Με θετική έκπληξη διαβάσαμε στο facebook τη συγγνώμη -υπάρχουν ακόμη άνθρωποι με φιλότιμο- που ζήτησε ο καθηγητής του Οικονομικού Πανεπιστημίου Δημήτρης Μπουραντάς για το περιεχόμενο του σχολικού βιβλίου «Αρχές Οργάνωσης και Διοίκησης Επιχειρήσεων» που ο ίδιος μαζί με τρεις καθηγητές λυκείου συνέγραψαν.
«Αισθάνομαι έντονα απόψε την ανάγκη να ζητήσω δημοσίως συγγνώμη από χιλιάδες παιδιά και το γιο μου που δίνουν αύριο εξετάσεις στο ΑΟΔΕ, βιβλίο που συνέγραψα μαζί με τρεις καθηγητές του λυκείου το 1998. Η ευθύνη είναι συνολικά δική μου», ανέφερε ο καθηγητής συμπληρώνοντας:
Πρώτον, ζήτησε να το ξαναγράψει δωρεάν, αλλά οι υπεύθυνοι αδιαφόρησαν!
Και δεύτερον, εκπλήσσεται από το γεγονός ότι η Πολιτεία διατηρεί ένα βιβλίο που γράφτηκε πριν από 16 χρόνια, πριν καλά-καλά εμφανιστεί το Internet.
Έχοντας πρόσφατα διαβάσει το συγκεκριμένο βιβλίο, διαπίστωσα πως πρόκειται περί ενός ΣΚΟΥΠΙΔΙΟΥ.
Πέρα από τα όποια λάθη έχει (συχνά οφείλονται στην πάροδο 16ετίας), πέρα από το γεγονός ότι έχει γραφτεί στο πόδι (π.χ. μιλάει για παραγωγικότητα, τον ορισμό της οποίας επιχειρεί να δώσει σε επόμενες σελίδες…), είναι αδύνατον να γίνει κατανοητό όχι μόνο από οποιονδήποτε μαθητή λυκείου, αλλά και από οποιονδήποτε ενήλικα δεν γνωρίζει ήδη το αντικείμενο.
Δίνει μάλιστα την εντύπωση ότι γράφτηκε από άτομα που ούτε το αντικείμενο γνωρίζουν καλά, αλλά ούτε και σε αίθουσες λυκείου έχουν πατήσει το πόδι τους…
Να σημειωθεί πως αυτό το βιβλίο καλούνται εδώ και χρόνια οι μαθητές (τα παιδιά μας δηλαδή) να το«παπαγαλίσουν» για να περάσουν στο πανεπιστήμιο…
Το κυρίως ζήτημα όμως δεν είναι το έργο των συγγραφέων, αλλά το ότι το υπουργείο Παιδείας -η Ελληνική Δημοκρατία δηλαδή- όχι μόνο ενέκρινε το περιεχόμενο του συγκεκριμένου βιβλίου, αλλά και επί τόσα χρόνια ούτε ενοχλήθηκε από αυτό, ούτε αποφάσισε να το αλλάξει.
Τόσοι υπουργοί, τόσοι υφυπουργοί, γενικοί γραμματείς, υπεύθυνοι, καρεκλοκένταυροι, παρατρεχάμενοι, διευθυντάδες, σύμβουλοι και το αποτέλεσμα ήταν ένα στρογγυλό μηδενικό (αν τώρα οι μαθητές λυκείου ψήφιζαν, ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά…)!
Με άλλα λόγια, μπορεί από το 1998 μέχρι σήμερα να έχει αλλάξει πέντε-έξι φορές το εξεταστικό σύστημα, μπορεί να έχουν σκορπιστεί εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ από δω κι από κει χωρίς λόγο, αλλά δεν έγινε το προφανές και ανέξοδο, που ήταν η αλλαγή ενός επιεικώς κακογραμμένου και αντιπαιδαγωγικού βιβλίου.
Φυσικά, για την όλη κατάσταση δεν φταίει ούτε η Μέρκελ ούτε τα μνημόνια…
Και επειδή το συγκεκριμένο βιβλίο δεν είναι το μόνο «αυστηρώς ακατάλληλον» στα σχολεία μας (και πού να δείτε ανάλογες περιπτώσεις στα «αυτοδιοίκητα» κρατικά μας πανεπιστήμια), αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αυξηθεί ο κρατικός προϋπολογισμός για την Παιδεία, αν προηγουμένως δεν αποφασίσουμε τι παιδεία θέλουμε και πώς τα χρήματα του Έλληνα φορολογούμενου θα αξιοποιηθούν με τον πρέποντα τρόπο.
Το οφείλουμε στα παιδιά μας…
euro2day.gr
