Η ημέρα κατά τα αμερικάνικα πρότυπα και «επιταγές» μη σου πω ακροατή μου υποψιασμένε ξημέρωσε αποφράς από μόνη της και αφ’ εαυτού της.
Παρασκευή και 13 σου λέει χτυπήθηκε το Παρίσι και αίφνης οι μέρες μας άλλαξαν προς το… τρικολόρε!
Και να οι φάτσες ασορτί με τα χρώματα των Γάλλων στα Φου Μπου, και να το δάκρυ κορόμηλο με μουσικό «χαλί» τη Μασσαλιώτιδα, και να οι προύχοντες του τόπου να «βάφουνε» βαρυπενθούντες δημαρχεία και Λευκούς Πύργους με το «au mon dieu» να πάει σύννεφο, μακρύς ο κατάλογος και τι να πρωτοθαμάξεις!
Την «Τόσκα» του Πουτσίνι «άνοιξε» με το Γαλλικό εθνικό ύμνο ο Πλάθιντο Ντομίγκο και η παρέα του στη Μετροπόλιταν Όπερα της Νέας Υόρκης και το βρήκα πολύ πιο τίμιο από τα… twitter συμπαράστασης ηγετίσκων που έσπευσαν ήδη σε κατ’ οίκον περιορισμό των ταξιδευτών από Συρία!
Στο χωριό μας πάλι, ήταν δεν ήταν 10 νοματαίοι στην είσοδο του Γαλλικού Ινστιτούτο, με πρόσωπα βουβά να εκφράζουν την οδύνη τους ενώ λίγο πιο κει εκατοντάδες άλλοι επιδίδονταν στη μάχη της καρέκλας για μια θέση στον «ήλιο» της κοινωνικής καταξίωσης που προσφέρει η πλατεία Ταχυδρομείου!
Μα την αλήθεια το βρήκα πολύ πιο τίμιο από το μαύρο φόρεμα της Μενεγάκη, με την απαραίτητη πέρλα βεβαίως-βεβαίως έτσι για να μην κάνει κακόγουστο το πένθος!
Και από κοντά και οι αναλύσεις, «ο ασκός του Αιόλου» δεν άνοιξε τώρα ορέ αναλυτάδες, χρόνια νωρίτερα είχε πιάσει δουλειά ο Ποσειδώνας μετρώντας κουφάρια απελπισμένων στα νερά του Αιγαίου.
Αδίστακτοι φρενοβλαβείς μουλάδες δίχως «Θεό», θρησκόληπτα παπαδαριά με παντιέρα το μίσος αιματοκύλησαν ξανά τις γειτονιές μας με τους λαούς παγωμένους να ψάχνουν την «εφαρμογή» για να δηλώσουν πως είναι καλά!
Με «Ανοιχτές Πόρτες» απάντησαν οι Γάλλοι, με ανοιχτά μυαλά και αγκαλιές να απαντήσουμε όλοι μας μπας και κάποτε ξεμπερδέψουμε από δαύτους.
Δεν μεταδίδω άλλο, λέω να το βουλώσω τώρα, το βρίσκω πιο τίμιο. Και έτσι για να’ μαι και στο πνεύμα με τα… τιτιβίσματα πάμε ν’ ακούσουμε ένα «σπουργίτι». Από την ανεπανάληπτη ΕΝΤΙΘ ΠΙΑΦ διαλέγουμε MILORD.
Καλό… ξημέρωμα!!!!
Χικ FM
