Η ώρα της κρίσεως φαίνεται ότι έχει φτάσει για τα αγροτικά εισοδήματα που προέρχονται από το τσίπουρο, γεγονός που θα κλυδωνίσει επικίνδυνα την τοπική οικονομία ευρύτατων περιοχών της ελλαδικής επικράτειας.
Βάσει προσφάτων εξελίξεων, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, ζητά τον διπλασιασμό του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για το εμφιαλωμένο τσίπουρο και θέλει να επιβάλει την απαγόρευση της διακίνησης του χύμα τσίπουρου, που παράγεται κυρίως από τους μικρούς ‘’διήμερους’’ παραγωγούς-αμβυκούχους. Μάλιστα, έχει δώσει διορία δύο μηνών στην ελληνική κυβέρνηση, προκειμένου να συμμορφωθεί στις υποδείξεις της, ώστε να τηρηθεί η προβλεπόμενη κοινοτική νομοθεσία που αφορά στα προϊόντα αιθυλικής αλκοόλης. Σε διαφορετική περίπτωση, η Κομισιόν απειλεί ότι θα παραπέμψει την Ελλάδα στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο, το οποίο και θα επιβάλει τα γνωστά πρόστιμα μη συμμόρφωσης.
Συνεπώς, το τσίπουρο υφίσταται ένα διπλό χτύπημα, φορολογικό και εμπορικό (ιδιαίτερα το χύμα). Τα μεγάλα συμφέροντα του χώρου, εγχώρια και αλλοδαπά, φαίνεται πως έχουν ξιφουλκήσει εναντίον των μικρών παραγωγών και επιδιώκουν την ολοσχερή εξόντωση αυτών, για να καρπωθούν τα μεγάλα μερίδια της συγκεκριμένης αγοράς και την υψηλή κερδοφορία.
Όμως, το φορολογικό χτύπημα, δηλαδή η αιφνιδιαστική και υπέρμετρη κλιμάκωση του ΕΦΚ, θα επιφέρει μια αλυσιδωτή ακολουθία αρνητικών επιπτώσεων. Το δυσβάστακτο φορολογικό βάρος θα κάμψει την κατανάλωση και αυτό, με τη σειρά του, θα αφαιρέσει έσοδα από τα κρατικά ταμεία και θα επιτείνει το φαινόμενο της ανεργίας. Έτσι, και το κράτος δεν θα απολαύσει τα προσδοκώμενα οφέλη και θα προκληθεί μια έντονη κοινωνική αναστάτωση, ιδιαιτέρως στην επαρχία και, μάλιστα, σε μια ιδιαίτερα αρνητική συγκυρία για τον αγροτικό πληθυσμό της χώρας, που πρόκειται σύντομα να υποστεί μια ευρύτερη φοροκαταιγίδα και πολλαπλές επιβαρύνσεις στο κόστος παραγωγής και στο συνταξιοδοτικό του σύστημα, λόγω του τρίτου Τσίπρειου Μνημονίου.
Η ‘’Δράση Πολιτών’’, συνυπολογίζοντας όλες τις παραμέτρους, φρονεί ότι μόνο μια λύση υπάρχει στο ζήτημα της φορολογίας του τσίπουρου και την προτείνει δημόσια. Πιστεύουμε ότι η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να επιδιώξει την αναγόρευση του τσίπουρου σε Εθνικό Προϊόν, εφάμιλλο του ούζου. Έτσι, με αυτόν το χαρακτηρισμό θα εξαιρεθεί το προϊόν από την εναρμόνιση της φορολογίας με τα άλλα παρασκευάσματα αιθυλικής αλκοόλης και θα διατηρηθεί το ευνοϊκό φορολογικό καθεστώς, που με τη σειρά του θα επιτρέψει την ανάκαμψη των επενδύσεων στις παραγωγικές μονάδες του αποστάγματος, με ευεργετικό αντίκτυπο στο σύνολο της ελληνικής οικονομίας και στην αγορά εργασίας.
Από την άλλη μεριά, το χτύπημα στην διακίνηση του χύμα τσίπουρου θα ισοπεδώσει οικονομικά τον μικρό ντόπιο αμπελοκαλλιεργητή και θα εκτινάξει τα ποσοστά φτώχειας και δυσπραγίας στον αγροτικό πληθυσμό. Ο μικρός αμπελώνας, που τώρα στηρίζεται στον άμβυκα, θα ξεριζωθεί και πολλά χωριά στην Κρήτη και στην Βόρεια Ελλάδα θα παραλύσουν και θα ερημώσουν.
Και ως προς το θέμα αυτό, όμως, υπάρχει λύση, που φυσικά δεν είναι η απαγόρευση της εμπορικής διακίνησης του χύμα τσίπουρου.
Η ‘’Δράση Πολιτών’’ προτείνει να κινηθούν οι κατά τόπους Σύλλογοι των αμβυκούχων, για να διεκδικήσουν, με τις κατάλληλες ενέργειες, την αναγόρευση του χύμα τσίπουρου σε Εγγυημένο Παραδοσιακό Ιδιότυπο Προϊόν (ΕΠΙΠ), στη βάση νομοθετικών προνοιών που ήδη υφίστανται στο κοινοτικό δίκαιο. Έτσι, και η εμπορία του προϊόντος θα διασωθεί, και ο καταναλωτής δεν θα έχει την παραμικρή αμφιβολία για την διατροφική ασφάλεια του προϊόντος, και το κέρδος του παραγωγού θα αυξηθεί, καθόσον θα λανσάρει στην αγορά ένα παρασκεύασμα με ευρωπαϊκό σήμα ποιότητας.
Τούτων δοθέντων, ο καθείς αντιλαμβάνεται ότι, με τη σωστή στρατηγική και τις έξυπνες προτεινόμενες λύσεις, ο αγώνας μπορεί να κερδηθεί, έστω την ύστατη ώρα, για να μην ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου εις βάρος των μικρών αμπελοκαλλιεργητών της χώρας. Αρκεί, βεβαίως, να υπάρξει μια εμπνευσμένη πολιτική εξουσία, ευαισθητοποιημένες κοινότητες παραγωγών, που θα είναι αποφασισμένες να παλέψουν για την οικονομική τους επιβίωση, και δραστήριες δημοτικές αρχές, που θα μπουν μπροστά, για να εκφράσουν τις προσδοκίες και τις διεκδικήσεις των τοπικών κοινωνιών και για να συντονίσουν τις όποιες αγωνιστικές πρωτοβουλίες ληφθούν από τα θεσμικά όργανα εκπροσώπησης των ίδιων των εμπλεκομένων στην παραγωγή και εμπορία του τσίπουρου.
