Δήλωση των εκλεγμένων της ΔΑΣ στο Ν.Τ ΛΑΡΙΣΑΣ ΤΗΣ ΑΔΕΔΥ
Με αφορμή τη συνάντηση της πλειοψηφίας του ΝΤ της ΑΔΕΔΥ με το δήμαρχο Λαρισαίων οι εκλεγμένοι της Δημοσιοϋπαλληλικής Αγωνιστικής Συσπείρωσης (ΔΑΣ), το ψηφοδέλτιο που στηρίζει το ΠΑΜΕ, σε ανακοίνωσή τους εξηγούν τους λόγους που δεν πήραν μέρος στη συνάντηση αναφέροντας τα εξής:
“Ποτέ δεν κουβεντιάστηκε στην Ε.Ε. ΤΟΥ Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ θέμα συναντήσεων με το δήμαρχο ή άλλους φορείς όπως και ποια ζητήματα θα τεθούν στις συναντήσεις αυτές. Πληροφορηθήκαμε για τη συνάντηση μέσω τηλεφωνικού μηνύματος μια μέρα πριν. Αυτό δείχνει το πόσο πολύ σέβονται τα εκλεγμένα όργανα του κινήματος.
Δεν πήραμε μέρος στη συνάντηση με το δήμαρχο Λαρισαίων θέτοντας τα εξής ζητήματα:
Πρώτον η δημοτική αρχή του κυρίου Καλογιάννη(ΣΥΡΙΖΑ -ΠΑΣΟΚ)συνεχίζοντας το έργο της προηγουμένης δημοτικής αρχής (Ν.Δ.) εφαρμόζει όλες τις αντιλαϊκές αντεργατικές πολιτικές που έχουν χαράξει κυβερνήσεις και Ευρωπαϊκή Ένωση.
Το τελευταία χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι: Η υπογραφή 8μηνων συμβάσεων με εργασία 5 μέρες το μήνα δηλαδή 40 μέρες στους 8 μήνες, η υπογραφή προγραμματικής σύμβασης παραχώρησης έργου της υπηρεσίας πρασίνου στη ΔΕΥΑΛ, ένας από τους τρόπους ιδιωτικοποιήσεις υπηρεσιών. Αλλά και η παρότρυνση σε πρώην εργαζομένους για σύσταση Κοινωνικών Συνεταιριστικών Επιχειρήσεων (ΚΟΙΝΣΕΠ) άλλος τρόπος ιδιωτικοποίησης υπηρεσιών. Η δημοτική αρχή από την μια δηλώνει ότι είναι υπέρ της μόνιμης και σταθερής εργασίας, ενώ από την άλλη αξιοποιώντας τους αντεργατικούς νόμους γενικεύει τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις χτυπώντας κατακτήσεις δεκαετιών του εργατικού κινήματος.
Για όλα αυτά κουβέντα δεν βρήκε να πει η πλειοψηφία του Ν.Τ. της ΑΔΕΔΥ και αυτό επειδή όχι μόνο συμφωνεί αλλά και έχει βάλει πλάτη όλα τα προηγούμενα χρόνια να περάσουν αυτές οι πολιτικές. Άλλωστε οι εργαζόμενοι έχουν μεγάλη εμπειρία για το ρόλο και τη στάση του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού.
Έτσι το μόνο που είχε να εξυπηρετήσει αυτή η συνάντηση ήταν οι επικοινωνιακές ανάγκες της πλειοψηφίας για δημόσιες σχέσεις και όχι τα συμφέροντα των εργαζομένων στο δημόσιο.
Οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα δεν έχουν να περιμένουν τίποτε από τις συγκεκριμένες πλειοψηφίες ο μόνος δρόμος είναι η ανασύνταξη του εργατικού-λαϊκού κινήματος, οι ζωντανές συλλογικές διαδικασίες των σωματείων, η αλλαγή συσχετισμών, η υιοθέτηση αιτημάτων που να καλύπτουν, τις απώλειες των τελευταίων ετών ως βάση για παραπέρα διεκδικήσεις που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας”.
