Μέρες που είναι ακροατές μου είπα να αγραναπαυθώ. Ν’ αφήσω για λίγο τα μικρόφωνα. Να ξαποστάσω ρε φίλε ραδιοφωνικά. Ύστερα σκέφτηκα και το άλλο.Περισσεύει στις μέρες μας το χιούμορ από υποψηφίους και λοιπούς εορτάζοντας ( τη δημοκρατία βεβαίως – βεβαίως), που εγώ τους… έλειπα!
Περπατώ εις το δάσος η Κοκκινοσκουφίτσα… ΑΜ , ΔΕ!!!
Αμείλικτο το ντριννν του τηλεφώνου και ακόμη πιο αμείλικτος ο … ρους των γεγονότων (αθάνατε Φωτόπουλε).
Τρέχουμε τώρα, έρχεται ο αντιπρόεδρος , υπουργός Εξωτερικών και πρόεδρος στη Λάρισα!
Ταράχτηκα προς στιγμήν. Τρεις μαζί πως θα τους κάνω καλά, αναρωτήθηκα. Κατόπιν θυμήθηκα τα καλά (και συμφέροντα βεβαίως – βεβαίως) της … συγκεντρωτικής δημοκρατίας και ηρέμησα.
Και ξεκίνησα.Σάββατο μεσημέρι , ο Μάης να το εννοεί και γω πέρα στους πέρα κάμπους που είναι οι ελιές (προφητικό, τι να πω?).
Και φτάνω. Οι μέσα να μην μας γνωρίζουν (τύπου τι είναι τούτο?) και οι έξω να μας ξέρουν ποιοι είμαστε και να μας … κλωτσοπατινάρουν στο όνομα της γνωριμίας!
Από τη μια γυναίκες με τις τσάντες και όλα τα σχετικά (κραγιόν, πορτοφόλι άδειο, χαρτί απόλυσης κλπ.) και από την άλλη κάτι λεβεντόπαιδα Αρίστοι με τα κλομπ και τις ασπίδες τους.
Αξέχαστα πέρασα! Και ξανάπιασα τα μικρόφωνα, έτσι για να το μοιραστούμε βρε!
ΥΓ.Α, γνώρισα και τον Αντώνη.Αυτός ΔΕΝ με γνώρισε και από τότε στη σχιζοφρένεια προστέθηκε και η απορία. ΔΕΝ ΜΕ ΞΕΡΕΙ Ο ΛΙΑΡΟΣ, ΒΡΕ ΛΕΣ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΩ?
Στα πλατώ της εκπομπής που εικοσάρησε (τέρμα και το άλλοθι του teenager) ΦΥΣΑΕΙ (ποίηση Τάσος Λειβαδίτης, μουσική Γιώργος Τσάγκαρης) με τη φωνή του Βασίλη Παπακωνσταντίνου.
Χικ FM
