Εφυγε σήμερα από τη ζωή ο γνωστός πανεπιστημιακός Ζήσης Παπαδημητρίου ο οποίος έδινε τα τελευταία χρόνια μάχη με τον καρκίνο.
Επιθυμία του Ζήση Παπαδημητρίου ήταν να καεί και η στάχτη του να μεταφερθεί στην Φραγκφούρτη και να τοποθετηθεί στους τάφους των γονιών της συζύγου του Κριστιάνε, τους οποίους θεωρούσε πολύ δικούς του ανθρώπους.
Ποιος ήταν
Ο Ζήσης Παπαδημητρίου γεννήθηκε στις 17-7-1939 στους Γόννους της Λάρισας. Σπούδασε αρχικά Ηλεκτρολόγος Μηχανικός στο Τεχνικό Πανεπιστήμιο του Δυτικού Βερολίνου (Technische Universitat Berlin) και στη συνέχεια Κοινωνιολογία στο Τμήμα Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Αμβούργου.
Αναγορεύτηκε διδάκτορας Φιλοσοφίας (Dr. Phil) του Πανεπιστημίου Johann Wolfgang von Goethe της Φρανκφούρτης του Μάιν. Όντας φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Αμβούργου υπήρξε στέλεχος της γερμανικής Σοσιαλιστικής Φοιτητικής Ένωσης (SDS) και συμμετείχε ενεργά στο κίνημα διαμαρτυρίας της δεκαετίας του 1960. Παράλληλα με τη συμμετοχή του στους πολιτικούς αγώνες στη Γερμανία, ανέπτυξε, μέσα από τις γραμμές του λαϊκού κινήματος, σημαντική δράση ενάντια στη Χούντα των Αθηνών.
Συνιδρυτής του παραρτήματος της διε-θνούς πολιτικής οργάνωσης “Trikontinentale” στο Αμβούργο, συνέβαλε θεωρητικά και πρακτικά στην ενίσχυση των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων των λαών του Τρίτου Κόσμου. Ειδικεύτηκε στη Βιομηχανική Κοινωνιολογία και εργάστηκε για 12 περίπου χρόνια (1974-1985) ως ερευνητής στο διεθνούς φήμης Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας της Φρανκφούρτης, γνωστό και ως “Κριτική Σχολή της Φρανκφούρτης”.
Το ερευνητικό του έργο αφορά τον τεχνολογικό και οργανωτικό εκσυγχρονισμό και συγκεκριμένα την εφαρμογή της πληροφορικής (ηλεκτρονικοί υπολογιστές, συστήματα επεξεργασίας στοιχείων, ρομποτική κ.λπ.) σε επιλεγμένους κλάδους της γερμανικής βιομηχανίας (βιομηχανία χάλυβα, αυτοκινητοβιομηχανία, βιομηχανία παραγωγής εργαλειομηχανων και ηλεκτρικών συσκευών κ.ά.), καθώς και στο τραπεζικό σύστημα. Παράλληλα με τις ερευνητικές του δραστηριότητες δίδαξε επί 10 χρόνια, με την ιδιότητα του εντεταλμένου διδασκαλίας, Βιομηχανική Κοινωνιολογία στο Τμήμα Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Φρανκφούρτης.
Το Δεκέμβριο του 1984 εκλέχθηκε αναπληρωτής καθηγητής στο Τμήμα Νομικής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης και στη συνέχεια τακτικός καθηγητής Γενικής Κοινωνιολογίας. Από το χειμερινό εξάμηνο 1985-1986 μέχρι και τη συνταξιοδότηση του (31-8-2006) δίδαξε Γενική και Πολιτική Κοινωνιολογία στο προπτυχιακό, καθώς και Πολιτική Επιστήμη στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών. Διατέλεσε επισκέπτης ερευνητής (Research Fellow) στο Πανεπιστήμιο Tohoku της Ιαπωνίας, προσκεκλημένος από την Ιαπωνική Εταιρεία Προώθησης των Επιστημών (Japan Society for the Promotion of Science).
Χρημάτισε για μια τριετία (1993-1996) επισκέπτης καθηγητής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Κοινωνικών και Πολιτικών Επιστημών της Αθήνας με διδακτικό αντικείμενο την Κοινωνιολογία της Εργασίας, καθώς και για μια οκταετία στο Τμήμα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων και Ανάπτυξης (ΔΟΣΑ) του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου Θράκης στην Κομοτηνή, όπου δίδαξε Γενική Κοινωνιολογία, Βιομηχανική Κοινωνιολογία και Πολιτική Επιστήμη. Από το 1995 και εντεύθεν ασχολείται με θέματα ξενοφοβίας, ρατσισμού και κοινωνικού αποκλεισμού. Μετά τη συνταξιοδότηση του, του απονεμήθηκε ομόφωνα από τη Σύγκλητο του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ο τίτλος του Ομότιμου Καθηγητή.
Πολιτικά και κοινωνικά δραστήριος, χρημάτισε για μια τετραετία νομαρχιακός σύμβουλος του νομού Θεσσαλονίκης (1998-2002), συμμετείχε δε ως υποψήφιος βουλευτής στις εθνικές εκλογές του 1996 με το Δημοκρατικό Κοινωνικό Κίνημα (ΔΗΚΚΙ) και το 2007 με το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα (ΠΑΣΟΚ). Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο στα ελληνικά, τα γερμανικά και τα αγγλικά, ενώ μεταφράσεις εργασιών του έχουν δημοσιευτεί επίσης στα ιταλικά και τα ιαπωνικά. Το συγγραφικό του έργο αποτελείται από 6 βιβλία και 44 μελέτες και άρθρα σε επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους του εσωτερικού και του εξωτερικού.
