Του Γιάννη Παιδή
Πριν από λίγες ημέρες ήταν ο βουλευτής Τρικάλων της ΝΔ Μ. Ταμήλος, που ούτε λίγο ούτε πολύ υποστήριξε ότι τον υπουργό Αμυνας τον επέλεξε το ΝΑΤΟ. Τώρα, ήλθε το eurogroup να βάλει τέλος στις ελάχιστες αμφιβολίες μας για το ποιος κυβερνά τη χώρα, αφού το χαστούκι που έριξαν οι εταίροι μας στην κυβέρνηση, ακούστηκε εκκωφαντικά στην Αθήνα.
Με αφορμή την πρόσφατη τροπολογία που ψηφίστηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία στη Βουλή για τη ρύθμιση σε 72 – 100 δόσεις των χρεών σε εφορία και Ταμεία, αλλά και τη ρύθμιση για τα κόκκινα δάνεια, οι εταίροι μας, ξεκαθάρισαν ότι δεν άναψαν το «πράσινο φως» για τις συγκεκριμένες ρυθμίσεις και ως εκ τούτου θα πρέπει να αποσυρθούν.
Τι άλλο θα έπρεπε να πουν οι εταίροι και δανειστές μας για να μας δώσουν να καταλάβουμε ότι τη χώρα, αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση, δεν την κυβερνά η νόμιμα εκλεγμένη κυβέρνηση, αλλά τα διάφορα όργανα των Βρυξελλών και το παγκόσμιο τραπεζικό σύστημα;
Τι άλλο θα πρέπει να πουν στον κ. Σαμαρά, που, από το βήμα της Βουλής, είχε προαναγγείλει τη συγκεκριμένη ρύθμιση, καταχειροκροτούμενος από τους βουλευτές τους;
Πότε επιτέλους θα παραδεχθούν οι κυβερνώντες ότι είναι ανδρείκελα και τσιράκια των δανειστών ώστε να παραιτηθούν προσφέροντας πραγματικές υπηρεσίες στη χώρα και το λαό;
Πότε θα παραδεχθούν ότι αυτά τα χρόνια βρίσκεται σε εξέλιξη ένας κεντρικός σχεδιασμός των μεγάλων νεοφιλελεύθερων κυβερνήσεων, με επικεφαλής τη Γερμανία, για διάλυση των οικονομιών των μικρών χωρών, κυρίως του Νότου, που πλέον είναι γυμνές, με διαλυμένο τον παραγωγικό ιστό και εξαθλιωμένο το λαό τους;
Δεν βλέπουν ότι όλα τα σχέδια που εκπορεύονται από τις Βρυξέλλες έχουν μόνο ένα σκοπό: Να υπάρχει ένα ισχυρό διευθυντήριο και γύρω του υποτακτικοί, πιστοί να πέσουν στη φωτιά γα το μεγαλείο του;
Δεν καταλαβαίνουν ότι οι πολιτικές που εφαρμόζονται με τις μειώσεις μισθών (που να μη ξεχνάμε μας έλεγαν οτι θα έφερναν …ανάπτυξη) και συντάξεων σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, η διάλυση των εργασιακών σχέσεων, η αποδιάρθρωση του αγροτικού τομέα, η εξαθλίωση των μικρομεσαίων, η έκρηξη της ανεργίας και η ταυτόχρονη υποβάθμιση της δημόσιας υγείας και παιδείας, είναι κεντρική επιλογή του σκληρού πυρήνα της Ε.Ε. και δεν θα αφήσει τίποτα όρθιο ειδικά στην Ελλάδα;
Δεν βλέπουν ότι οι εφαρμοζόμενες πολιτικές δεν δίνουν καμία προοπτική μείωσης του δημόσιου χρέους, και ούτε βελτιώνουν την ανταγωνιστικότητα της χώρας;
Γιατί δεν παίρνουν με αξιοπρέπεια, αν τους έχει μείνει λίγη, τη γενναία απόφαση να σηκωθούν να φύγουν από την κυβέρνηση, αφήνοντας το λαό απερίσπαστα να αποφασίσει για το μέλλον του, που προφανώς δεν είναι σε μία τέτοια ευρωζώνη του άκρατου νεοφιλελευθερισμού;
Και ίσως αυτό είναι ένα σαφές μήνυμα και προς τον ΣΥΡΙΖΑ που ετοιμάζεται να κυβερνήσει, ότι δηλαδή δεν θα πρέπει να τρέφει καμία ελπίδα αλλαγής πολιτικής αν δεν αλλάξουν οι συσχετισμοί στην Ε.Ε., και κατά συνέπεια ίσως θα πρέπει να εξετάσει σοβαρά το ενδεχόμενο να απειλήσει με έξοδο της χώρας από τη ζώνη του ευρώ.
