Μια γυναίκα μέλος της Ζωοφιλικής Ένωσης Ηλιούπολης (Ζ.Ε.Η.) ταξίδεψε μέχρι την Δανία στις 23 Ιουλίου και κατάφερε να εντοπίσει μετά από 11 μέρες αναζητήσης τον σκύλο που είχε εξαφανιστεί από το σπίτι της οικογένειας η οποία τον είχε υιοθετήσει και διέμενε κοντά στην λίμνη Μπουρέσο.
.jpg)
Η αφίσα αναζήτησης του Ραφίκι και ο χάρτης με την περιοχή όπου κινούνταν το ζώο.
Ο Ραφίκι, όπως εξήγησε στο www.zoosos.gr η Ελισάβετε Μιμικέλη εκ μέρους της Ζ.Ε.Η., είναι ένας αρσενικός σκυλάκος που μαζί με τ’ αδέρφια του εντοπίστηκε – όταν ήταν κουτάβι – μέσα σ’ έναν αγωγό υδάτων στον Υμηττό τον Ιούνιο του 2013. Οι εθελόντριες της Ζ.Ε.Η. μάζεψαν τα μωρά που ήταν εκεί απροστάτευτα χωρίς τροφή και νερό και κατάφεραν να τα σώσουν.
Ο Ραφίκι εστάλη στην Δανία, αφού στην Ελλάδα δεν ενδιαφέρθηκε κανείς για να τον υιοθετήσει, και ταξίδεψε από τη χώρα μας με προορισμό την νέα του οικογένεια στις αρχές Ιουνίου.
Όμως ο Ραφίκι το απόγευμα της 16ης Ιουλίου πήδηξε τον φράχτη του σπιτιού και έφυγε. Και τότε δεκάδες φιλόζωοι Δανοί ενεργοποιήθηκαν για τον εντοπισμό, επιστρατεύτηκαν ειδικοί συμπεριφοράς σκύλων, κολλήθηκαν αφίσες που έδιναν αμοιβή σε όποιον βρει το ζώο, δημοσιεύτηκαν ρεπορτάζ στον τοπικό Τύπο και όταν όλα αυτά δεν απέδωσαν τα μέλη του δανέζικου φιλοζωικού σωματείου ζήτησαν την βοήθεια της Ζ.Ε.Η. καθώς πίστευαν ότι μόνο αν το φοβικό ζώο δει ένα γνωστό του πρόσωπο θα σταματήσει να τρέχει μακριά.
Η Ζ.Ε.Η. επισημαίνει γι’ αυτή την επιχείρηση διάσωσης που είχε ευτυχές τέλος: «Μέσα σε ελάχιστες ώρες οργανώθηκε μια τεράστια ομάδα, μοιράστηκαν φυλλάδια, αφίσες, ενημερώθηκαν τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και η Αστυνομία.
Η συμμετοχή του κόσμου ήταν εξωπραγματική. Τον Ραφίκι τον είδαν πολλοί αλλά λόγω του ότι ήταν φοβικός κανείς δεν μπορούσε να τον πιάσει.
.jpg)
Ο Ραφίκι μαζί με τ’ αδέρφια του.
Οι μέρες περνούσαν και οι εικόνες που έφταναν στους ανθρώπους ήταν ενός ζώου φανερά αδυνατισμένου πλέον και σε κατάσταση σοκ να τρέχει ανεξέλεγκτα. Ήταν ήδη 20 χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι του και κατευθύνονταν επικίνδυνα για το κέντρο της Κοπεγχάγης. Ένας σκύλος που έζησε από μωρό 2 μηνών μακριά από οτιδήποτε θεωρούμε εμείς φυσιολογικό…
.jpg)
Σώος και ασφαλής και πάλι στο σπίτι του.
Μετά από άπειρες συζητήσεις και σκέψεις σε συνεργασία πάντα με το δανέζικο φιλοζωικό σωματείο το οποίο έκανε ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό (και όχι), μέχρι και ειδικά εκπαιδευμένους ανθρώπους που ασχολούνται με διασώσεις επιστράτευσε, αποφασίσθηκε ότι ο μόνος τρόπος να σταματήσει ήταν το να δει κάτι γνώριμο. Ή κάποιον. Ή κάποιους…
Την Πέμπτη 23 Ιουλίου, το δανέζικο φιλοζωικό σωματείο πλήρωσε το εισιτήριο και η νεότερη σε ηλικία εθελόντριά μας που είναι μόλις 22 χρονών πέταξε για τη Δανία μαζί με τον αδερφό του Ραφίκι, τον Ρίκο, ένα επίσης φοβικό, μαύρο σκύλο που ποτέ δεν του δόθηκε μισή ευκαιρία… Οι δυο τους, μαζί με τις υπόλοιπες ομάδες, περπατούσαν μέρες και νύχτες, ατελείωτα χιλιόμετρα φωνάζοντας τον.
Η σκέψη του ότι δεν θα επέστρεφε δεν πέρασε ποτέ από το μυαλό κανενός. Δεν υπήρχε ως επιλογή.
Το πρωί της Δευτέρας 27 Ιουλίου υπήρχαν πληροφορίες ότι βρισκόταν σε μια περιοχή περίπου 10 χιλιόμετρα από το σπίτι του. Καθώς περπατούσαν φωνάζοντας τον ξαφνικά το βλέμμα της εθελόντριας μας έπεσε πάνω σε κάποιον που την κοιτούσε με περιέργεια. Σαστισμένη και μη μπορώντας να το πιστέψει, απλά τον φώναξε. “Ραφίκι”. Και εκείνος πήγε αμέσως κοντά της…
Έχοντας δει τόσα και τόσα πράγματα, έχοντας ζήσει τόσες και τόσες καταστάσεις δυστυχώς είναι ελάχιστα πλέον αυτά που μας κάνουν να κλάψουμε. Αυτή η ιστορία έφερε δάκρυα χαράς στα μάτια μας. Αυτή η ιστορία είναι βγαλμένη από κάποιο παιδικό παραμύθι, ο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν ήταν Δανός, οπότε κάπου ίσως υπάρχει σύνδεση.
Ο Ραφίκι λοιπόν γύρισε κοκαλιάρης μεν, ευτυχισμένος δε, στην οικογένειά του η οποία θα φιλοξενήσει και τον αδερφό του προσωρινά. Κρυφή επιθυμία μας να κρατήσουν και τον αδερφό του, αλλιώς είμαστε σίγουρες ότι θα βρεθεί κάποιο σπίτι για εκείνον καθώς αρκετοί θέλουν να τον υιοθετήσουν έτσι ώστε να είναι κοντά τα αδέρφια. Το κορίτσι το δικό μας επιστρέφει σε μας το Σάββατο.
Θα θέλαμε να πούμε ένα τεράστιο “ευχαριστώ” από τα βάθη της καρδιάς μας στο δανέζικο φιλοζωικό σωματείο, στις κοπέλες που μας βοηθούν εδώ και χρόνια. Σε όλους όσους έτρεξαν, ξενύχτησαν, έζησαν μαζί με μας την αγωνία μέχρι να γυρίσει σπίτι του. Και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα» καταλήγει η Ζωοφιλική Ένωση Ηλιούπολης.
Η ιστορία του Ραφίκι αποδεικνύει ότι δεν έχει καμιά σημασία για το αν ένα ζώο θα υιοθετηθεί εντός ή εκτός Ελλάδας. Έχει όμως εξαιρετικά μεγάλη σημασία αν εκείνοι που θα αποφασίσουν να κάνουν μέλος της οικογένειας τους ένα πλάσμα, είναι υπεύθυνοι φιλόζωοι και θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να βοηθήσουν το κατοικίδιο τους.
www.zoosos.gr
