Δουλεύουμε απ’ το πρωί ως το βράδυ. Και όμως πλέον δεν μπορούμε να αντεπεξέλθουμε ούτε στις βασικές οικογενειακές μας ανάγκες. Κανείς δεν αναρωτιέται που πάει όλος αυτός ο πλούτος που παράγουμε; Ποιος μας κλέβει τον ιδρώτα, το ψωμί μέσα απ’ τα χέρια μας; Η οργή ξεχειλίζει. Δεν πάει άλλο.
Έχουμε χρέος απέναντι στους εαυτούς μας και στα παιδιά μας, έχουμε χρέος απέναντι στη ζωή. Πρέπει να ζήσουμε. Μπροστά στη σκληρότητα των νέων μέτρων που προστίθενται στα παλιά, μπροστά στα χαράτσια και τη φοροληστεία ένας μόνο δρόμος ανοίγεται, ο δρόμος του αγώνα.
Πριν λίγο καιρό, η ίδια η ανάγκη γέννησε πέντε νέους και γερούς αγροτοκτηνοτροφικούς Συλλόγους στην επαρχία Ελασσόνας. Θα ακολουθήσουν κι άλλοι. Το αγροτικό κίνημα έχει καθήκον να αναδιοργανωθεί και να συντονιστεί μαζί με τους εργάτες, τους επαγγελματίες και τον κόσμο που υποφέρει. Όλοι άλλωστε, βράζουμε στο ίδιο καζάνι.
Τώρα είναι η ώρα να δείξουμε τη δύναμή μας. Μπορούμε να βάλουμε φρένο στις άθλιες πολιτικές που μας εξευτελίζουν, να στήσουμε μπλόκο στα μνημόνια και στα σχέδια εξολόθρευσή μας. Η ιστορία λέει ότι όποτε ο λαός έδειξε τη δύναμή του βγήκε νικητής. Έτσι και τώρα, ήρθε η δική μας ώρα. Και πρέπει να φανούμε αντάξιοι. Και ιδίως οι γυναίκες των αγροτοκτηνοτρόφων, που και απ’ τη δουλειά δεν λείπουν και το σπίτι κρατάνε.
Μπροστά μας έχουμε κινητοποιήσεις. Πρώτος σταθμός είναι η πανεργατική απεργία στις 12 Νοέμβρη. Όλοι οι αγρότες και κτηνοτρόφοι πρέπει να δώσουμε το παρόν, μαζί με τους εργάτες, τους άνεργους, τους απολυμένους των σούπερ μάρκετ, τους εργαζόμενους στην καθαριότητα και τόσους άλλους.
Μετά να δώσουμε τη μάχη για πανεπαρχιακή αγροτική συγκέντρωση, τέλη Νοέμβρη στην Ελασσόνα. Και στις 17 Δεκέμβρη στη Λάρισα, στο πλευρό των συναδέλφων μας που δικάζονται στο Δικαστήριο.
Για την επιτυχία των κινητοποιήσεων, οι Σύλλογοί μας συντονίζονται μεταξύ τους και ελπίζουμε ότι το κάλεσμα θα αγγίξει κάθε φτωχό και ταλαιπωρημένο άνθρωπο στην επαρχία μας, που μαραζώνει μέρα με τη μέρα.
Όλοι και όλες στο δρόμο.
