Ο Αλέξης Κούγιας μίλησε σε πρόσφατη συνέντευξή του για τη μεγαλύτερη λύπη που έχει βιώσει, τις δύσκολες ώρες που έχει περάσει εξαιτίας ενός ατυχήματος που είχε και τον ανάγκασε να διακόψει την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής στην Α’ Εθνική, τον χαμό της πρώτης του γυναίκας και τον τρόπο που τον διαχειρίστηκε. Διαβάστε όλα όσα δήλωσε στο Εγώ.
Η μεγαλύτερη λύπη που έχει βιώσει: «Στα 18 μου είχα ένα ατύχημα με μηχανή που με καθήλωσε επί δεκαεννέα μήνες σε πλήρη ακινησία στο ΚΑΤ. Αν παρατηρήσετε το κεφάλι μου, θα διακρίνετε τα σημάδια όπως και τις ουλές που υπάρχουν ακόμη στα χέρια μου. Τότε νόμιζα ότι τέλειωσαν όλα. Αναγκάστηκα να εγκαταλείψω μια πολύ σημαντική καριέρα ποδοσφαιριστή στην Α’ Εθνική. Παράλληλα είχα μόλις μπει στη Νομική, έχοντας καταταγεί δεύτερος. Τα πάντα μέχρι τη στιγμή του ατυχήματος φαίνονταν στρωμένα με ροδοπέταλα. Ξαφνικά βρέθηκα ανάπηρος, χωρίς να βλέπω από το ένα μάτι. Από ενενήντα κιλά έφτασα τα 130 από τις κορτιζόνες. Χρειάστηκαν αρκετά χρόνια, προκειμένου να επανέλθω στο φυσιολογικό βάρος μου. Αντί να δεχτώ ως μειονέκτημα ό,τι μου συνέβη το μετέτρεψα σε πλεονέκτημα. Τέλειωσα τη σχολή σε τριάμισι χρόνια».
Οι δύσκολες ώρες: «Υπέφερα. Ένιωσα ότι έχανα τα πάντα, ότι έφευγε η ζωή από μπροστά μου. Δεν ήξερα αν θα ξαναπερπατούσα, αν θα ανακτούσα ποτέ την όρασή μου πλήρως. Ήμουν σε ένα θάλαμο είκοσι ατόμων στη Β’ παθολογική κλινική του ΚΑΤ. Δύο γιατροί στάθηκαν ουσιαστικά δίπλα μου, ο καθηγητής Ηλιόπουλος και ο εισηγητής του, ο Παπαβασιλείου. Δυστυχώς και οι δύο έφυγαν πολύ νωρίς από καρκίνο. Πρόλαβα όμως μαζί τους να ζήσω όμορφες στιγμές και εκείνοι επιπλέον ήταν πολύ χαρούμενοι που με είδαν να ακολουθώ μια πετυχημένη καριέρα δικηγόρου».
Άραγε επιδείκνυε πάντα τόση δύναμη σε ό,τι δύσκολο και αν του επιφύλασσε η ζωή; «Ναι. Η πρώτη μου γυναίκα σκοτώθηκε δύο μήνες μετά το γάμο μας. Τότε ήμουν τριάντα δύο χρόνων. Ήταν ένα πολύ μεγάλο πλήγμα. Ήταν μια καλλονή με απίστευτη μόρφωση, παιδεία και κουλτούρα. Το εξομολογούμαι για πρώτη φορά στη ζωή μου. Ήταν Ιταλοϊσραηλίτισσα. Παντρευτήκαμε με πολύ μεγάλες δυσκολίες, γιατί ο πατέρας της ήταν φανατικός Ισραηλίτης».
Πώς το διαχειρίστηκε; «Κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, ασχολούμενος αποκλειστικά με τη δουλειά. Έκανα ό,τι είχα κάνει και μετά το δικό μου ατύχημα, γιατί δεν σας κρύβω ότι και οι εξαιρετικές σπουδές μου οφείλονταν ως ένα βαθμό στο ότι ήμουν καθηλωμένος σε ένα κρεβάτι στο νοσοκομείο. Μετά το τραγικό δυστύχημα της συζύγου μου, μετέτρεψα τον πόνο σε εργασία. Έφυγα από το σπίτι όπου μέναμε στην Εκάλη και εγκαταστάθηκα σε ένα ξενοδοχείο στη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, δίπλα από τα δικαστήρια. Δούλευα συνεχώς. Έπειτα χρησιμοποιούσα ένα χώρο του γραφείου μου, στην οδό Σταδίου, ως υπνοδωμάτιο».
ΚΕΙΜΕΝΟ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ
peoplegreece.com
