Της Χριστίνας Κατσαντώνη
Εχει ελληνικό γονίδιο, λατινοαμερικανικές ρίζες, γερμανική παιδεία. Στην πορεία της ζωής του συνάντησε δαίμονες, όμως τον τράβηξε τελικά ο δρόμος της αρετής (μπάλας)
Η πλάτη του είναι ολόκληρη ζωγραφισμένη με ένα τεράστιο περίτεχνο τατουάζ, στο οποίο υπάρχει ένας δρόμος που οδηγεί σε ένα κάστρο – παλάτι, ανάμεσα από μια νεκροκεφαλή κι έναν άγγελο. Πάνω από το κάστρο υπάρχει ένα στέμμα κι από κάτω με μεγάλα γράμματα το όνομά του: Χοσέ. Η όλη ζωγραφιά, μοιάζει να καταγράφει το δρόμο της ζωής, που περνά ανάμεσα από την αρετή και την κακία. Οπως περίπου κύλησε και ο δρόμος της δικής του ζωής, από τα χρόνια που υπήρξε ένας αγριεμένος επαναστατημένος έφηβος στη Γερμανία, μέχρι τον πειθαρχημένο σημερινό Χολέβα της Εθνικής Ελλάδος, την περίπλοκη περίπτωση του ποδοσφαιριστή, ο οποίος συνδυάζει τη γερμανική πειθαρχία, το θερμό ταμπεραμέντο της Λατινικής Αμερικής και το ελληνικό γονίδιο.
Ανήκει στους πρωταγωνιστές του αγώνα της Εθνικής με την Κόστα Ρίκα. Ο φακός εστίαζε συχνά επάνω του, γοητευμένος λες από την απόλυτη συγκέντρωση που έκρυβε το βλέμμα του και από τα περίτεχνα τατουάζ που στολίζουν τα μπράτσα του, αναμνηστικά μιας ζωής στη διάρκεια της οποίας, είπαμε, δεν υπήρξε πάντα -αυτό που θα λέγαμε- καλό παιδί…
Ενα παιδί μεγαλώνει στο Ασάφενμπουργκ
Η γέννησή του ήταν αποτέλεσμα του έρωτα ενός Ελληνα, του Αχιλλέα Χολέβα από τη Βασιλική Τρικάλων και μιας Γερμανίδας με καταγωγή από την Ουρουγουάη. Οι γονείς χώρισαν και ο πατέρας έφυγε από το σπίτι όταν ήταν μόλις ενός έτους. Τα παιδικά του χρόνια ήταν φτωχικά κι ανήσυχα.
Η μπάλα ήταν η μεγάλη αδυναμία του. Γύριζε όλες τις επαρχίες της Γερμανίας για να παίρνει μέρος οπουδήποτε υπήρχε κάποιο ποδοσφαιρικό event. Όμως η μητέρα ανησυχούσε. Προσπάθησε να τον στρέψει στα γράμματα, αρνήθηκε την πρόταση της Αϊντραχτ όταν ο μικρός Χοσέ ήταν 13 ετών, προκειμένου να τον αναγκάσει να ρίξει το βάρος στις σπουδές του. Αποτέλεσμα ήταν να πετύχει το ακριβώς αντίθετο.
Οταν βρέθηκε στην εφηβεία, επαναστάτησε, έκανε κακές παρέες, παράτησε το σχολείο, έβγαινε, ξενύχταγε, έπινε. Στα 18 του αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το όνειρο της μπάλας, καθώς η τότε κοπέλα του έμεινε έγκυος. Επρεπε να βρει τρόπο να μεγαλώσει το παιδί, οπότε έκανε διάφορες δουλειές, είτε σε εργοστάσιο παραγωγής μικροτσίπ, είτε σε μια αποθήκη, όπου δούλευε διπλοβάρδιες.
Ο δρόμος της ζωής του έδειχνε να απομακρύνεται οριστικά από την μπάλα, μέχρι που η λύση ήρθε από τον θείο και δεύτερο πατέρα του. Εξάντλησε τις γνωριμίες του για να βρει στον μικρό μια θέση στη Βικτόρια Καλ, όπου έπαιζε ως επιθετικός, εκεί τον είδε ο τότε τεχνικός διευθυντής της Μόναχο 1860 και τον πήρε για τη δεύτερη ομάδα. Στα 22 του, ήρθε η στιγμή να αποφασίσει ποιο δρόμο θα επιλέξει: μπάλα ή… ό,τι βγει; Επέλεξε το ποδόσφαιρο, το όνειρο να γίνει επαγγελματίας κι έκτοτε αφοσιώθηκε σε αυτό.
Ο μαχητής με το διαμαντάκι
Το πρόσωπο που έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη ζωή και στην καριέρα του ήταν ο άνθρωπος που τον έφερε στην Ελλάδα, ο Εβαλντ Λίνεν. Οχι μόνο γιατί τον έφερε στα πάτρια εδάφη, αλλά κυρίως γιατί του άλλαξε θέση. Μέχρι τότε έπαιζε στο κέντρο και μπροστά, ο Λίνεν τον έφερε στην άμυνα, όπου και καθιερώθηκε. Επόμενο βήμα ήταν να τον φέρει στον Ολυμπιακό (καλοκαίρι του 2010). Το επαναστατημένο αγρίμι που ονειρευόταν να γίνει επαγγελματίας βρέθηκε να μετρά τίτλους και να αγωνίζεται στο Τσάμπιονς Λιγκ -το 2011 ήρθε και η είσοδος στην Εθνική. Η ζωή πια χαμογελούσε…
Στην Ελλάδα επισκέφτηκε το χωριό του μπαμπά στα Τρίκαλα, είδε την Καλαμπάκα και θαύμασε τα Μετέωρα. Σήμερα, ο Ελληνας πια «Ιωσήφ» -όπως αναφέρει το διαβατήριο του, έχει τελειοποιήσει τα τατουάζ του, φορά διαμαντάκι στο αυτί και κυκλοφορεί με λευκή Lamborghini Spider με γερμανικές πινακίδες.
Η κόρη του είναι η μεγάλη αδυναμία του -αν και με τη μαμά της δεν είναι μαζί εδώ και χρόνια-, έχουν τακτική επικοινωνία, ενώ έχει κληρονομήσει από αυτόν την αγάπη στην μπάλα.
Στο παρελθόν είχε δηλώσει ότι μια μέρα θα ήθελε να γράψει βιβλίο την ιστορία της ζωής του. Μιας ζωής «…που είναι μια μάχη, που είχε ξεκινήσει από τότε που ήμουν μικρό παιδί». Μιας μάχης που -ευτυχώς για την Εθνική Ελλάδος- συνεχίζεται πια με τα γαλανόλευκα…
thetoc.gr
