Σύμφωνα με τη Mirror, οι περισσότερες από 600 εξαιρετικά ελκυστικές γυναίκες -ηλικίας μεταξύ 20 και 35 ετών- που αποτελούν το σύνολο του πληθυσμού στη Noiva do Cordeiro, νοτιοανατολικά της Βραζιλίας, ψάχνουν για ελεύθερους άνδρες – αλλά…
μόνο για όσους επιθυμούν να ζήσουν με τους κανόνες των γυναικών της πόλης.
Παρά το γεγονός ότι κάποιες είναι παντρεμένες με οικογένειες, οι σύζυγοί τους δουλεύουν μακριά από τα σπίτια τους, και τους επιτρέπεται να επιστρέφουν μόνο τα Σαββατοκύριακα.
Τους γιους τους, όταν γίνουν 18 ετών, τους στέλνουν να ζήσουν μακριά αφού δεν επιτρέπεται μετά τα 18 να παραμένουν στην πόλη, που βρίσκεται σε μια απομακρυσμένη κοιλάδα, 60 μίλια ανατολικά του Belo Horizonte.
Ο οικισμός χρονολογείται από το 1890, όταν μια νεαρή γυναίκα και η οικογένειά της αφορίστηκαν από την Καθολική εκκλησία όταν κατηγορήθηκε για μοιχεία.
Σιγά-σιγά ανύπαντρες γυναίκες και μονογονεϊκές οικογένειες άρχισαν να εντάσσονται στην κοινότητα, και -κατά τη διάρκεια των δεκαετιών- αρκετές προσπάθειες από την πλευρά των ανδρών να παρέμβουν στον τρόπο ζωής τους, τις έκανε να υιοθετήσουν μια αυστηρή «όχι αρσενικά» πολιτική.
Σήμερα, οι γυναίκες είναι υπεύθυνες για κάθε πτυχή της ζωής στην αγροτική πόλη, από τη γεωργία, μέχρι τη την πολεοδομία και ακόμη και τη θρησκεία.
Όμως, ενώ καμία από τις κατοίκους της Noiva do Cordeiro δεν θα ήθελε να ζει διαφορετικά, έχουν ένα πρόβλημα.
Η έλλειψη ανδρών έχει πλέον οδηγήσει πολλές νεαρές κυρίες της κοινότητας να κάνουν έκκληση για άτομα που ενδιαφέρονται – αλλά μόνο για αυτούς που είναι πρόθυμοι να προσαρμοστούν και να ζήσουν στο κόσμο των γυναικών.
Η Rosalee Fernandes, 49 ετών, λέει: «Έχουμε τον Θεό στις καρδιές μας, όμως, δεν νομίζω ότι πρέπει να πηγαίνουμε στην εκκλησία, να παντρευόμαστε μπροστά σε έναν ιερέα ή να βαφτίζουμε τα παιδιά μας. Αυτοί είναι κανόνες των ανδρών…
»Υπάρχουν πολλά πράγματα που οι γυναίκες κάνουν καλύτερα από τους άνδρες στην πόλη μας: είναι πιο όμορφη, πιο οργανωμένη και πολύ πιο αρμονική από ό,τι στις πόλεις όπου υπεύθυνοι είναι οι άνδρες..
»Όταν προκύπτουν προβλήματα ή διαφορές, τα επιλύουμε με γυναικείο τρόπο, με συναίνεση και όχι με σύγκρουση.
»Μοιραζόμαστε τα πάντα, ακόμα και τη γη όπου εργαζόμαστε. Κανείς δεν ανταγωνίζεται κανέναν εδώ. Είναι όλες για μια και μια για όλες.
»Ολόκληρη η πόλη συγκεντρώθηκε πρόσφατα για να αγοράσουμε μια τεράστια τηλεόραση για το κοινοτικό μας κέντρο, και να παρακολουθούμε σαπουνόπερες όλες μαζί.
»Και υπάρχει πάντα χρόνος για να κουτσομπολέψουμε, να δοκιμάσουμε η μια τα ρούχα της άλλης, να κάνουμε η μια τα μαλλιά και τα νύχια της άλλης.»
