Από τον υποψήφιο αντιπεριφερειάρχη Λάρισας Δημήτρη Παπαδημόπουλο, λίγα λόγια για τον Μακαριστό Ελασσόνος Βασίλειο:
“Όταν πριν πενήντα περίπου χρόνια ένα ακόμη ορφανό παιδάκι, ο μικρός Βασίλειος από το Νησάκι Ιωαννίνων, έβρισκε καταφύγιο στη στοργική αγκαλιά της του Χριστού Εκκλησίας και συγκεκριμένα στο οικοτροφείο της Παναγίας μας της Ολυμπιώτισσας, ποιός θα μπορούσε να διανοηθεί, πως έμελλε να γίνει ο αλησμόνητος πια, μακαριστός μας Μητροπολίτης, ο Ελασσώνος και Δεσκάτης Βασίλειος ;!
Μα πάλι, ήταν ποτέ δυνατόν, η μητέρα όλων των Χριστιανών, η Παναγία μας, και των ορφανών ιδιαίτερα, να μην ανταμείψει την ευγένεια, τη βαθιά σεμνότητα, τον κόπο και τον ένθεο ζήλο του μικρού προστατευομένου της;
Γιάννενα, Νησάκι, Παναγία Ολυμπιώτισσα, Ιερά Μονή Βατοπεδίου, Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης… άμεμπτη ιερατική εξέλιξη. Μία Σταυραναστάσιμη λαμπρή πορεία, ήταν η πορεία του Δεσπότη μας. Που έφτασε πολύ ψηλά στην Αρχιερατική Ιεραρχία, σε εθνικό, μα και σε διεθνές επίπεδο.
Προσηνής, ειλικρινής, απλός, αυθόρμητος, χαμογελαστός, ευγενής, δραστήριος, με πλουσιότατο έργο. Φιλομόναχος, με ακατάβλητο ζήλο στελέχωσε όλα τα Μοναστήρια της περιοχής. Αφουγκράστηκε και περιέθαλψε κάτω από τα φτερά του, κάθε υστέρηση, κατατρεγμό και αδικία. Μα και ανέδειξε πολλαπλά την περιοχή και σκόρπισε αφειδώς την του Χριστού ευλογία, μιμητής γενόμενος.., Αυτού.
Και ως πνευματικό τέκνο και ΝομικόςΣυμπαραστάτης του, λέγω πως… δεν υπάρχουν λόγια. Ο μικρός οικοτρόφος, αφού έγινε ο προστάτης μας, για κάποιο ανεξήγητο λόγο –ανεξερεύνητοι αι βουλαί του Κυρίου- μας έφυγε νωρίς, υπομένοντας αγόγγυστα τη φοβερή του δοκιμασία, τον βαρύ του Σταυρό.
“Ούκ αφήσω υμάς ορφανούς”, λέγει ο Κύριος. Δεν θα μας αφήσεις ορφανούς, άξιε Ποιμενάρχη μας. Το γνωρίζουμε αυτό καλά. Και ευγνώμονες σου ευχόμαστε καλό κατευόδιο. Σκέπαζέ μας πάντοτε με την ευχή σου”.
