Εγώ για τον ξάδερφο που γιόρταζε ξεκίνησα. Ανυποψίαστη και… σαφώς ενημερωμένη πήρα το κατιτίς παραμάσχαλα και τους δρόμους επίσης!
Και κει, κατά κέντρο μεριά, να τα μάτια μου να τρέχουν(αυτό ερμηνεύεται, μάλλον μάτι διότι έφτιαξα ΚΑΙ μαλλί),να ο λαιμός να καίει( και αυτό ερμηνεύεται, ο καιρός και κάτι χορωδίες που τι τις ήθελα!), να και κάποιοι ντυμένοι κάπως (σαν ένστολοι να πω), α, σα να πήρε το μάτι μου και κάποιες… εκατοντάδες να πορεύονται, όρκο δεν παίρνω!
Παίρνω εφημερίδα όμως!!!!
ΝΕΑ ΚΤΙΡΙΑ διαβάζω, και… ησυχάζω.
Όνειρο ήτανε, όνειρο ήτανε…
Υ.Γ. Τελικά για όλα τα πράγματα υπάρχει ένα τραγούδι!
Ειρήνη Παπουτσή
