Στις 5 Σεπτεμβρίου στην 5η πανθεσσαλική γιορτή – ανταλλαγή ντόπιων ποικιλιών και σπορών είναι η στιγμή να μπουν κάποια θέματα πάνω στο τραπέζι. Πρέπει κατά την άποψη μου να αρχίσουμε να αποποιούμαστε την νοοτροπία του εκθέτη, βλέποντας πως κάθε μέρα αναπτύσσεται ένα κίνημα ανθρώπων καλλιεργητών καταναλωτών που αποστρέφονται το χρυσό περιτύλιγμα αχρήστων – επικίνδυνων τροφίμων, να αρχίσουμε να διαχειριζόμαστε την άποψη ότι συμμετέχουμε στην ανταλλαγή ντόπιων ποικιλιών – σπορών και ιδεών,
αποδεχόμενοι μια κληρονομία που έρχεται από παλιά δίνοντας μια νέα διάσταση, την ενασχόληση νέων ανθρώπων παραγώγων με την καλλιέργεια παραδοσιακών ποικιλιών. Αυτό απαιτεί όμως οργάνωση ώστε με την εξέλιξη των πραγμάτων, καλλιέργεια –παράγωγη –διατροφή να μπει στο επίκεντρο μιας μάχης που κατά κάποιο τρόπο δίνουμε αρκετοί από εμάς ερασιτεχνικά .
Μέχρι τώρα έχοντας την αίσθηση ότι η οργάνωση είναι υπό τη σκέπη του φιλόξενου Μοναστηριού περάσαμε μια περίοδο που θα την χαρακτήριζα πρωταρχική, νεανική. Με την αίσθηση ότι πρέπει να περάσουμε στην εποχή της συγκομιδής, να στραφούμε σε μια νέα κατεύθυνση που απαιτεί οργάνωση και συνεργασίες, ανοίγει νέους ορίζοντες και βάζει στο παιχνίδι φορείς και ιδρύματα. Επειδή είμαστε πολλοί ,εκθέτες μέχρι σήμερα, με μεράκι και ιδρώτα τουλάχιστον ας το κουβεντιάσουμε.
*Δόκιμο μέλος της ομάδας διατήρησης ντόπιων φυσικών σπόρων Τσαριτσάνης (Τμήμα του εξωραϊστικού συλλόγου)
