υπάρχει η μυρωδιά του, από κάποιο μπλουζάκι που έχει φορέσει, για παράδειγμα, δημιουργείται και πάλι στρες στα ποντίκια.
Όλα τα παραπάνω οδηγούν στο συμπέρασμα ότι το φύλο του ερευνητή μπορεί να επηρεάσει τις αντιδράσεις στα τεστ συμπεριφοράς.
Εκτός από το να βιώνουν λίγο πόνο, οι ποντικοί παρουσιάζουν υψηλότερη θερμοκρασία σώματος και επιπέδων κορτικοστερόνης, που είναι δείκτες του στρες.
Αλλά οι άνδρες δεν θα πρέπει να πάρουν αυτή την ανακάλυψη προσωπικά. Απλά, τα ποντίκια τυχαίνει να είναι πολύ κτητικά πλάσματα όσον αφορά στην περιοχή τους, και φαίνεται να έχουν στρες, όταν αντιμετωπίζουν αρσενικά κάθε είδους, όχι μόνο άνθρώπους.
Γιατί έχει σημασία αυτή η ανακάλυψη; Οι γεμάτες στρες απαντήσεις που τόσα χρόνια έδιναν τα ποντίκια, μπορεί να έχουν στιγματίσει δεκαετίες έρευνας, και όχι μόνο συμπεριφοριστικής έρευνας.
«Αν γίνεται μια μελέτη για τα κύτταρα του ήπατος, και τα κύτταρα αυτά προέρχονται από έναν αρουραίο που θυσιάστηκε είτε από έναν άνδρα ερευνητή ή μια γυναίκα”, δήλωσε ο Mogil, «τα επίπεδα του άγχους του θα είναι σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις.”
Δεν είναι σαφές πώς η διαπίστωση αυτή θα επηρεάσει παλαιότερες έρευνες, αλλά ο Mogil έχει προτάσεις για το πώς οι επιστήμονες μπορούν να προσεγγίσουν τις μελλοντικές μελέτες.
Οι άντρες ερευνητές θα πρέπει να περνούν περισσότερο χρόνο με τα ποντίκια ώστε αυτά να εξοικειώνονται με τη μυρωδιά τους. Επίσης τα περιοδικά θα πρέπει να αναφέρουν το φύλο των ερευνητών που συμμετείχαν.
Σε γενικές γραμμές, κάποιος θα σκεφτόταν ότι το φύλο των επιστημόνων και των ερευνητών δεν θα πρέπει να αποτελεί θέμα, αλλά η έρευνα του Mogil φαίνεται να υποδεικνύει το αντίθετο. Στην ιδανική περίπτωση, τόσο άνδρες όσο και γυναίκες θα πρέπει να είναι παρόντες σε μια ερευνητική ομάδα, ή, όπως λέει αστειευόμενος ο Mogil «οι άντρες θα πρέπει να συνοδεύονται από μια γυναίκα.»
