Σε άρθρο του ο Eduardo Porter στους The New York Times γράφει: Δεδομένου ότι οι διαπραγματεύσεις ανάμεσα στην Ελλάδα και τους πιστωτές της, πήραν στροφή προς το χειρότερο, με αποκορύφωμα την απόρριψη – την Κυριακή – από τους Έλληνες ψηφοφόρους των προϋποθέσεων που απαιτούνται ως αντάλλαγμα για μια οικονομική σανίδα σωτηρίας, μια vintage φωτογραφία επανήλθε στο διαδίκτυο.
Δείχνει τον Hermann Josef Abs, επικεφαλής της αντιπροσωπείας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας, στο Λονδίνο, στις 27 Φλεβάρη του 1953, να υπογράφει τη συμφωνία που κόβει αποτελεσματικά τα χρέη της χώρας στους ξένους πιστωτές της κατά το ήμισυ.
Είναι μια εικόνα που έχει απήχηση ακόμα και σήμερα. Για τους επικριτές της επιμονής της Γερμανίας που θέλει η Αθήνα να συμφωνήσει σε μια πιο επώδυνη λιτότητα, πριν από οποιαδήποτε συζήτηση για κάθε είδους ελάφρυνση του χρέους, χρησιμεύει ως μια δυνατή απάντηση: Ο κύριος δανειστής που θέλει να αναγκάσει τους Έλληνες να πληρώσουν για τις σπατάλες του παρελθόντος, επωφελήθηκε όχι πριν από πολύ καιρό, από πολύ πιο επιεικείς όρους από αυτούς που είναι τώρα διατεθειμένος να προσφέρει.
Αλλά πέρα από τα παραπάνω, η φωτογραφία χρησιμεύει ως υπενθύμιση της γερμανικής υποκρισίας, και προσφέρει ένα πιο σημαντικό μάθημα: Τέτοιου είδους προβλήματα είχαν αντιμετωπιστεί με επιτυχία στο παρελθόν.
Ο 20ος αιώνας, προσφέρει ένα πλούσιο οδικό χάρτη της αποτυχίας και της επιτυχίας της πολιτικής στην αντιμετώπιση των κρίσεων δημοσίου χρέους.
Τα καλά νέα είναι ότι μέχρι τώρα οι οικονομολόγοι γενικά κατανοούν το περίγραμμα μιας επιτυχημένης προσέγγισης. Τα κακά νέα είναι ότι πάρα πολλοί φορείς χάραξης πολιτικής εξακολουθούν να αργούν να λάβουν σοβαρά υπόψη τις συμβουλές τους – επιμένοντας στην επανάληψη των αποτυχημένων πολιτικών πρώτα.
“Έχω δει αυτό το σήριαλ πολλές φορές στο παρελθόν», δήλωσε ο Carmen M. Reinhart, καθηγητής στο Kennedy School of Government στο Χάρβαρντ, ο οποίος είναι ίσως ο επιφανέστερος ειδικός στον κόσμο για την κρίση δημόσιου χρέους.
«Είναι πολύ εύκολο να κολλήσει κάποιος στις ιδιαιτερότητες της κάθε κατάστασης και να μην αντιληφθεί το επαναλαμβανόμενο μοτίβο.”
Ποιο είναι το επαναλαμβανόμενο, ιστορικό μοτίβο; Σημαντικά προβλήματα χρέους λύνονται μόνο μετά από βαθιά απομείωση της ονομαστικής αξίας του χρέους. Όσο περισσότερος χρόνος περνάει μέχρι να γίνει η απομείωση του χρέους, τόσο μεγαλύτερη απομείωση θα χρειαστεί.
Κανείς δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό καλύτερα από τους Γερμανούς. Δεν είναι μόνο ότι επωφελήθηκαν από τη συμφωνία του 1953, στην οποία στηρίχτηκε το μεταπολεμικό οικονομικό θαύμα της Γερμανίας. Αλλά, είκοσι χρόνια νωρίτερα, η Γερμανία αθέτησε την υποχρέωσή της να πληρώσει τα χρέη της από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, περνώντας μια περίοδο υπερπληθωρισμού και οικονομικής ύφεσης που βοήθησε την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία.
