Στην κυριολεξία σοκάρουν οι εικόνες του κτηρίου του Γηροκομείου Λάρισας στην οδό Τζαβέλα που καταλήφθηκε από ομάδα της κατάληψης Ντουγρού και το οποίο ήταν εγκαταλελειμμένο επί σειρά ετών με αποτέλεσμα να αποτελεί εστία μόλυνσης και πηγή μικροβίων για μια ολόκληρη γειτονιά της Λάρισας.
Πρόκειται για εικόνες που δείχνουν το μέγεθος της αδιαφορίας των αρμοδίων οι οποίοι ενεργοποιήθηκαν μόλις έμαθαν για την κατάληψη και φυσικά όλα τα προηγούμενα χρόνια δεν φρόντισαν να στείλουν κάποιο συνεργείο να καθαρίσει το κτήριο και να το σφραγίσει. Θυμήθηκαν δυστυχώς ότι έχουν περιουσία μόλις είδαν ότι το κτήριο τους βελτιώθηκε με τις παρεμβάσεις και την προσωπική δουλειά των καταληψιών.
Δείτε τις εικόνες εγκατάλειψης πριν την κατάληψη:
Αυτό δυστυχώς ήταν το χάλι πριν την κατάληψη και παρακάτω φαίνονται οι εικόνες μετά τις πρώτες παρεμβάσεις των καταληψιών που σιγά σιγά δημιουργούν ανθρώπινες συνθήκες στο κτήριο του γηροκομείου. Δείτε τι έγινε μετά:
Οι φωτογραφίες τραβήχτηκαν από μέλη της κατάληψης τα οποία έδωσαν στη δημοσιότητα και το παρακάτω κείμενο σχετικά με την κατάληψη του κτηρίου του γηροκομείου:
“Στις 29 Νοέμβρη καταλάβαμε το σπίτι στην οδό Τζαβέλα 52 στη Λάρισα. Είμαστε εργαζόμενοι-ες, άνεργοι-ες, φοιτητές-τριες, κομμάτι της κοινωνίας που αγωνίζεται από τα κάτω. Δεν ενδιαφερόμαστε για την ιδιοκτησία του κτηρίου αλλά για την χρήση του από κοινού. Επιλέγουμε, μέσα σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης και κοινωνικής εξαθλίωσης, σε ένα περιβάλλον όπου μέρα με τη μέρα γίνεται ξεκάθαρο ότι η ελπίδα δεν θα έρθει, μέσα σε ένα σύστημα που χρησιμοποιεί και προβάλει τον κοινωνικό κανιβαλισμό σε κάθε ευκαιρία, να πάρουμε τη ζωή στα χεριά μας χωρίς να περιμένουμε σωτήρες και αυθεντίες να την ορίσουν.
Στα πλαίσια του αμοιβαίου σεβασμού, χτίζουμε συντροφικές σχέσεις και αποφασίζουμε συλλογικά. Με σκοπό μας την σύνδεση και την κυκλοφορία των αγώνων, την έμπρακτη αλληλεγγύη, την δημιουργία νέων δομών αυτοοργάνωσης θα συνεχίζουμε να σχηματίζουμε τέτοια σημεία αλληλεπίδρασης. Σημεία για κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών, αγώνες ενάντια στην καταστροφή της φύσης, την έμφυλη καταπίεση, την επιβολή πατριαρχικών προτύπων, αγώνες ενάντια σε κάθε φυλακή και στην ίδια την κοινωνία-φυλακή.
Το σπίτι που επιλέξαμε να στεγάσουμε τις παραπάνω ανάγκες ανήκει στο Γηροκομείο Λάρισας από το 2011. Το συγκεκριμένο κτήριο είναι εγκαταλελειμμένο πολλά χρόνια με προβλήματα που το καθιστούν μη βιώσιμο. Η προηγούμενη ιδιοκτήτρια του, το άφησε κληροδότημα στο Γηροκομείο μαζί με άλλα ακίνητα και 2εκατομμύρια ευρώ. Υπεύθυνοι για την διαχείριση του είναι ο Πρόεδρος του Γηροκομείου και το διοικητικό συμβούλιο το οποίο αποτελείται από τον Δήμαρχο της πόλης, δημοτικούς συμβούλους και διάφορους πολίτες. Οι πόροι και οι ανάγκες του γηροκομείου όμως, όπως τα τροφεία και οι μισθοί των εργαζόμενων, δεν καλύπτονται από τις διάφορες προσφορές και δωρεές καθώς φυσικά και καθόλου από το κράτος. Η μέριμνα των πιο ευπαθών και αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων δεν υπάρχει στην ατζέντα της “πρόνοιας” πόσο μάλλον για τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας που αντιμετωπίζονται ως μη ενεργό κομμάτι της κοινωνίας. Αυτό στην ουσία μεταφράζεται ως μη παραγωγικοί, μη κερδοφόροι στο καπιταλιστικό σύστημα. Η ίδια η ύπαρξη και δομή του κράτους και των μηχανισμών του, οι τράπεζες, οι νόμοι και τα παραθυράκια τους, η γραφειοκρατία και η διαμεσολάβηση είναι το ουσιαστικό πρόβλημα.
Είναι ξεκάθαρο λοιπόν ότι δεν είμαστε εμείς που λειτουργούμε εις βάρος του γηροκομείου. Οι διάφορες φωνές που ακούγονται εναντίον μας και εναντίον του γηροκομείου ήταν αναμενόμενες. Για εμάς καταδεικνύουν το μέγεθος του κοινωνικού κανιβαλισμού, όπου το ένα κομμάτι της κοινωνίας στρέφεται ενάντια στο άλλο. Σε όλο αυτό η μόνη μας απάντηση είναι η αληθινή και έμπρακτη αλληλεγγύη και η ανάδειξη των ακόμα περισσότερων φωνών που είναι με το μέρος μας. Η γειτονιά, όπως και στην προηγούμενη κατάληψη στην Ασκληπιού, είναι παραπάνω από θετική και φιλική με εμάς.
Σχετικά με το ζήτημα της αξιοποίησης αξίζει να αναφέρουμε ότι και στο παρελθόν σε αντίστοιχες περιπτώσεις κατειλημμένων χώρων, διάφοροι καλοθελητές γρήγορα εμφανίζονται. Τόσο στο εξωτερικό όσο και πανελλαδικά, καταλήψεις έχουν εκκενωθεί κάνοντας σαφές ότι η αυτοδιαχείριση και η αυτοοργάνωση αποτελούν αγκάθι για κάθε σύστημα εξουσίας και εκμετάλλευσης.
Πιο συγκεκριμένα στην πόλη μας έχουμε το πρόσφατο παράδειγμα της εκκένωσης της κατάληψης Ντουγρού, τον περασμένο Μάιο από το κτηρίου στην οδό Ασκληπιού. Εκεί, ως δια μαγείας ο επί δεκαπέντε χρόνια εξαφανισμένος ιδιοκτήτης του εμφανίστηκε συνοδεία όλων των αστυνομικών δυνάμεων της πόλης, ώστε να προστατέψει την «ιδιοκτησία» του από τους καταληψίες και στη συνέχεια εγκατέλειψε την πόλη αφήνοντας το σπίτι να ρημάξει με την ησυχία του. Δεν ξεχνάμε την κατάληψη του Ι.Κ.Α. η εκκενώθηκε βίαια το 2008 όπου έγινε ξεκάθαρο ότι η αξιοποίηση δεν ήταν ο λόγος της εκκένωσης και του γκρεμίσματος του κτηρίου, αλλά το πρόσχημα για την καταστροφή ενός ελεύθερου κοινωνικού χώρου”.
