Μια ομάδα επιστημόνων από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Δανίας έχουν αναπτύξει ένα κρυσταλλικό υλικό που απορροφά το οξυγόνο από το περιβάλλον, τόσο στο νερό όσο και στον αέρα, και το αποθηκεύει για μελλοντική χρήση.
Ονομάστηκε εύστοχα “Aquaman κρύσταλλο” και χρησιμοποιεί κοβάλτιο για να κάνει τα μαγικά του, ενώ δεν χρειάζεται και μεγάλη ποσότητα. Όπως σημειώνει η ερευνητική ομάδα, επειδή το υλικό μπορεί συνεχώς να απορροφά οξυγόνο από το νερό, ένας δύτης θα πρέπει να έχει μια πολύ μικρή ποσότητα για να αναπνέει χωρίς φιάλη οξυγόνου.
“Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι το υλικό μπορεί να απορροφήσει και να απελευθερώσει το οξυγόνο πολλές φορές χωρίς να χάνει αυτή του την ικανότητα”, δήλωσε η ChristineMcKenzie, μια από τους επιστήμονες που ασχολούνται με το έργο. «Είναι σαν να βουτάμε ένα σφουγγάρι στο νερό, το πιέζουμε για να φύγει το νερό, και να επαναλάβουμε τη διαδικασία ξανά και ξανά.”
Το κρυσταλλικό υλικό αλλάζει χρώμα όταν απορροφά ή απελευθερώνει οξυγόνο. Είναι μαύρο όταν είναι γεμάτο με οξυγόνο και ροζ, όταν το οξυγόνο έχει απομακρυνθεί.
Έχει πολλές χρήσεις και πέρα από τις καταδύσεις
Οι επιστήμονες σημειώνουν ότι το υλικό μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για να βοηθήσει όσους υποφέρουν από παθήσεις του πνεύμονα και αναπνέουν με τη βοήθεια φιάλης οξυγόνου.
“Όταν το υλικό είναι κορεσμένο με οξυγόνο, μπορεί να συγκριθεί με τη φιάλη που περιέχει καθαρό οξυγόνο υπό πίεση – η διαφορά είναι ότι το υλικό αυτό μπορεί να κρατήσει τρεις φορές περισσότερο οξυγόνο”, δήλωσε η McKenzie.
Η φιάλη οξυγόνου είναι ογκώδης και βαριά, αν και υπάρχουν μικρότερες για χρήση έξω από το σπίτι, όμως και αυτές είναι ενοχλητικές για όσους τις χρειάζονται για να αναπνέουν σωστά.
Η περιεκτικότητα της ατμόσφαιρας σε οξυγόνο, η θερμοκρασία και η πίεση είναι παράγοντες που επηρεάζουν το χρόνο που απαιτείται για το υλικό να απορροφήσει οξυγόνο: μπορεί να διαρκέσει από λίγα δευτερόλεπτα ή μέχρι και μερικές ημέρες για να δουλέψει.
Το πανεπιστήμιο τονίζει ότι οι πιθανές χρήσεις του είναι μυριάδες – αυτοκίνητα που χρησιμοποιούν κυψέλες καυσίμου, για παράδειγμα, χρειάζονται ρυθμιζόμενη παροχή οξυγόνου.
Αν και δεν υπάρχει χρονοδιάγραμμα για το πότε το υλικό θα βγει στο εμπόριο, και μόνο η δυνατότητα να συμβεί ακούγεται συναρπαστική.
