ΓΡΑΦΕΙ Ο Κώστας Μπαργιώτας, βουλευτής Λάρισας με το Ποτάμι
Κατά την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων ο Πρωθυπουργός αφιέρωσε στο θέμα της υγείας 30 δευτερόλεπτα σε μια ομιλία που διήρκεσε περί τα 110 λεπτά. Αδρά, έθεσε τέσσερις άξονες πάνω στους οποίους θα κινηθεί η πολιτική του Υπουργείου Υγείας.
- Στήριξη σε υλικοτεχνικές υποδομές,
- Διαφανές σύστημα προμηθειών και καταπολέμηση της διαφθοράς,
- Ανάσχεση της ροής δημοσίων κονδυλίων στον ιδιωτικό τομέα,
- Δημοκρατική μεταρρύθμιση στις διοικήσεις.
Οι εισηγήσεις του Υπουργού Υγείας, κ. Κουρουμπλή και του Αναπληρωτή Υπουργού Υγείας, κ. Ξανθού, κινήθηκαν αμφότερες στο επίπεδο των προεκλογικών εξαγγελιών. Περιέγραψαν με ωραίες εκφράσεις ένα τέλειο σύστημα υγείας. Μόνο που δεν είπαν ούτε πότε θα πραγματωθεί ούτε πως ούτε –κυρίως- πόσο θα κοστίσει και από πού θα αντληθούν οι πόροι.
Αναφέρθηκαν ως άμεσα μέτρα μόνο οι 1000 προσλήψεις γιατρών -ήδη δρομολογημένες- και η αμφιλεγόμενη κατάργηση του εισιτηρίου των πέντε ευρώ. Κανένα άλλο κοστολογημένο ή χρονολογημένο μέτρο δεν ακούστηκε. Ίσως, επειδή εκκρεμεί η διαπραγμάτευση. Και ίσως, επειδή η χρηματοδότηση ακόμα και των άμεσα απαραίτητων μέτρων μέσα στα ασφυκτικά πλαίσια του «ισοσκελισμένου προϋπολογισμού» είναι εξαιρετικά αμφίβολη.
Κατ’ αποτέλεσμα, η επούλωση των μνημονιακών καταστροφών θα πρέπει να περιμένει. Αυτή η πρακτική μου θυμίζει όλους τους Υπουργούς, από τη Μαριλίζα και επέκεινα. Η κατάσταση όμως στα νοσοκομεία, με τις τελευταίες περικοπές σε προϋπολογισμούς και εφημερίες είναι εκρηκτική. Και οι προσδοκίες από την αμετροέπεια των εξαγγελιών υπέρμετρες.
Πλήρης Κρατικός έλεγχος;
Με τα λεγόμενά του επιβεβαίωσε, δυστυχώς, ο κ. Ξανθός την πρόθεση της κυβέρνησης να καταστρέψει ουσιαστικά τον ιδιωτικό τομέα υγείας στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει στην πραγματικότητα η φράση «ανάσχεση της ροής δημοσίων πόρων στον ιδιωτικό τομέα» στα χείλη του πρωθυπουργού και οι επεξηγήσεις του κ. Ξανθού. Σε ένα σύστημα μικτό σαν το ελληνικό, όπου η διείσδυση των ιδιωτικών ασφαλειών είναι μονοψήφια και η ιδιωτική υγεία, τα νοσοκομεία, τα διαγνωστικά κέντρα και οι ιδιώτες γιατροί επιβιώνουν και αναπτύσσονται χάρη στις συμβάσεις με τα Δημόσια Ταμεία, άρα και τους δημόσιους πόρους. Παρά την κακοδιαχείριση και τις κακές πρακτικές, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως στον «τρισκατάρατο» ιδιωτικό τομέα εργάζεται το 80% των επαγγελματιών υγείας της χώρας και αυτός σήμερα κυρίως σηκώνει το βάρος της πρωτοβάθμιας περίθαλψης στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Η φαντασίωση ενός αμιγούς κρατικού συστήματος, οδηγεί στην απαξία επενδύσεων εκατοντάδων εκατομμυρίων, στην αποθάρρυνση νέων επενδύσεων και την αύξηση της αβεβαιότητας και της ανεργίας. Δεν θέλω να παρεξηγηθώ. Δεν υπεραμύνομαι του ιδιωτικού κεφαλαίου. Σε ό,τι με αφορά προσωπικά -από επιλογή και άποψη- διακονώ την χειρουργική σε δημόσιο νοσοκομείο, το δε κόμμα που εκπροσωπώ δεν είναι υπέρ της ιδιωτικής υγείας. Δεν είναι, όμως, ούτε υπέρ της κρατικής. Στο Ποτάμι είμαστε υπέρ της αποτελεσματικής, δωρεάν δημόσιας υγείας ανεξάρτητα από το ιδιοκτησιακό καθεστώς του παρόχου. Είμαστε υπέρ ενός κρατικού νοσοκομείου στο Καστελόριζο, που να δουλεύει έστω και με παθητικό. Είμαστε, όμως, ταυτόχρονα υπέρ κάθε τύπου δομής δημόσιας, ιδιωτικής ή μικτής που σέβεται τα χρήματα των φορολογούμενων και παρέχει ποιοτικές υπηρεσίες. Είμαστε, δηλαδή, υπέρ της καλύτερης δυνατής αξιοποίησης του δημόσιου χρήματος χωρίς ιδεολογικές παρωπίδες.
Οι διοικήσεις των νοσοκομείων
Εάν υπάρχουν προβλήματα κακοδιαχείρισης στον ιδιωτικό τομέα –που υπάρχουν-, τα ίδια και χειρότερα συμβαίνουν στο χάος των δημόσιων νοσοκομείων. Αυτό που απαιτείται τελικά είναι ο εκσυγχρονισμός των διοικήσεων και των κανόνων λειτουργίας, όχι η εφαρμογή προτύπων κρατικιστικών. Εκσυγχρονισμός των διοικήσεων, λοιπόν. Δημοκρατικός μάλιστα, είπε ο πρωθυπουργός.
Ομολογώ πως διατηρώ μικρό φόβο. Θυμήθηκα εκείνο το παπανδρεϊκό «βάθεμα και πλάτεμα της Δημοκρατίας» που οδήγησε στις διοικήσεις των νοσοκομείων και στα διοικητικά συμβούλια διάφορους «κοινωνικούς εταίρους» που είχαν μαύρα μεσάνυχτα από διοίκηση νοσοκομείων. Φαίνεται, δυστυχώς, πως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Ακούγεται, δυστυχώς, από πολλές πηγές πως ο κ. Κουρουμπλής ζήτησε ήδη προφορικά τις παραιτήσεις των διοικητών και των διοικητικών συμβουλίων των νοσοκομείων όλης της χώρας.
Με εξαίρεση τον Αλέκο Παπαδόπουλο, όλοι οι Υπουργοί της τελευταίας δεκαετίας έκαναν ακριβώς αυτό που προτίθεται, κατά τα λεγόμενα, να πράξει ο κ. Κουρουμπλής. Απέλυαν τους διοικητές των νοσοκομείων, όχι χωρίς κόστος -μιας και πολλοί διεκδικούσαν και κέρδιζαν παχυλές αποζημιώσεις- και στη συνέχεια προσλάμβαναν «ημετέρους». Απομένει -πολύ φοβάμαι- να μάθουμε τον αλγόριθμο της νέας συγκυβέρνησης που θα αντικαταστήσει το περίφημο 4-2-1.
Έτσι, η παράδοση που έφερε στα νοσοκομεία ασυρματιστές του εμπορικού ναυτικού, μοντέλα, ξαδέρφια υπουργών και συνταξιούχους θεολόγους θα συνεχιστεί. Μαζί της θα συνεχιστεί και το χάος στα κρατικά νοσοκομεία.
Στα κανονικά όμως κράτη, σε αυτά δηλαδή που δεν χρεοκοπούν περιοδικά υπό το βάρος της κακοδιοίκησης και των πελατειακών σχέσεων, τα νοσοκομεία έχουν κανονικές διοικήσεις. Διοικήσεις, δηλαδή, τεχνοκρατών managers με εμπειρία και γνώση που κρίνονται από το αποτέλεσμα.
Στις κανονικές χώρες οι διοικήσεις πάσχουν από «πολιτική αχρωματοψία» και δεν αλλάζουν την πρώτη εβδομάδα μετά τις εκλογές.
Τέτοια σοβαρή χώρα επιθυμεί το Ποτάμι να γίνει η Ελλάδα.
Για αυτό καλούμε τον Υπουργό να επεξεργαστεί και να θέσει σε εφαρμογή ένα διάφανο αξιοκρατικό σύστημα προσλήψεων διοικητών και υποδιοικητών με βάση προσόντα και εμπειρία. Τον καλούμε να πρωτοτυπήσει και να απαλλάξει τα νοσοκομεία από τον ασφυκτικό κλοιό της κομματοκρατίας.
Οι προμήθειες των νοσοκομείων
Τελευταίο αλλά όχι έσχατο, το μείζον θέμα των προμηθειών.
Με ικανοποίηση είδα τον Αναπληρωτή Υπουργό Οικονομικών, κ. Μάρδα, να κραδαίνει ένα ογκώδες πακέτο νόμων και κανονισμών και να υπόσχεται τον εκσυγχρονισμό και την απλοποίηση του. Ο δεύτερος πυλώνας που στηρίζει τη διαφθορά και τη σπάταλη -μαζί με την κακοδιοίκηση και το ηθελημένο χάος- είναι η σκόπιμη πολυνομία, η «ρυθμιστική πλημμυρίδα» των τελευταίων ετών. Η μεταλλαγή του νόμου σε ευκαιριακό εργαλείο κοντόφθαλμων πολιτικών επιλογών αποτελεί σύμπτωμα της κρίσης που πλήττει την πολιτική και κατ’ επέκταση το κράτος και το δίκαιο.
Επικαλούμαι προσωπική εμπειρία: πρόσφατα συμμετείχα σε επιτροπή αγοράς ενός μηχανήματος και η μοναδική προσφορά αριθμούσε 1253 ολόκληρες σελίδες. Για να είναι δυνατή η κατά το δοκούν ακύρωση ή αποδοχή της φυσικά. Αυτό το χαοτικό νομικό πλαίσιο, που ακυρώνει τη διαφάνεια στις προμήθειες, ανέλαβε να εκσυγχρονίσει και να απλοποιήσει ο κ. Μάρδας.
Την περιμένουμε με ανυπομονησία, για να τη στηρίξουμε. Όπως θα στηρίξουμε κάθε κυβερνητική πρωτοβουλία που μας φέρνει πιο κοντά στα κανονικά ευρωπαϊκά κράτη, μακριά από το πρότυπο της Ψωροκώσταινας.
