Πριν από λίγες ημέρες η δημοτική αρχή Λάρισας που στηρίζεται από τον ΣΥΡΙΖΑ κ.α. (ΠΑΣΟΚ, ΛΑΕ, κτλ.) συγκάλεσε στο «Χατζηγιάννειο» σύσκεψη μαθητικών συμβουλίων της πόλης για τη δημιουργία δημοτικών συμβουλίων νεολαίας (ΔΣΝ), συνεχίζοντας το νήμα από εκεί που το άφησε η προηγούμενη δημοτική αρχή της ΝΔ.
Επαναφέρουν έναν θεσμό που δεν αποτελεί κανένα «φρέσκο αέρα». Κι’ αυτό διότι το ΠΑΣΟΚ είχε ξεκινήσει το όλο «εγχείρημα» με την ονομασία «Δημοτικά Συμβούλια Νεολαίας» τα οποία δεν βρήκαν καμιά ανταπόκριση. Αργότερα το 2006 η κυβέρνηση της ΝΔ τα επανέφερε σε «νέα έκδοση» αυτή των «Τοπικών Συμβουλίων Νέων».
Σίγουρα δεν κάνει εντύπωση γιατί επανέρχεται από την δημοτική αρχή Λάρισας και μάλιστα στην «πασοκική» έκδοση κάτι που οι ίδιοι οι νέοι έχουν απορρίψει. Δεν είναι άλλωστε ούτε η πρώτη φορά ούτε η τελευταία. Εφαρμόζουν πιστά αυτό που λέει η «Λευκή Βίβλος» της Ε.Ε. που θέλει τη συμμετοχή των νέων στα κοινά όπως αυτή την «οραματίζεται». Δηλαδή, συμμετοχή που θα διέπεται από τις «ευγενείς» αξίες της επιχειρηματικότητας, της ανταγωνιστικότητας και τις «αρχές» της ελεύθερης αγοράς. Ότι κινείται φυσικά «εκτός αυτών των τειχών» απορρίπτεται.
Αν ήθελαν η νεολαία να μπορεί να εκφραστεί μαζικά δεν αρκούν τα ήδη υπάρχοντα όργανα της όπως, τα Μαθητικά Συμβούλια, τα Συντονιστικά των Μαθητών, οι φοιτητικοί-σπουδαστικόι σύλλογοι, οι επιτροπές νέων σε εργατικά σωματεία κτλ;
Η άρχουσα τάξη δε θέλει τη συμμετοχή των νέων, αλλά στην πραγματικότητα τη χειραγώγησή τους. Είναι η ίδια και το σύστημα της που επιφυλάσσει καταστολή και τρομοκράτηση (μαθητοδικεία, εισαγγελικές παρεμβάσεις κτλ) για όσους αγωνίζονται εναντίον της. Η ίδια η λειτουργία, οι κανόνες και «αρμοδιότητες» των ΔΣΝ αποδεικνύουν πως είναι οχήματα εγκλωβισμού της νεολαίας. Μακριά από οποιαδήποτε συλλογική διεκδίκηση, πάλη για τα αυτονόητα δικαιώματά της και κυρίως μακριά από τις γενεσιουργές αιτίες των προβλημάτων της.
Για του λόγου το αληθές ο κανονισμός λειτουργίας που ψήφισαν όλοι μαζί τον περασμένο Απρίλη στο δημοτικό συμβούλιο (πλην Λαϊκής Συσπείρωσης) προβλέπει «εκλογές με ενιαία ψηφοδέλτια στο 1ο και στο 3ο έτος κάθε δημοτικής θητείας. Δεν έχουν δικαίωμα ομάδες ή παρατάξεις να εκφραστούν στα ΔΣΝ». Η βολική για το σύστημα αντίληψη που μιλάει για «ακομμάτιστη» δράση είναι και πάλι εδώ. Η δε συλλογική διεκδίκηση και διατύπωση θέσεων και προτάσεων απουσιάζει πλήρως και συνειδητά. «Ο πρόεδρος του ΔΣΝ συμμετέχει στις συνεδριάσεις του δημοτικού συμβουλίου στις οποίες και καλείται υποχρεωτικά και έχει δικαίωμα να εκφράζει τη γνώμη του για θέματα σχετικά με τα ενδιαφέροντα των νέων της περιοχής του. Δεν θα έχει δικαίωμα ψήφου, αλλά ρόλο… συμβουλευτικό.» Ο οποιοσδήποτε δημότης και μη μπορεί να βρίσκεται στο δημοτικό συμβούλιο και να εκφράζει τη γνώμη του.
Επίσης, «ο δήμαρχος ή ο πρόεδρος της κοινότητας ή εξουσιοδοτημένος εκπρόσωπός τους συμμετέχει, χωρίς δικαίωμα ψήφου στις συνεδριάσεις της συνέλευσης, στις οποίες καλείται υποχρεωτικά προκειμένου να εκφράσει γνώμη για όλα τα θέματα που συζητούνται σε αυτή». Φτιάχνει δηλαδή η δημοτική αρχή Λάρισας έναν θεσμό, όπου με την βοήθεια του νομικού πλαισίου που υπάρχει, θα τον ελέγχει απόλυτα όπως και ο κύριος πολιτικός φορέας που την στηρίζει, ο ΣΥΡΙΖΑ.
Μάλιστα είναι τέτοια η ευελιξία αυτού του θεσμού των Δημοτικών Συμβουλίων Νεολαίας (ΔΣΝ), που θα άγονται και θα φέρονται σύμφωνα με το τι εξυπηρετεί κάθε φορά την κυρίαρχη πολιτική. Ήδη η κατεύθυνση που υπάρχει είναι η τοπική διοίκηση να αναλαμβάνει με μειωμένους πόρους όλο και περισσότερες αρμοδιότητες και μ’ αυτό τον τρόπο να συμμετέχει ενεργά στις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις στη χώρα. Ήδη η δημοτική αρχή Λάρισας προωθεί την ανταποδοτικότητα στις υπηρεσίες, στις προσλήψεις προσωπικού, τις ελαστικές εργασιακές σχέσεις κτλ. Δε θα είναι λοιπόν πολύ «χρήσιμο» για όλα αυτά τα μέτρα να υπάρχει και ένας φορέας νέων που να τα χειροκροτεί;
Οι νέοι δεν έχουν τίποτε να κερδίσουν από αυτή την καλοστημένη επιχείρηση που για λογαριασμό του συστήματος ανέλαβε να φέρει εις πέρας η σημερινή δημοτική αρχή. Αντίθετα επιβάλλεται να δραστηριοποιηθούν και να αγωνιστούν μέσα από τα συλλογικά τους όργανα και η Απεργία της Πέμπτης 3 Δεκέμβρη και το κάλεσμα των ταξικών δυνάμεων στην Κεντρική πλατεία στο πλάι των γονιών τους αποτελεί μια πρώτης τάξεως αφορμή. Μαζί με την κοινωνική συμμαχία ο αγώνας μπορεί να έχει αποτέλεσμα, να αφορά τα πραγματικά τους προβλήματα και να στοχεύει στις πραγματικές αιτίες και τους ενόχους. Κι ας τρέχουν οι ένοχοι να προτείνουν «νέους θεσμούς» που θα εξυπηρετούν τα σχέδιά τους.
