«Μπορεί να είναι καθηλωμένη στο κρεβάτι όμως ο αγώνας που δίνει κάθε μέρα για να μιλήσει και να περπατήσει είναι αξιοθαύμαστος. Η Ασπασία θυμάται… Αντιλαμβάνεται, αισθάνεται, χαμογελάει όταν της μιλάω… Κουνάει το κεφάλι της καταφατικά όταν θέλει να πει “ναι”. Κλαίει και βγάζει κραυγές, ακόμα και όταν βγαίνω για ελάχιστα λεπτά από το δωμάτιο. Με θέλει δίπλα της για να νιώθει ασφάλεια. Θυμάται ακόμα και τον πατέρα της….».
Η κυρία Σπυριδούλα Φατούρου, μητέρα της 18χρονης Ασπασίας από το Άργος μιλάει στο protothema.gr για την υγεία της κόρης της, τη δύναμη που καταβάλλει το παιδί της για να συνέλθει αλλά και την αδιαφορία του κράτους προς αυτά τα παιδιά και τις οικογένειες τους.
Η απόπειρα δολοφονίας της 18χρονης Ασπασίας από τον 47χρονο πατέρα της στο κέντρο της πόλης του Άργους, τον Αύγουστο του 2013, είχε συγκλονίσει το πανελλήνιο. Ο πατέρας της, την πυροβόλησε όταν εκείνη ανυποψίαστη, σηκώθηκε από το τραπέζι της ταβέρνας όπου καθόταν μαζί του, για να πάει στο περίπτερο. Ο πατέρας της θέλησε με αυτό τον τρόπο να εκδικηθεί την εν διαστάσει σύζυγό του και μητέρα της μικρής, Σπυριδούλα. Ο ίδιος, μετά την αποτρόπαια πράξη του επέστρεψε στο σπίτι του, όπου και αυτοκτόνησε. Η αστυνομία βρήκε στο σπίτι ένα σημείωμα στο οποίο ο 47χρονος εξηγούσε τους λόγους που έκανε αυτή την πράξη.
Η μητέρα της Ασπασίας, είναι ο άνθρωπος που φροντίζει όλο το 24ωρο την 18χρονη κόρη της με την ελπίδα ότι θα τη δει μια μέρα όρθια, κάνοντας τα πρώτα της βήματα. Ίσως, την ίδια μέρα αρθρώσει και τις πρώτες της λέξεις. Το σημείο του εγκεφάλου που δίνει τις εντολές για τη λειτουργία του σώματος της, έχει «παγώσει», ως αποτέλεσμα του πυροβολισμού.
Οι δυο σφαίρες που έφυγαν από το πιστόλι με το οποίο την πυροβόλησε ο πατέρας της, παραμένουν στο κεφάλι της 18χρονης Ασπασίας καθώς οι γιατροί αδυνατούν να τις αφαιρέσουν.
«Άλλες φορές, δείχνει να είναι θλιμμένη, άλλες φορές πάλι είναι θυμωμένη. Ίσως επειδή θυμάται τα πάντα και το μυαλό της ταξιδεύει στο παρελθόν. Ίσως επειδή αντιλαμβάνεται την κατάστασή της και θυμώνει. Μέσα από το θυμό της όμως, παίρνει δύναμη και καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να ανταποκριθεί σε όσα της λέει ο φυσιοθεραπευτής», τονίζει η μητέρα της Σπυριδούλα Φατούρου στο protothema.gr
Θυμάται τον πατέρα της
Εδώ και ενάμιση χρόνο η Ασπασία και η μητέρα της μοιράζονται το ίδιο δωμάτιο. Η καθημερινή παρακολούθηση της άτυχης 18χρονης από τους γιατρούς δίνει δύναμη στην Ασπασία, η οποία παλεύει για να βελτιώσει την υγεία της. «Δεν ξέρω από πού αντλεί τόση δύναμη. Ίσως από τη θέληση να γίνει καλά. Θυμάται ότι το αγαπημένο της μάθημα ήταν τα μαθηματικά. Θυμάται ότι η φίλη της Μαρίνα η οποία την επισκέφτηκε πρόσφατα, καθόταν στο μπροστινό θρανίο. Θυμάται λεπτομέρειες και διαρκώς γνέφει το κεφάλι της στην προσπάθειά της να μας απαντήσει. Σε πρόσφατη συζήτηση που είχε η ψυχολόγος μαζί της τη ρώτησε αν θυμάται τον πατέρα της. Έγνεψε το κεφάλι της. Στη συνέχεια τη ρώτησε αν τον λένε Κώστα και απάντησε όχι. Έγνεψε το κεφάλι της όταν άκουσε το όνομα του πατέρα της. Ευτυχώς, δεν έδειξε να την στενοχωρεί η συζήτηση αυτή. Ίσως αυτό εμπόδιζε τη βελτίωση και αυτό είναι κάτι που με τρομάζει», λέει η μητέρα της Ασπασίας.
Το κράτος μας γύρισε την πλάτη
Η μητέρα της 18χρονης Ασπασίας, διστάζει να μιλήσει για τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ίδια τον τελευταίο ενάμιση χρόνο, από την ημέρα που εγκατέλειψε την εργασία της για να βρεθεί στη Λάρισα. Από το πλευρό της δεν λείπουν οι συμπολίτες της και ο σύντροφός της ο οποίος πηγαίνει κάθε Σαββατοκύριακο στη Λάρισα. «Ο σύντροφός μου με στηρίζει ψυχολογικά, οικονομικά όσο μπορεί, μου δίνει δύναμη για να αντέξω και να βοηθήσω το παιδί μου. Νιώθω ότι δεν είμαι μόνη. Τα πράγματα όμως είναι δύσκολα γιατί δεν έχω τη δυνατότητα να εργαστώ για να βοηθήσω το παιδί μου».
Η μητέρα της 18χρονης μιλά για το ιδιωτικό κέντρο αποκατάστασης που νοσηλεύεται η Ασπασία.
«Την κόρη μου δεν την δέχονται τα νοσοκομεία της Αθήνας επειδή δεν έχουν τα μέσα να τη βοηθήσουν. Για αυτό αναγκάστηκα και την έφερα στο Animus. Το υπουργείο Υγείας οφείλει να γνωρίζει ότι δεν έχει τις υποδομές για να αναλάβουν τα δημόσια νοσοκομεία τέτοιου είδους περιστατικά. Το παιδί μου έχει ασφάλεια αλλά δυστυχώς δεν μας καλύπτει 100%. Δηλαδή, πρέπει να προμηθευτώ το εξειδικευμένο καρότσι αναπηρίας της κόρης μου το οποίο κοστίζει από 1.500-2.000 ευρώ και όταν θα φύγουμε από εδώ το κράτος θα μου επιστρέψει περίπου 300 ευρώ. Σε αυτό το κέντρο υπάρχουν βαριά περιστατικά και θα έπρεπε κάποιος υπουργός Υγείας, να ευαισθητοποιηθεί και να μας καλύπτει όλες τις ανάγκες. Δηλαδή, όποιος είναι φτωχός, δεν έχει δικαίωμα στη ζωή;».
protothema.gr
