Η Ειρήνη Παπουτσή συνομιλεί με την ψυχολόγο του ΠΠΑ Δήμητρα Γαβριηλίδου
Σχεδίασαν, έκοψαν, τρύπησαν, κάρφωσαν, διακόσμησαν και στο τέλος έγιναν μια μεγάλη παρέα παίζοντας και ταξιδεύοντας στο χρόνο, την ώρα που η αυλή ενός ξενώνα μετατρέπονταν μαγικά και για χάρη των «Παιχνιδιών του Κόσμου» σε ένα υπαίθριο ξυλουργείο!
Το αποτέλεσμα μοναδικό και πλούσιο καθώς 17 ολοκαίνουργια ξύλινα παιχνίδια που έλκουν την καταγωγή τους από τους Ινδιάνους Ketchis της Γουατεμάλα, μέχρι τη Νορμανδία του 12ου αιώνα και την Αίγυπτο του 3.500 π.Χ. πήραν σάρκα και οστά και μας περιμένουν για ατέλειωτες ώρες παιχνιδιού στον «Ξενώνα Ραψάνης».
Η δράση, που συγκέντρωσε το ενδιαφέρον συμμετεχόντων αλλά και εκατοντάδων αναγνωστών της σελίδας που «έσπασαν» τα τηλέφωνα ζητώντας επανάληψη του σχετικού σεμιναρίου του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας του ΑΠΘ που έγινε σε συνεργασία με τη Δημοτική Βιβλιοθήκη του Δήμου Τεμπών, προκάλεσε την κουβέντα μας με την ψυχολόγο του ΠΠΑ Δήμητρα Γαβριηλίδου.
«Όλα άρχισαν το καλοκαίρι του 2010 στη Σητεία απ’ όπου και ξεκίνησε η δράση, έτσι το εδώ πρόγραμμα ήρθε σε επαφή μαζί τους προκειμένου να γίνει κάτι ανάλογο», ξετυλίγει το κουβάρι η Δήμητρα Γαβριηλίδου, περιγράφοντας την επαφή με τη γαλλική οργάνωση “Kaloumba” που έχει προχωρήσει στη συγκέντρωση πληροφοριών για τα παιχνίδια και τον τρόπο κατασκευής τους και με την οποία συνεργάζεται το πρόγραμμα, αλλά και την πρώτη παρουσίασή τους ως πρόταση-συμμετοχή του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας στο πρόσφατο Φεστιβάλ Πηνειού.
«Αρκεί να σου πω πως από τη 2η κιόλας μέρα στη Ραψάνη το εργαστήρι κυλούσε μόνο του!», θα μας πει φανερά ενθουσιασμένη η κ. Γαβριηλίδου τονίζοντας με θέρμη πως πρόκειται για μια δράση που στην ουσία καταλύει τις διαφορές!
«Το εντοπίσαμε και από τη συμμετοχή μας σε αντιρατσιστικά φεστιβάλ, καθώς πρόκειται για ένα μέσο που ενισχύει τις συνεργατικές και συλλογικές δράσεις, τη φαντασία αλλά και τη δημιουργικότητα των συμμετεχόντων έξω από ηλικιακές και φυλετικές διαφορές αλλά και ανεξάρτητα του μορφωτικού επιπέδου του καθενός», θα προσθέσει περιγράφοντας σκηνές όπου μέλη της μιας ομάδας έτρεχαν να προσφέρουν βοήθεια και να ενισχύσουν μια άλλη που δυσκολευόταν.
Τα κατάφερε, κυρίως ο Έλληνας, επιτέλους να συνεργασθεί σε κάτι, περισσότερο την πειράζω για να μπω στο κλίμα.
«Δεν ξέρω πως θα ακουσθεί αλλά δεν υπήρξαν τριβές, πέρα από την πρώτη αμηχανία και τους προβληματισμούς για τις κατασκευές η συνεργασία ήταν εξαιρετική, ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οι συμμετέχοντες ήταν αυτοί που αποφάσισαν ποια τελικά παιχνίδια θα κατασκευάσουν», περιγράφει γελώντας.
Σημειώνεται πως τα παιχνίδια φιλοξενούνται αυτές τις μέρες στη Λάρισα, ενώ παρουσιάστηκαν ήδη στο πλαίσιο του προγράμματος του Δήμου Λαρισαίων «Κατασκήνωση στην πόλη» σε δημοτικά σχολεία, ενώ η σχετική «παιχνιδοθήκη» που δημιουργήθηκε θα λειτουργήσει ως δανειστική για μετέπειτα χρήση από μεμονωμένα άτομα ή ομάδες στη Ραψάνη και στο πλαίσιο δράσεων εκπαιδευτικού, θεραπευτικού, κοινωνικού και πολιτιστικού χαρακτήρα.
«Ήταν πραγματικά μια καταλυτική συνάντηση και φαίνεται!», κλείνει την κουβέντα μας η κ. Γαβριηλίδου με την υπόσχεση πως το σεμινάριο θα επαναληφθεί και μέχρι τότε οργανωθείτε και σπεύστε στον «Ξενώνα Ραψάνης» όπου το Barricades (Γερμανία 1880), το Puluc (Ινδιάνοι Ketchis-Γουατεμάλα), το Tric –trac ή «Κλείσε το κουτί» (Νορμανδία-Αγγλίας 12ος αιώνας), το Senet (Αίγυπτος 3.500 π.Χ.), το Quoridor (Ιταλία), το Tangram (Κίνα), το Pasang ή οι Ινδονησιακές Ντάμες, ο Πύργος του Ανόι (Γαλλία 1880), το παιχνίδι της ισορροπίας, το Dao, οι Κινέζικες Ντάμες και το Tico (Γαλλία) καθώς και τα ακούραστα παιδιά του Προγράμματος αλλά και οι φιλόξενοι κάτοικοι της γραφικής κοινότητας σας περιμένουν!!
