Με αφορμή την παγκόσμια ημέρα ατόμων με αναπηρία πραγματοποιήθηκε στο 1ο Γενικό Λύκειο Ελασσόνας δίωρη ενημέρωση σχετικά με το θέμα των ατόμων με ειδικές ανάγκες. Την ενημέρωση ανέλαβε, έπειτα από δική της πρωτοβουλία η μαθήτρια Σαρρή Χριστίνα.
Η ίδια πρότεινε στον Διευθυντή του σχολείου να μιλήσει στους συμμαθητές της στα τμήματα της Δευτέρας τάξης του Λυκείου, κι έτσι παραχωρήθηκε ένα δίωρο καθώς και χώρος για να γίνει η ενημέρωση.
Η Χριστίνα είναι τυφλή μαθήτρια της Β΄τάξης του σχολείου, και παρ’ όλα αυτά καταφέρνει να αντεπεξέλθει στις απαιτήσεις των μαθημάτων της! Μέσα στις δύο ώρες που είχε στη διάθεσή της, χώρισε τα τέσσερα τμήματα ανά δύο και συνομίλησε με τους συμμαθητές της. Ξεκίνησε δίνοντας γενικότερες πληροφορίες για την παγκόσμια μέρα ατόμων με αναπηρία και στη συνέχεια έδωσε περισσότερη βάση στον τρόπο που εκείνη, ως άτομο με πρόβλημα όρασης, βιώνει κάποιες καταστάσεις που είτε δυσκολεύουν είτε διευκολύνουν την καθημερινότητά της.
Εξήγησε τον τρόπο με τον οποίο θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται τα τυφλά άτομα, έθιξε τα συχνότερα λάθη στη συμπεριφορά των βλεπόντων απέναντι σ’ αυτά, κι έδειξε παραστατικά τον ορθό τρόπο που πρέπει κανείς να καθοδηγεί έναν τυφλό στο δρόμο και στους δημόσιους χώρους.
Στο τέλος κάθε ώρας επέτρεψε στα παιδιά να της κάνουν ερωτήσεις που ως τότε ίσως δίσταζαν. Η ίδια είπε χαρακτηριστικά: “Ο κόσμος συνήθως νομίζει πως εμείς οι τυφλοί νιώθουμε άσχημα για το πρόβλημά μας κι έτσι αποφεύγει να ρωτάει. Όμως δε νιώθουμε άσχημα ούτε φοβόμαστε να μιλήσουμε γι’ αυτό! Δεν είναι κάτι που μας πληγώνει και που προσπαθούμε να ξεχάσουμε. Είναι η καθημερινότητά μας!
Είναι κάτι που έχουμε συνηθίσει, είτε γεννηθήκαμε μ’ αυτό είτε το αποκτήσαμε στην πορεία! Δε χρειάζεται να διστάζετε να ρωτήσετε οτιδήποτε ή να ζητάτε συγγνώμη κάθε φορά που αναφέρετε τις λέξεις “βλέπω” και “τυφλός”! Κι εμείς χρησιμοποιούμε αυτές τις λέξεις! Κι εγώ θα πω ότι πάω να δω τηλεόραση! Και ναι, είμαι τυφλή! Δε φοβάμαι να το πω ή να το ακούσω! Το ξέρω ήδη και το λέω πάντα η ίδια όταν συστήνομαι!”.
Τα ταμπού έσπασαν κι οι συμμαθητές της εξέφρασαν κάθε απορία που είχαν σχετικά με το πώς αυτοεξυπηρετείται, καθώς και το πώς νιώθει που έχει αυτήν την ιδιαιτερότητα. “Το αποδέχτηκα απ’ την αρχή.[…] Οι γονείς μου δε μου είπαν ξεκάθαρα ότι δε βλέπω, όμως το συνειδητοποίησα μόνη σταδιακά. Καταλάβαινα απλώς ότι οι υπόλοιποι μπορούσαν να δουν κάποια πράγματα που εγώ δεν μπορούσα.[…] Ποτέ μου δε δυσανασχέτησα και ποτέ δεν είπα “Γιατί εγώ να μη βλέπω;”! Είχα πάρει απόφαση ότι εγώ ήμουν έτσι!”.
Η Χριστίνα δηλώνει πολύ ικανοποιημένη από το αποτέλεσμα της ενημέρωσης! Τόνισε ότι χάρηκε που τα παιδιά δεν είδαν αυτό το δίωρο ως μια αφορμή για να χάσουν μάθημα, αλλά πήραν στα σοβαρά την προσπάθειά της και παρέμειναν απόλυτα ήσυχα καθ’ όλη τη διάρκεια της ομιλίας της! Και οι δύο ώρες κατέληξαν με τη Χριστίνα και τους μαθητές να κάνουν χιούμορ ενώ εκείνη διηγιόταν αστεία περιστατικά και απαντούσε στις ερωτήσεις τους, κάνοντας συχνά αυτοσαρκασμό! Φυσικά, δεν ήταν λίγες οι ιστορίες που τους διηγήθηκε από το παρελθόν της αναφέροντάς τους το ρατσισμό που είχε βιώσει! Παρ’ όλα αυτά κατάφερνε στο τέλος να φέρει και πάλι το γέλιο!
Μέσα απ’ αυτήν την ενημέρωση, η τυφλή μαθήτρια επιδίωξε να έρθει ακόμη πιο κοντά με τους συμμαθητές της, και να τους κάνει να αισθανθούν πως είναι κι εκείνη αναπόσπαστο κομμάτι τους και πως δεν υστερεί σε τίποτα από τους γύρω της! “Πρέπει ο κόσμος να καταλάβει πως είμαστε ίσοι και πως μπορούμε να καταφέρουμε ό, τι κι οι υπόλοιποι! Το ότι χρειαζόμαστε βοήθεια σε κάποια πράγματα δε μας κάνει κατώτερους ούτε λιγότερο δυνατούς από τους άλλους!”. Εξήγησε πως τέτοιου είδους παγκόσμιες ημέρες είναι καλές αφορμές για να ενημερωθεί ο κόσμος και πως δεν πρέπει να μένουν ανεκμετάλλευτες! Τόνισε όμως πως η ευαισθητοποίηση των πολιτών για τους ανάπηρους συνανθρώπους μας θα πρέπει να διαρκεί όχι μόνο τη συγκεκριμένη μέρα, αλλά ολόκληρο το χρόνο!
