Προκλητική είναι η δημοτική αρχή, καθώς και οι υπόλοιπες παρατάξεις της αντιπολίτευσης, πλην της Λαϊκής Συσπείρωσης αφού με την υπ. αριθ. 27/27-05-15 απόφαση της επιτροπής ποιότητας ζωής του Δήμου Λαρισαίων ψήφισαν ομόφωνα τον αποχαρακτηρισμό του κοινόχρηστου Χώρου Πρασίνου του Ο.Τ. 871, δηλαδή του οικοδομικού τετραγώνου που βρίσκεται το Α΄ αρχαίο θέατρο και στο οποίο γειτνιάζουν τα σημαντικότερα ιστορικά μνημεία πολιτιστικής κληρονομιάς της πόλης.
Η εν λόγω απόφαση έρχεται ως εισήγηση προς ψήφιση στο δημοτικό συμβούλιο και συγκεκριμένα στη συνεδρίαση της Πέμπτης 26/11 και η υπερψήφισή της ανοίγει το δρόμο για τη μετατροπή του χαρακτηρισμένου χώρου πρασίνου σε έκταση εκμετάλλευσης τουριστικών εγκαταστάσεων και ξενοδοχείων τεσσάρων (4) τουλάχιστον αστέρων και δυναμικότητας έως σαράντα (40) κλινών, καθώς και άλλων χρήσεων κυρίως επιχειρηματικού ενδιαφέροντος με συνέπεια την πλήρη εμπορευματοποίηση και περαιτέρω υποβάθμιση της περιοχής, η οποία είναι μεγάλου αρχαιολογικού και πολιτισμικού ενδιαφέροντος.
Αντί λοιπόν η δημοτική αρχή να διεκδικήσει κονδύλια από τον κρατικό προϋπολογισμό για την αποζημίωση και απαλλοτρίωση των εκτάσεων στην περιοχή του αρχαίου θεάτρου με σκοπό την ανάδειξη των μνημείων και τη διαφύλαξη του χαρακτήρα της ευρύτερης περιοχής, προχωράει αδίστακτα στον αποχαρακτηρισμό της έκτασης και στην προσαρμογή της χρήσης γης στις επιδιώξεις του μεγάλου τουριστικού κεφαλαίου που κάνει σχέδια για την περιοχή.
Πρέπει επίσης να σημειώσουμε ότι ο συγκεκριμένος αποχαρακτηρισμός και η αλλαγή της χρήσης γης δεν είναι κεραυνός εν αιθρία καθώς μεθοδεύονται εδώ και πολλά χρόνια από την προηγούμενη δημοτική αρχή της ΝΔ, αλλά και σε επίπεδο κεντρικής διοίκησης με την αντίστοιχη προσαρμογή του νομοθετικού πλαισίου. Βεβαίως όπως είναι γνωστό το κράτος και η τοπική διοίκηση στα πλαίσια της αστικής εξουσίας, του καπιταλισμού έχουν συνέχεια και έτσι η δημοτική αρχή που στηρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ πιάνει επιτυχώς το νήμα και σε αυτό το πεδίο άσκησης αντιλαϊκής πολιτικής.
Χαρακτηριστική είναι όμως η διάσταση λόγων και έργων του σχήματος ΣΥΡΙΖΑ κ.α. και η κοροϊδία, στα πρότυπα μάλιστα της κυβερνητικής υποκρισίας, αφού δεν πέρασε πολύς καιρός από τότε που η συγκεκριμένη δημοτική αρχή είτε ως αντιπολίτευση παλαιότερα, είτε μετεκλογικά τον τελευταίο χρόνο της θητείας της, διακήρυττε σε όλους τους τόνους ότι “δεν θα προχωρήσει σε αποχαρακτηρισμούς κοινόχρηστων χώρων πρασίνου”. Τα γεγονότα όμως είναι πεισματάρικα και αποκαλύπτουν χρόνο με το χρόνο τον αντιλαϊκό χαρακτήρα της “πρώτης φορά αριστερά” στο Δήμο Λαρισαίων.
Είναι η δημοτική αρχή που διοργάνωσε πρόσφατα ειδική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για το αρχαίο θέατρο με τον δήμαρχο να δηλώνει ότι “θα δώσουν μάχη για την ανάδειξη του αρχαίου θεάτρου”. Μάλλον εννοούσαν ότι θέλουν το αρχαίο θέατρο ως σκηνικό για την προσέλκυση της δραστηριότητας των τουριστικών επιχειρηματικών ομίλων στην περιοχή και την προώθηση κερδοφόρων πολιτιστικών διοργανώσεων μέσα από την χρήση του μνημείου με τσουχτερό εισιτήριο και ανταποδοτικότητα για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα της πόλης.
Είναι επίσης η δημοτική αρχή που διοργάνωσε πρόσφατα άλλη ειδική συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου για τη λεγόμενη βιοκλιματική ανάπλαση στο λόφο του Φρούριο μετά τις αντιδράσεις που δημιουργήθηκαν, στην οποία περίσσεψε από την δημοτική αρχή αλλά κυρίως από τις υπόλοιπες παρατάξεις, η λογοκοπία για τις «σιδεριές» στο Φρούριο και το δήθεν ενδιαφέρον τους για την υποβάθμιση των ιστορικών μνημείων. Κατά τη διάρκεια της σχετικής συζήτησης λοιδορήθηκε η ψύχραιμη, έγκαιρη και εύστοχη κριτική της Λαϊκής Συσπείρωσης που ανέδειξε μεταξύ των άλλων και τις προωθούμενες αλλαγές στις χρήσεις γης στο λόφο του Φρουρίου που ευνοούν το μεγάλο κεφάλαιο στον τομέα του τουρισμού, το οποίο τρίβει τα χέρια του με την προώθηση τέτοιων τροποποιήσεων.
Συνολικότερα η στρατηγική αντίληψη και ο χωροταξικός σχεδιασμός της δημοτικής αρχής ΣΥΡΙΖΑ κ.α. είναι άρρηκτα δεμένος με την πολιτική κυβέρνησης – ΕΕ – κεφαλαίου. Εντάσσεται και υποτάσσεται, αντικειμενικά, στους νόμους της αγοράς, την τάση εμπορευματοποίησης της γης, αναδιαρθρώσεων και ιδιωτικοποιήσεων. Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης και εκσυγχρονισμού της πόλης που οραματίζεται η δημοτική αρχή έχει όνομα, είναι των επιχειρηματικών επενδύσεων, του κεφαλαίου που καμία σχέση δεν έχει με τις σύγχρονες διευρυνόμενες λαϊκές ανάγκες. Είναι αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που έφερε την καπιταλιστική κρίση, την ανεργία, τις ελαστικές σχέσεις εργασίας. Οι εργατοϋπάλληλοι και τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα της πόλης δεν έχουν κανένα συμφέρον από μια τέτοια ανάπτυξη. Αντιθέτως ζημιώθηκαν μέσα από την καπιταλιστική κρίση τα τελευταία χρόνια, στην οποία οδηγηθήκαμε εξαιτίας αυτών των στρατηγικών επιλογών.
