Στη συζήτηση του νομοσχεδίου «Ρυθμίσεις για τη λήψη άμεσων μέτρων για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, την οργάνωση της Κυβέρνησης και των Κυβερνητικών οργάνων και λοιπές διατάξεις» στην Ολομέλεια τοποθετήθηκε ο βουλευτής του Ποταμιού (Λάρισας), κ. Κ. Μπαργιώτας.
Σύμφωνα με το βουλευτή, το πρώτο δείγμα γραφής της κυβέρνησης είναι αρνητικό. Επικαλούμενος την κινέζικη παροιμία «αν θέλεις να βοηθήσεις κάποιον, μην του χαρίσεις ένα ψάρι. Μάθε τον να ψαρεύει», χαρακτήρισε τις ρυθμίσεις πράξη φιλανθρωπίας και όχι άσκηση σοβαρής κοινωνικής πολιτικής, που αντιμετωπίζει με ολιστικό τρόπο την ακραία φτώχεια. Εξέφρασε την έκπληξή του για την αοριστία και την ασάφεια που διέπει τις ρυθμίσεις, δεδομένου ότι το Υπουργείο ακόμα δεν έχει ξεκαθαρίσει με ποιον τρόπο μετράει τη φτώχεια, παραπέμποντας ρυθμιστικά σε ΚΥΑ. Συνεπώς, σε νομοθέτηση εν ευθέτω χρόνω. Επιπλέον, έκανε λόγο για προχειρότητα στο δεύτερο Κεφάλαιο, που αφορά τη διαφθορά, και παλαιοκομματισμό στο τρίτο Κεφάλαιο που αφορά τη λειτουργία της Κυβέρνησης, με διορισμούς αναπληρωτών γενικών γραμματέων και την καινοφανή και πραγματικά πολύ «πρωτότυπη» ρύθμιση για τους εθελοντές με οδοιπορικά.
Παράλληλα, ο βουλευτής εξέφρασε την απογοήτευσή του επί της διαδικασίας τονίζοντας ότι η παγίωση των διαδικασιών και η τήρηση του χρόνου είναι προϋπόθεση για ομαλή δημοκρατική λειτουργία του Κοινοβουλίου. Επικριτικός στάθηκε και απέναντι στις τροπολογίες – «μπαλώματα». Χαρακτήρισε αναγκαίο κακό την επέκταση του δικαιώματος ιατροφαρμακευτικής περίθαλψής των πολιτών που έχουν απωλέσει το ασφαλιστικό τους δικαίωμα με την υπόμνηση ότι παγιώνεται μία κατάσταση, η οποία είναι και άδικη για αυτούς που πληρώνουν και προβληματική για αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν και εξαρτώνται από τροπολογίες. Τέλος, χαρακτήρισε εξαιρετικά αρνητικό το γεγονός ότι «κόπηκαν» οι τροπολογίες για τα νοσοκομεία του Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Ασφάλισης, τονίζοντας ότι τα νοσοκομεία καταρρέουν, όχι μόνο από τη μνημονιακή περικοπή των δαπανών, αλλά και από μία χρόνια κακοδιοίκηση, η οποία οφείλεται κυρίως στους κομματικούς διορισμούς και στις διοικήσεις των νοσοκομείων.
Ακολουθεί η πλήρης απομαγνητοφώνηση της ομιλίας:
Θα προσπαθήσω να τηρήσω το χρόνο, γιατί ένα από τα πράγματα που πραγματικά μου κάνει εντύπωση ως νέο Βουλευτή είναι ότι οι διαδικασίες στη Βουλή των Ελλήνων δεν είναι ούτε στανταρισμένες ούτε δεδομένες. Ακόμα και τα απλά πράγματα πρέπει να συζητηθούν. Σήμερα ήταν για εμένα μια μεγάλη απογοήτευση, καθώς ήταν μια πολύ δύσκολη μέρα.
Ειπώθηκαν και ακούστηκαν πράγματα επί της διαδικασίας και όχι μόνο, τα οποία θεωρούσα ότι είναι δεδομένα και ότι οι διαδικασίες τρέχουν. Θέλω να παρατηρήσω ότι σε όλα τα συνέδρια και με την πιθανή εξαίρεση των νιάτων μου και των φοιτητικών αμφιθεάτρων, οι χρόνοι τηρούνται ή γίνεται προσπάθεια να τηρηθούν. Όπως πολύ σωστά είπε και ο κ. Γεωργαντάς, είναι βαθύτατα αντιδημοκρατική, κατά τη γνώμη μου, και όχι δημοκρατική η ελαστικότητα του χρόνου. Σαράντα Βουλευτές δεν μίλησαν σήμερα, ακόμα περισσότεροι δεν μίλησαν με την ελαστικότητα του χρόνου στη διάρκεια της συζήτησης των προγραμματικών δηλώσεων. Θεωρώ ότι η παγίωση των διαδικασιών και η τήρηση του χρόνου είναι προϋπόθεση για ομαλή δημοκρατική λειτουργία.
Θα περάσω στη συζήτηση του νομοσχεδίου. Να αρχίσω με κάτι τετριμμένο. Όλοι ξέρετε την ιστορία που λέει ότι όταν χαρίζεις ένα ψάρι σε ένα φτωχό τρώει μία μέρα κι όταν τον μαθαίνεις να ψαρεύει τρώει για πάντα. Το λέω αυτό, γιατί πραγματικά μου δόθηκε η εντύπωση από πολλούς συναδέλφους της Συμπολίτευσης ότι υπάρχει μία σύγχυση -ακούγοντάς τους να πανηγυρίζουν για την αριστερή πολιτική- μεταξύ της φιλανθρωπίας, που είναι να τους χαρίζω το ψάρι, και της πολιτικής, που είναι μαθαίνω να ψαρεύω. Μην με παρεξηγήσετε, δεν θεωρώ τη φιλανθρωπία ή τη χορήγηση βοηθημάτων και αλληλεγγύης ασήμαντη ή ήσσονος σημασίας. Προς Θεού, όμως, δεν θεωρώ ότι είναι πολιτική και μάλιστα αριστερή πολιτική από μόνη της.
Άκουσα από άλλους συναδέλφους και πραγματικά περιμένω στη συνέχεια της Συνόδου να ακούσω για πολιτικές που χειραφετούν τις αδύνατες ομάδες, που δίνουν ευκαιρίες εργασίας χειραφέτησης, ίσες ευκαιρίες στις αδύνατες ομάδες του πληθυσμού, στις ομάδες που πάσχουν και υποφέρουν και πραγματικά θα τις περιμένω.
Κατά τα άλλα, για να μπω στο νομοσχέδιο, όπως είχα πει και στην Επιτροπή, υπάρχει μία μεγάλη ασάφεια. Η κ. Φωτίου είπε σήμερα ότι υπάρχουν πάρα πολλοί τρόποι με τους οποίους μετριέται η φτώχεια και φαντάζομαι πως είναι αλήθεια και τους ξέρει όλους, αλλά απέφυγε μετά συνεπείας, σε αυτήν τη διαδικασία της εβδομάδας που πέρασε, να μας πει με ποιον τρόπο μετράει το Υπουργείο και ο νομοθέτης τη φτώχεια στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο, παραπέμποντας στο βαθύτατα προβληματικό κατ’ εμέ άρθρο 5, το οποίο προβλέπει ετεροχρονισμό -για να θυμηθούμε κάποιες παλιές λέξεις που ακούστηκαν σε αυτό το Κοινοβούλιο- στις ΚΥΑ. Δεν ξέρουμε ποιος, με ποιον τρόπο και πότε θα επωφεληθεί από τις χορηγίες που προβλέπουν τα προηγούμενα άρθρα. Θα το μάθουμε εν καιρώ και θα το μάθουμε από τις εφημερίδες, γιατί δεν θα νομοθετηθεί εδώ μέσα, θα γραφεί σε μία ΚΥΑ. Ας ελπίσουμε τουλάχιστον ότι θα είναι αυτό που πρέπει να είναι και θα μας δοθεί η ευκαιρία, έστω να το συζητήσουμε εκ των υστέρων.
Κύριοι συνάδελφοι, αυτό είναι το πρώτο νομοσχέδιο της «πρώτης φορά Αριστερά» Κυβέρνησης και πολύ φοβάμαι ότι από αυτήν την άποψη το στίγμα του δεν είναι καλό. Ελπίζω να είναι επειδή είναι το πρώτο και υπό το κράτος κάποιων εκτάκτων συνθηκών, οφείλω να αναγνωρίσω, αλλά το στίγμα του εμπεριέχει όλα εκείνα τα «κακά» που χαρακτηρίζουν τις δημόσιες λειτουργίες της χώρας και όχι μόνο το Κοινοβούλιο.
Την ευκολία των πέντε πρώτων άρθρων που αφορούν τη φτώχεια -θα τα δούμε μετά- δηλώσεις, γενικότητες δηλαδή. Την προχειρότητα των αλλαγών στο δεύτερο Κεφάλαιο που αφορά τη διαφθορά, όπου παίρνουμε μικρά κομμάτια των κύβων και τα αναδιατάσσουμε με ένα συγκεκριμένο τρόπο. Και παλαιοκομματισμός, δυστυχώς, στο τρίτο Κεφάλαιο που αφορά τη λειτουργία της Κυβέρνησης, με διορισμούς αναπληρωτών γενικών γραμματέων κι εκείνο το καινοφανές και πραγματικά πάρα πολύ πρωτότυπο Κεφάλαιο των εθελοντών με οδοιπορικά, το οποίο εξακολουθώ να μην καταλαβαίνω γιατί και πώς μπήκε εκεί που μπήκε. Τέλος, είναι και το κλασσικό ελληνικό φαινόμενο, τα «μπαλώματα» που λέγονται τροπολογίες στη Βουλή και τα οποία μπαίνουν από πίσω, για να αντιμετωπίσουν προβλήματα και γι’ αυτά θα αφιερώσω τα τελευταία τριάντα δευτερόλεπτα και θα προσπαθήσω να τηρήσω το χρόνο.
Το μεν πρώτο έχει να κάνει με το ασφαλιστικό όπου θα ψηφίσουμε κι εμείς τις κατ’ ανάγκη τροπολογίες που καλύπτουν τους συμπολίτες μας που έχουν χάσει το ασφαλιστικό τους δικαίωμα, με την υπόμνηση ότι έτσι παγιώνεται μία κατάσταση η οποία και άδικη είναι γι’ αυτούς που πληρώνουν και προβληματική γι’ αυτούς που δεν μπορούν να πληρώσουν και εξαρτώνται από τροπολογίες. Θα ήταν καλό κάποια στιγμή να το δούμε συνολικά.
Τελειώνοντας, αν έχω τριάντα δευτερόλεπτα, θα ήθελα να πω ότι κακώς, κατά τη γνώμη μου, κόπηκαν και οι υπόλοιπες τροπολογίες για τα νοσοκομεία που κατέβασε ο Υπουργός Υγείας, γιατί πράγματι τα νοσοκομεία καταρρέουν. Καταρρέουν όχι μόνο όμως από τη μνημονιακή περικοπή των δαπανών, αλλά καταρρέουν και από μία χρόνια κακοδιοίκηση, η οποία οφείλεται κυρίως στους κομματικούς διορισμούς και στις διοικήσεις των νοσοκομείων. Εδώ είναι ένα στοίχημα, διότι τα πρώτα σημεία είναι αρνητικά, και θα περιμένουμε να το δούμε.
