Ανακοίνωση του Π.Γ. του κόμματος
Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ξεκινώντας από τη βασική προεκλογική θέση «ανήκουμε στη Δύση» καλούσε επί πέντε μήνες το λαό της χώρας να προσδοκά «ελπίδα» και «διέξοδο» από τον κοινωνικό-εργασιακό μεσαίωνα, μέσα από τη διαδικασία της διαπραγμάτευσης. Δηλαδή μέσα από τις διαβουλεύσεις της με τους ιμπεριαλιστές των ΗΠΑ και της ΕΕ, δηλαδή αυτούς που έχουν διαμορφώσει τους όρους και το πλαίσιο καταλήστευσης της χώρας και του λαού.
Αυτούς, τους ληστές και τους φονιάδες των λαών, αναγόρευσε σε «συμμάχους», «εταίρους» και «εγγυητές» της δημοκρατίας και της προόδου για το λαό και τη χώρα.
Στην πορεία αυτής της διαδικασίας, οι κυβερνητικοί στόχοι εξελίχθησαν γρήγορα σε γραμμή της υποταγής: από το πρόγραμμα ανακούφισης της Θεσσαλονίκης και τα φιλολαϊκά μέτρα, πήγαμε στην «αμοιβαία επωφελή συμφωνία», στον «έντιμο συμβιβασμό», μετά στον «επώδυνο συμβιβασμό», για να καταλήξει στο κυβερνητικό μνημόνιο των 47 σελίδων στο οποίο διαρκώς πρόσθετε νέα αντιλαϊκά μέτρα όλες τις τελευταίες μέρες και με δεσμεύσεις του ίδιου του πρωθυπουργού για τη συνέχιση της επίθεσης (όπως για το ασφαλιστικό τον Οκτώβριο).
Παράλληλα, όλο αυτό το διάστημα, η κυβέρνηση όχι μόνο ανταποκρινόταν πλήρως στις δεσμεύσεις των προηγουμένων κυβερνήσεων στους αμερικανονατοϊκούς, αλλά επεδίωξε και προχώρησε στην αναβάθμιση της εμπλοκής της χώρας στα ιμπεριαλιστικά, πολεμικά σχέδια των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή.
Κάτω από το βάρος των αδιεξόδων αυτής της πολιτικής, γνωρίζοντας ότι ουσιαστικά έχει και θα έχει το λαό απέναντι της, αλλά και με τους ιμπεριαλιστές να αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα της ως φορέα της επίθεσης, επιχειρεί να καταφύγει σήμερα σε ένα δημοψήφισμα. Για να φορτώσει στο λαό τα δικά της αδιέξοδα. Για να διασώσει το ρόλο της υποτιθέμενης «αριστερής» κυβέρνησης που «σώζει» το λαό παγιώνοντας τη βαρβαρότητα, προωθώντας νέα επίθεση και ανοίγοντας το δρόμο ενίσχυσης των παραδοσιακών δυνάμεων του συστήματος. Ακόμα και για να καταφέρει να νομιμοποιήσει τη νέα αντιδραστική συμφωνία μιας και -παρ’ όλη την απόφαση για δημοψήφισμα «ενάντια στις προτάσεις των θεσμών»- η διαπραγμάτευση, σύμφωνα με την κυβέρνηση, συνεχίζεται ως την ερχόμενη Τρίτη 30/6!
Όσο αδιέξοδη και υποταγμένη στον ιμπεριαλισμό και στο κεφάλαιο ήταν η διαδικασία της διαπραγμάτευσης, άλλο τόσο αξιοποιήσιμη και χρήσιμη τελικά είναι γι’ αυτές τις δυνάμεις και τα κόμματά τους η κυβερνητική επινόηση του δημοψηφίσματος. Ήδη ενεργοποιούνται τα κέντρα έξω και μέσα στη χώρα ώστε να επιταχύνουν τις αντιδραστικές εξελίξεις. Να εκμεταλλευτούν τον αφοπλισμό και τον παραμερισμό του λαού που επέβαλε και πέτυχε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, να επιτείνουν το φόβο και να αναδείξουν ως «σωτηρία» την επιβολή νέων ιμπεριαλιστικών δεσμών μαζί με την ενίσχυση της φασιστικοποίησης της δημόσιας ζωής.
Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί το λαό να γυρίσει την πλάτη του στον κυβερνητικό εκβιασμό. Δεν αποτελεί γραμμή άμυνας και αντίστασης για το λαό η στοίχισή του πίσω από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ μέσω του δημοψηφίσματος Γιατί στην «καλύτερη» περίπτωση αυτό που θα φέρει είναι η έγκριση του κυβερνητικού Μνημονίου, δηλαδή την έγκριση να συνεχιστεί η επίθεση. Και μαζί με αυτήν να συνεχιστεί η ενίσχυση των αντιδραστικών δυνάμεων που θέλουν να υπηρετήσουν την προώθησή της.
Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί το λαό να απορρίψει τις αυταπάτες και να μην νομιμοποιήσει τα κυβερνητικά αδιέξοδα, τα αδιέξοδα μιας πολιτικής που θέλει να φαίνεται φιλολαϊκή όταν πρώτο και κύριο μέλημά της είναι να δηλώσει την πίστη της στους ιμπεριαλιστικούς συνασπισμούς και να υπηρετήσει το καθεστώς της εξάρτησης. Το ΚΚΕ(μ-λ) καλεί το λαό σε ΑΠΟΧΗ ΑΠΟ ΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΕΠΙΘΕΣΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΞΑΡΤΗΣΗΣ
Η υπεράσπιση των εργατικών και λαϊκών δικαιωμάτων, η ανατροπή της ιμπεριαλιστικής-καπιταλιστικής βαρβαρότητας, η υπόθεση της ανεξαρτησίας της χώρας και της ανάδειξης των εργατών και του λαού σε αφέντη στον τόπο τους, δεν είναι υπόθεση μιας κυβέρνησης, «έξυπνων»- τυχοδιωκτικών χειρισμών που βαφτίζονται «ρήξεις» με το λαό και τη νεολαία στη γωνία. Και πολύ περισσότερο δεν χωράνε στο κάλπικο μπλοκ του «όχι» μέσα στο οποίο στοιβάζονται όπως-όπως αριστεροί, «αριστεροί», ακροδεξιοί εθνικιστές, αλλά και οι νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
Και φυσικά, η υπόθεση των λαϊκών συμφερόντων είναι σε πλήρη αντίθεση, σε σύγκρουση με το μαύρο μπλοκ του «ναι», δηλαδή, με αυτούς που υπηρέτησαν πρόθυμα τις βάρβαρες μνημονιακές πολιτικές, αυτούς που βύθισαν το λαό στην φτώχεια, την ανεργία, την εξαθλίωση και την απόγνωση. Και είναι εξοργιστικό να βλέπει ο λαός μας όλα αυτά τα ασπόνδυλα να ξανασυσπειρώνονται εναντίον του χάρη στα τραγικά αδιέξοδα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που εξουδετέρωσε το λαϊκό κίνημα, αφόπλισε το λαό και τον έσπρωξε στη γωνία.
Οι μέρες που θα ακολουθήσουν είναι μέρες κρίσιμες για το λαό. Και θα δεχτεί τεράστιες πιέσεις, και από τη μια και από την άλλη πλευρά.
Εάν τελικά γίνει το δημοψήφισμα, θα βομβαρδιστεί από κάλπικα κηρύγματα «εθνικής υπερηφάνειας» από αυτούς που μέχρι πρόσφατα ανακήρυσσαν του ιμπεριαλιστές σε «συμμάχους» του λαού και υπηρετούσαν το καθεστώς της εξάρτησης. Θα βομβαρδιστεί από κάλπικα κηρύγματα «ρήξης» από αυτούς που το μόνο που θέλουν είναι να χρησιμοποιήσουν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος ως εισιτήριο επιστροφής στη διαπραγμάτευση με τους ιμπεριαλιστές και τη συμφωνία σε ένα νέο μνημόνιο.
Αλλά και το μπλοκ των ιμπεριαλιστών και της ντόπιας αντίδρασης δεν θα μείνει με σταυρωμένα χέρια. Θα βομβαρδίσει ξανά το λαό με τρομοκρατικά διλήμματα, θα εκμεταλλευτούν τους φόβους και τις αγωνίες του. Θα εκμεταλλευτούν την εξάρτηση της χώρας από αυτούς και την οικονομική ασφυξία που μπορούν να επιβάλουν χάρη στην κυριαρχία τους για δεκαετίες. Θα εκμεταλλευτούν κάθε μηχανισμό που διαθέτουν και ελέγχουν.
Γι’ αυτό και ο λαός πρέπει να είναι έτοιμος. Και να απαντήσει αποφασιστικά, αγωνιστικά. Τόσο απέναντι στους ιμπεριαλιστές και τους μηχανισμούς τους όσο και απέναντι στην κυβέρνηση που ανέλαβε το ρόλο του ντόπιου διαχειριστή τους.
Μόνο έτσι μπορεί ο λαός να δείξει τη δύναμή του. Στους δρόμους! Μαζικά! Παλεύοντας! Διεκδικώντας! Και όχι μέσα από την κάλπη ενός κάλπικου δημοψηφίσματος. Κόντρα σε αυτούς που τον θυμούνται μόνο για να τον χρησιμοποιήσουν για να βγουν από τα δικά τους αδιέξοδα. Ανοίγοντας το δικό του δρόμο, ενάντια στην ιμπεριαλιστική εξάρτηση και την καπιταλιστική κυριαρχία.
