Η νέα συμφωνία για την Αθήνα είναι η χειρότερη από όλες και δεν λύνει τίποτα
Η σκληρή συνθηκολόγηση που επιβλήθηκε στην Ελλάδα μετά από 31 ώρες συζητήσεων δεν δίνει καμία διέξοδο στη χώρα από την κρίση. Οι όροι είναι πολύ πιο σκληροί από εκείνους που απορρίφθηκαν από τους Έλληνες ψηφοφόρους σε δημοψήφισμα πριν από μία εβδομάδα, και ως εκ τούτου δεν μπορεί να έχουν τη δημοκρατική συναίνεση.
Θα πρέπει να υλοποιηθεί από ένα ελληνικό κοινοβούλιο που εξακολουθεί να κυριαρχείται από βουλευτές από την Αριστερά και Δεξιά, που απεχθάνονται κάθε γραμμή της συμφωνίας της συνόδου κορυφής, το περίφημο SN 4070/15, και έχουν συμφωνήσει μόνο – αν έχουν συμφωνήσει – με το μαχαίρι στο λαιμό τους.
Οι επιθεωρητές της ΟΝΕ μπορούν να ασκήσουν βέτο στη νομοθεσία. Ο ευνουχισμός του ελληνικού κοινοβουλίου υπάρχει μέσα σε αυτό το κείμενο. Το μόνο που λείπει είναι μια μονάδα της χωροφυλακής της ΟΝΕ.
Αυτοί οι όροι είναι μη εφαρμόσιμοι. Οι πιστωτές έχουν επιδιώξει να σιγουρέψουν το νέο μνημόνιο μεταφέροντας 50 δις € των ελληνικών περιουσιακών στοιχείων σε “ένα ανεξάρτητο ταμείο, που θα αποτιμήσει σε χρήμα τα περιουσιακά στοιχεία μέσω των ιδιωτικοποιήσεων και άλλων μέσων”. Θα χρησιμοποιηθεί – εν μέρει- για την αποπληρωμή των χρεών.
Το ταμείο αυτό θα είναι υπό την «εποπτεία» της ΕΕ. Το “δήθεν” της εθνικής κυριαρχίας διατηρείται, αφήνοντας τις ελληνικές αρχές να διαχειρίζονται τις υποθέσεις. Κανείς όμως δεν είναι αφελής.
Με άλλα λόγια, κατάσχουν τα λίγα εναπομείναντα κοσμήματα της Ελλάδας στην πηγή. Αυτό δεν είναι καθόλου διαφορετικό από τη Διεθνή Επιτροπή για την Διαχείριση του Ελληνικού Δημοσίου Χρέους, το 1898, που επιβλήθηκε στην Ελλάδα όταν η χώρα χρεοκόπησε μετά από τον καταστροφικό βαλκανικό πόλεμο. Τότε έξι ισχυροί ομολογιούχοι, με επικεφαλής τους Βρετανούς τραπεζίτες επέβαλαν δασμούς στο λιμάνι του Πειραιά, και κατάσχεσαν τα έσοδα από τα τέλη χαρτοσήμου, καπνού, αλατιού, κηροζίνης, ακόμα και τυχερά παιγνίδια. Αλλά τουλάχιστον -τότε- δεν υπήρχε η απάτη της αλληλεγγύης και βοήθειας προς την Ελλάδα.
“Είναι η Συνθήκη των Βερσαλλιών στη σημερινή εποχή,” είπε ο κ Βαρουφάκης σήμερα το πρωί, από το σπίτι του στην Αίγινα.
Σύμφωνα με τους νέους όρους, η Ελλάδα πρέπει να ενισχύσει τη δημοσιονομική πολιτική κατά περίπου 2pc του ΑΕΠ μέχρι το επόμενο έτος, ωθώντας περαιτέρω τη χώρα σε ένα φαύλο κύκλο χρέους-αποπληθωρισμού, αλλά και στην επόμενη εξάχρονη οικονομική ύφεση.
Αυτό θα οδηγήσει την κυβέρνηση στο να χάσει τους στόχους του προϋπολογισμού για μια ακόμη φορά – πιθανότατα κατά πολύ – σε μια ακόμη επανάληψη της αυτοκαταστροφικής πολιτικής που ήταν η αιτία το ελληνικό χρέος να ξεφύγει από τον έλεγχο κατά τα δύο μνημόνια.
Δεδομένου ότι το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο αναγνώρισε το culpa mea του, αν υποτιμήσεις το δημοσιονομικό πολλαπλασιαστή και επιβάλεις λιτότητα πέρα από τη θεραπευτική δόση, κάνεις τα πράγματα χειρότερα. Το χρέος ως ποσοστό του ΑΕΠ αυξάνεται, παρά τις περικοπές.
Οι ηγέτες της ΟΝΕ έχουν μια απάντηση σε αυτό. Όπως οι αυλικοί του Canute του, απλά θα διατάξουν τα κύματα να υποχωρήσουν. Το κείμενο αναφέρει ότι εκτός των περικοπών στις συντάξεις και τις αυξήσεις φόρων θα πρέπει να υπάρχουν αυτόματες περικοπές δαπανών σε περίπτωση απόκλισης από τους φιλόδοξους στόχους του πρωτογενούς πλεονάσματος”.
Με άλλα λόγια, η δημοσιονομική ολίσθηση η οποία ενήργησε ως μαξιλάρι κατά τα τελευταία πέντε χρόνια, δεν θα γίνει ανεκτή αυτή τη φορά.
Και ας μην ξεχνάμε ότι αυτά τα πρωτογενή πλεονάσματα ποτέ δεν είχαν κανένα νόημα. Δεν έχουν συνταχθεί με βάση μια μακρο-οικονομική ανάλυση. Γράφτηκαν σε προηγούμενες συμφωνίες, διότι αυτό ήταν ό, τι χρειαζόταν – ceteris paribus – για να προσποιούνται ότι το χρέος είναι βιώσιμο, και ως εκ τούτου, το ΔΝΤ θα μπορούσε να υπογράφει τις συμφωνίες. Τι παρωδία!
Ο με Νόμπελ βραβευμένος οικονομολόγος Paul Krugman, υποστηρίζει ότι οι απαιτήσεις της ΟΝΕ είναι «τρέλα» σε κάθε επίπεδο. «Αυτό που έχουμε μάθει αυτές τις τελευταίες δύο εβδομάδες είναι ότι το να είσαι μέλος της ευρωζώνης σημαίνει ότι οι πιστωτές μπορούν να καταστρέψουν την οικονομία σας, αν βγείτε από τη γραμμή. Αυτό δεν έχει καμία σχέση με τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες της λιτότητας», είπε.
“Πρόκειται για ξεκάθαρη εκδικητικότητα, πλήρη καταστροφή της εθνικής κυριαρχίας, και χωρίς ελπίδα ανακούφισης. Πρόκειται, προφανώς, για μια συμφωνία που η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχτεί, αλλά ακόμα κι έτσι, πρόκειται για τραγελαφική προδοσία όλων όσων η Ευρώπη πρεσβεύει“, είπε.
Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ έχει υποχωρήσει, αν και υπάρχουν πολλά κεφάλαια σε αυτήν την θλιβερή ιστορία.
Οι ελληνικές τράπεζες είναι στα πρόθυρα της κατάρρευσης. Δεν υπάρχουν αρκετά μετρητά για να καλύψουν τις αναλήψεις ύψους € 60 από τα ΑΤΜ κάθε μέρα μέσα στην εβδομάδα, ή για να καλύψουν τις εβδομαδιαίες πληρωμές των € 120 για τους συνταξιούχους και τους ανέργους – αν και ποσοστό των ανέργων δεν λαμβάνουν τίποτα .
Οι κεφαλαιακοί έλεγχοι έχουν οδηγήσει σε οικονομική στασιμότητα. Σχεδόν τίποτα δεν έρχεται στη χώρα. Οι επιχειρήσεις έφτασαν στα τελευταία τους αποθέματα πρώτων υλών και εισαγωγές ζωτικής σημασίας. Εκατοντάδες εργοστάσια, ελαιοτριβεία και μονάδες μεταποίησης έχουν ήδη κόψει βάρδιες και άλλες επιχειρήσεις ετοιμάζονται να κλείσουν ίσως και μέσα σε αυτή την εβδομάδα.
Μειώθηκαν δραστικά οι τουριστικές κρατήσεις. Ο ΣΥΡΙΖΑ αντιμετωπίζει σοβαρό κίνδυνο η χώρα να ξεμείνει από εισαγόμενα αποθέματα τροφίμων μέχρι το τέλος του τρέχοντος μηνός, με καταστρεπτικές συνέπειες στην αιχμή της τουριστικής περιόδου. Ναι λοιπόν, είναι αντιμέτωποι με την φρίκη του τι έρχεται.
Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έδωσε στον το ελληνικό λαό ψεύτικες υποσχέσεις, όπως ότι θα σκίσει τα μνημόνια, και θα κρατήσει την Ελλάδα στη ζώνη του ευρώ. Έχουν πάρει ένα φρικτό μάθημα.
Ωστόσο, αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Παρακολουθήσαμε τους πιστωτές της ΟΝΕ να γονατίζουν τη χώρα, κόβοντας τη ρευστότητα έκτακτης ανάγκης (ELA) στο τραπεζικό σύστημα.
Ας μην υπάρχει καμία αμφιβολία, οτι η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας για πάγωμα του ΕΛΑ σε € 89δις πριν από δύο εβδομάδες, που επιδείνωσε την κρίση, ήταν αυτή που έσπασε τη βούληση του ΣΥΡΙΖΑ να αντισταθεί. Προσωπικά, εγώ δεν κατηγορώ τον Mario Draghi της ΕΚΤ για αυτή την κατάχρηση της εξουσίας. Ήταν στην ουσία μια πολιτική απόφαση του Eurogroup.
Αλλά όπως και να το δεις, το γεγονός παραμένει ότι η ΕΚΤ με τις πράξεις της υπαγορεύει μια πολιτική διευθέτηση, και χρησιμεύει ως ο βραχίονας επιβολής της βούλησης των πιστωτών και όχι της προάσπισης του δίκαιου των συνθηκών της ΕΕ.
Πήρε μια στάση που αποσταθεροποίησε περαιτέρω το χρηματοπιστωτικό σύστημα ενός κράτους μέλους της ΟΝΕ, που είχε ήδη τεράστιο πρόβλημα, και, αναμφισβήτητα, το έπραξε κατά παράβαση του πρωταρχικού της καθήκοντος που είναι να διατηρεί τη χρηματοοικονομική σταθερότητα. Είναι μια στιγμή ορόσημο.
Αυτό που έχουμε όλοι δει με μεγάλη σαφήνεια είναι ότι οι δυνάμεις των πιστωτών της ΟΝΕ μπορούν να υποτάξουν ένα απείθαρχο κράτος – υπό την προϋπόθεση ότι είναι μικρό – με το κλείσιμο του τραπεζικού του συστήματος. Είδαμε, επίσης, ότι μια μικρή χώρα δεν έχει καθόλου άμυνες. Αυτή είναι η νομισματική εξουσία που λειτουργεί ξέφρενα.
Τα πράγματα γίνονται χειρότερα. Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ο Αλέξης Τσίπρας δεν μπορεί καν να πει στο λαό του, ότι έχει εξασφαλίσει την ελάφρυνση του χρέους, κάτι που θα μπορούσε να τον είχε σώσει. Η Γερμανία μπλοκάρει ακόμη και αυτό.
Το έπραξε παρά την ασφυκτική πίεση από τον Ομπάμα από το Λευκό Οίκο και το ΔΝΤ, και ακόμη και αν η Γαλλία, η Ιταλία, και οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Συμβουλίου αποδέχτηκαν ότι ένα κούρεμα κάποιου είδους είναι απαραίτητο.
Το ΔΝΤ αναφέρει ότι η ελάφρυνση του χρέους θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 30pc του ΑΕΠ. Ακόμα και αυτό είναι πολύ χαμηλό. Λαμβάνοντας υπόψη τη ζημία που γίνεται επί έξι χρόνια οικονομικής κατάρρευσης, μια χαμένη δεκαετία επενδύσεων, χρόνια υστέρηση, ανεργία των νέων 50%, διαρροή μορφωμένων ανθρώπων, και ένα ερειπωμένο τραπεζικό σύστημα, θα εξακολουθούσε να είναι ανεπαρκής η απομείωση του χρέους, ακόμη και αν διαγραφόταν το σύνολο της οφειλής. Αυτό έκανε το πείραμα της ΟΝΕ στη χώρα.
Ωστόσο, οι Έλληνες ακούν αοριστολογίες περί μιας «πιθανής» επέκτασης των προθεσμιών εξόφλησης, κάποια στιγμή στο μέλλον, όταν θα έχουν πηδήξει μέσα από πολλά στεφάνια και περάσει τις εξετάσεις τους. Αυτό είναι ό, τι είχαν υποσχεθεί το 2012. Ποτέ δεν συνέβη.
“Εάν οι ιδιαιτερότητες της ελάφρυνσης του χρέους δεν είναι γραμμένες με σαφήνεια στο συνολικό πακέτο, το πακέτο δεν αξίζει τίποτα», είπε ο κ Βαρουφάκης.
Το έγγραφο της συνόδου κορυφής υποστηρίζει με αυτο-εξυπηρετούμενη ανεντιμότητα ότι το χρέος στην Ελλάδα οφείλεται στην αποτυχία των ελληνικών κυβερνήσεων να τηρήσουν το Μνημόνιο κατά το τελευταίο έτος. Αν αυτό δεν συνέβαινε, το χρέος θα εξακολουθούσε να είναι βιώσιμο.
Αυτό είναι ένα ψέμα. Το δημόσιο χρέος διογκώθηκε στο 180pc πολύ πριν ο ΣΥΡΙΖΑ εκλεγεί – και παρόλο που η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας είχε συμμορφωθεί με τις περισσότερες απαιτήσεις της τρόικας.
Η αλήθεια είναι ότι η Ελλάδα ήταν ήδη σε κατάσταση πτώχευσης το 2010. Οι πιστωτές της ΟΝΕ αρνήθηκαν να επιτρέψουν να γίνει ομαλή αναδιάρθρωση του χρέους, διότι θα οδηγούσε σε άμεση μετάδοση στην Πορτογαλία, την Ισπανία και την Ιταλία, σε μια εποχή που η Ευρωζώνη δεν είχε δανειστή έσχατης ανάγκης ή άμυνες.
Έγγραφα που διέρρευσαν από το ΔΝΤ δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι η διάσωση επρόκειτο να σώσει το ευρώ και τις ευρωπαϊκές τράπεζες, ΟΧΙ την Ελλάδα. Περισσότερο χρέος εναπόθεταν πάνω στους Έλληνες φορολογουμένους, προκειμένου να κερδίσουν χρόνο, τόσο κατά το 2010 και ξανά το 2012, προκαλώντας την κρίση που αντιμετωπίζει σήμερα η Ευρώπη.
Με ένα παράξενο τρόπο, ο μόνος Ευρωπαίος πολιτικός που πραγματικά προσφέρει στην Ελλάδα μια διέξοδο από το αδιέξοδο, είναι ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, ο υπουργός Οικονομικών της Γερμανίας, ακόμη και αν η προσφορά του έγινε με άχαρο τρόπο, σχεδόν με τη μορφή υπαγόρευσης.
Το σχέδιό του για πέντε χρόνια βελούδινου διαζυγίου από την ΟΝΕ – ένας ευφημισμός, δεδομένου ότι εννοούσε Grexit – με ελάφρυνση του χρέους, ανθρωπιστική βοήθεια, και ένα πακέτο αναπτυξιακών μέτρων, θα μπορούσε να επιτρέψει στην Ελλάδα να ανακτήσει την ανταγωνιστικότητά της στο πλαίσιο της δραχμής με μεθοδευμένο τρόπο .
Ένα τέτοιο Grexit θα σήμαινε παρέμβαση από την ΕΚΤ για σταθεροποίηση της δραχμής, αποτρέποντας την υπέρβαση και έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο. Σίγουρα θα ήταν καλύτερα από τα αποτρόπαια έγγραφα που ο κ Τσίπρας πρέπει τώρα να πάει πίσω στην Αθήνα.
Ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να πουλήσει μια συμφωνία που αφήνει την Ελλάδα σε μόνιμη παγίδα χρέους, κάτω από νεο-αποικιακό έλεγχο, και με τόσο εύθραυστη οικονομία ώστε να είναι σχεδόν εγγυημένο ότι θα συνθλιβεί πάνω σε μια νέα κρίση της επόμενης παγκόσμιας ύφεσης ή ευρωπαϊκής ύφεσης.
Τότε όλοι θα κατηγορούν τους Έλληνες και πάλι, άδικα, και θα αναγκαστούν να περάσουν από ακόμα έναν γύρο σκληρών διαπραγματεύσεων, έως ότου κάτι σπάσει τελικά αυτό το ζοφερό κύκλο της αποτυχίας και των αντεγκλήσεων.
Για την ευρωζώνη αυτή η «διαπραγμάτευση» είναι η χειρότερη όλων των εποχών. Τίποτα δεν έχει λυθεί. Η Γερμανία και οι σύμμαχοί της έχουν για πρώτη φορά προσπαθήσει να βγάλουν μια χώρα από το ευρώ, και με αυτόν τον τρόπο έχουν παραβιάσει την ιερότητα της νομισματικής ένωσης.
Αντί να προχωράνε σε περιόδους βαθιάς κρίσης στη δημοσιονομική και πολιτική ένωση και να κρατούν το ευρώ ενωμένο – όπως οι αρχιτέκτονες της ΟΝΕ ανέμεναν – αυτοί πάνε προς τα πίσω.
Έχουν μονομιάς μετατρέψει την ευρωζώνη σε ένα μπλοκ σκληρού νομίσματος, με ένα ανανεωμένο Μηχανισμό Συναλλαγματικών Ισοτιμιών (ΜΣΙ), που είναι εγγενώς ασταθής, στο έλεος των καπρίτσιων λαϊκιστών πολιτικών. Οι αγορές έχουν ήδη αρχίσει να αποκαλούν το μηχανισμό ΜΣΙ 3.
Θα επανέλθω στη συμπεριφορά της Γερμανίας και της διπλωματικής καταστροφής που θα ακολουθήσει. Για τώρα επιτρέψτε μου να παραθέσω την ετυμηγορία του ιστορικού Simon Schama.
“Αν ο Τσίπρας φορούσε το στέμμα του βασιλιά Πύρρου την περασμένη εβδομάδα, η Μέρκελ το φοράει τώρα. Της τελεσίγραφό της είναι η αρχή του τέλους της ΕΕ ». Ακριβώς.
telegraph.co.uk
