Συμπληρώθηκαν οι πρώτες εκατό ημέρες της διακυβερνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, μιας κυβέρνησης που έλαβε από τον λαό εντολή διαπραγμάτευσης μιας νέας συμφωνίας από τη μια, και εφαρμογής του προγράμματος της “Θεσσαλονίκης” από την άλλη.
Δεν θα υπεισέλθω σε αναλύσεις, ούτε για τις προεκλογικές εξαγγελίες των δύο κομμάτων, που μπήκαν ήδη στο χρονοντούλαπο των μεγάλων πολιτικών εξαπατήσεων, ούτε θα κρίνω την διαπραγματευτική τακτική που ακολουθούν. Ο κόσμος τα βλέπει, τα κρίνει, τα αξιολογεί και στο τέλος θα βγάλει τα συμπεράσματά του, για το ποιος του έλεγε αλήθειες και ποιος ψέματα.
Μέχρι όμως να δούμε αναλυτικά και σε λεπτομέρειες τη νέα συμφωνία της κυβέρνησης, μπορούμε να κάνουμε ένα πρώτο σχόλιο, μια πρώτη διαπίστωση, η οποία προκύπτει αβίαστα από τη μέχρι σήμερα πορεία της. Το πλέον ανησυχητικό φαινόμενο λοιπόν της μέχρι σήμερα κυβερνητικής διαδρομής, είναι η πλήρης απουσία, από το δημόσιο διάλογο, των όρων «ιδιωτικός τομέας», «ιδιωτική πρωτοβουλία» και «επιχειρηματικότητα». Με απλά λόγια, ο ιδιωτικός τομέας είναι πανταχού απών.
Ασφαλώς και δεν ισχυρίζομαι ότι η προηγούμενη Κυβέρνηση έλυσε όλα τα προβλήματα της πραγματικής οικονομίας. Όλες οι προσπάθειες όμως, και όλοι οι σχεδιασμοί, είχαν ως αφετηρία το πώς ο ιδιωτικός τομέας θα γίνει ο οδηγός της οικονομίας μας, σε συνδυασμό με την αναβάθμιση και εκσυγχρονισμό του δημοσίου τομέα.
Σήμερα, ακούει κανείς κάτι για τις νεοφυείς “startups” επιχειρήσεις, ακούει κανείς κάτι για την στήριξη της καινοτομίας και της νεανικής επιχειρηματικότητας, για τις επιδοτήσεις επιχειρήσεων, για την γυναικεία επιχειρηματικότητα, για προγράμματα νέων αγροτών, για ιδιωτικοποιήσεις και ξένες επενδύσεις, για τον συμψηφισμό των χρεών-οφειλών, για την τουριστική προβολή της χώρας, για μείωση φορολογίας των επιχειρήσεων και την επιστροφή φόρου σε αυτές; Φωνή βοώντος εν τη ερήμω…
Το 2014 ήταν η πρώτη χρονιά που σημειώθηκε μικρή μεν, μείωση δε της ανεργίας σε όλους τους μήνες του χρόνου. Ήταν η πρώτη χρονιά που τα προγράμματα επιδοτήσεων για επιχειρήσεις είχαν πάνω από 85% απορροφητικότητα, ήταν η πρώτη χρονιά που είχαμε οριακή ανάπτυξη, με τους διεθνείς οργανισμούς να προβλέπουν και για το 2015, ανάπτυξη 2,5%, ήταν η πρώτη χρονιά που παρατηρήθηκε σταθερή αύξηση των τζίρων σε όλους τους κλάδους του ιδιωτικού τομέα, ήταν η πρώτη χρονιά που άρχισε το κράτος να πληρώνει τις υποχρεώσεις του σε ιδιώτες και επιχειρήσεις. Ο ιδιωτικός τομέας παρόλα τα προβλήματα που είχε, ήταν στο προσκήνιο. Σήμερα που είναι;
Μάλλον για την Κυβέρνηση, προτεραιότητα έχουν οι αυξήσεις των συνδικαλιστών της ΔΕΗ, οι συμβάσεις για εξοπλιστικά!!! -πρώτη φορά Αριστερά-, η αποφυλάκιση των τρομοκρατών, οι συνομιλίες με τους κουκουλοφόρους, το άνοιγμα των συνόρων στους παράνομους μετανάστες, τα ταξιδάκια υπουργών με ελικόπτερα του ΕΚΑΒ, η επαναφορά του Πανεπιστημιακού ασύλου, η επιστροφή της Παιδείας στα πιο σκοτεινά χρόνια και η κατάργηση της ΔΙΑΥΓΕΙΑΣ για να γίνονται εύκολα και εν κρυπτώ οι μπίζνες με τους ημετέρους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ εκμεταλλεύτηκε την κόπωση του λαού, έταξε τα πάντα στους πάντες και ενέταξε στο δυναμικό του τα κατάλοιπα του παλαιοκομματισμού που εμείς απομονώναμε, κερδίζοντας τις εκλογές και ανακόπτοντας την αναπτυξιακή πορεία της Ελλάδας. Γι’ αυτό, δυστυχώς, βλέπουμε τώρα, την πλήρη απαξίωση όλων των παραγωγικών προσπαθειών της χώρας.
Η σημερινή Κυβέρνηση οφείλει να αντιληφθεί εγκαίρως, ότι το σύστημα που υπηρετεί, είναι η αιτία της χρεοκοπίας μας. Αν θέλουμε η χώρα να φύγει από την μιζέρια και την ύφεση, τότε πρέπει να αφήσουμε πίσω το κρατικίστικομοντέλο ανάπτυξης που μας οδήγησε στη χρεοκοπία. Η ιδιωτική πρωτοβουλία και το επιχειρείν, πρέπει να γίνουν οι προτεραιότητές μας, αλλιώς η αποτυχία είναι μονόδρομος.
