«Η πρότασή μας διαφοροποιείται από αυτή της κυβέρνησης γιατί δεν υπολογίζει την ανταποδοτική σύνταξη με βάση έναν μαθηματικό τύπο αλλά βασίζεται κυρίως σε αυτό που λέγεται νοητή κεφαλαιοποίηση, δηλαδή, υπολογίζεται με βάση το σύνολο των εισφορών που ο κάθε εργαζόμενος χωριστά έχει πληρώσει στη διάρκεια του εργασιακού βίου.
Είναι μια τελείως διαφορετική λογική, σκοπός της οποίας είναι κυρίως να συνδεθεί η σύνταξη με τις εισφορές και μέσω αυτού να υπάρξει κίνητρο για τον εργαζόμενο κάθε φορά και η αίσθηση ότι υπάρχει ανταποδοτικότητα, η οποία κατά τη γνώμη μας διαταράσσεται με το συγκεκριμένο νομοσχέδιο», τόνισε ο βουλευτής Λάρισας με το Ποτάμι, Κώστας Μπαργιώτας, στη συζήτηση της β’ ανάγνωσης του σχεδίου νόμου «Ενιαίο Σύστημα Κοινωνικής Ασφάλειας – Μεταρρύθμιση ασφαλιστικού-συνταξιοδοτικού συστήματος – Ρυθμίσεις φορολογίας εισοδήματος και τυχερών παιγνίων».
Ο κ. Μπαργιώτας αναφέρθηκε στην ανεπάρκεια του προτεινόμενου ασφαλιστικού συστήματος, το οποίο ολόκληρη η Ευρώπη έχει απορρίψει, λέγοντας ότι «υπόκειται στις ανάγκες της συγκυρίας και σε πολιτικές σκοπιμότητες, όποιες και να είναι αυτές, θετικές ή αρνητικές.
Το αποτέλεσμα είναι ότι διαταράσσει το αίσθημα της δικαιοσύνης και της εμπιστοσύνης που πρέπει να έχει ο εργαζόμενος απέναντι στο ασφαλιστικό του ταμείο, σε σχέση με τις εισφορές του. Είναι βασισμένο σε συστήματα άμεσα διανεμητικά, τα οποία μέχρι τη δεκαετία του 1990 λειτουργούσαν μια χαρά στην Ευρώπη. Όμως, το δημογραφικό, η ύφεση και η ανεργία οδήγησαν σε αδιέξοδο πολλές χώρες, οι αναλογιστικές τους μελέτες δεν έβγαιναν και το αποτέλεσμα είναι να περάσουν σε κάτι διαφορετικό και το διαφορετικό για τους περισσότερους ήταν τα συστήματα τριών πυλώνων».
Στη συνέχεια επεσήμανε την διαχρονική απροθυμία του πολιτικού συστήματος να προχωρήσει σε μια ουσιαστική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος λέγοντας, «απέφυγαν να την κάνουν οι προηγούμενοι, σπρώχνοντας, ελπίζοντας ότι θα σπρώξουν το πρόβλημα στο 2020, διαψεύστηκαν από την πραγματικότητα και από τα capital controls και το πρόβλημα επανήλθε οξύτερο στο 2016 και ουσιαστικά προσπαθούμε να κάνουμε μια μεταρρύθμιση, κάνουμε έναν ολόκληρο κύκλο, ο οποίος κλείνει και πάμε σε έναν καινούργιο, περικοπών, χωρίς να θέλουμε να κάνουμε αυτό που πραγματικά οφείλουμε να κάνουμε: Ένα μακροπρόθεσμα βιώσιμο ασφαλιστικό σύστημα».
Κλείνοντας αναφέρθηκε στο βασικό πρόβλημα του νομοσχεδίου, την άνιση μεταχείριση μεταξύ των γενεών, λέγοντας «η έλλειψη της ανταποδοτικότητας και της διαγενεακής ισορροπίας και δικαιοσύνης στο παρόν νομοσχέδιο, το γεγονός δηλαδή ότι ουσιαστικά καταληστεύει τους νέους εργαζόμενους, για να μπορέσει να πληρώσει τις υφιστάμενες συντάξεις, δίνοντας ταυτόχρονα εγγυήσεις στην πραγματικότητα ότι οι νέοι θα πάρουν πολύ λιγότερα χρήματα όταν θα έρθει η ώρα να συνταξιοδοτηθούν, είναι το κύριο πρόβλημα του του νομοσχεδίου. Δεν είναι ισορροπημένο και δεν είναι δίκαιο ανάμεσα στις γενεές. Κάτι που πιστοποιείται και από την αναλογιστική μελέτη που κατέθεσε ο υπουργός, όπου το σύστημα φαίνεται βιώσιμο αρκεί μετά το 2018 να προσαρμοσθούν οι συντάξεις των παλαιών ασφαλισμένων με αυτές των νέων».
