Κάλεσμα συμμετοχής στη συγκέντρωση διαμαρτυρίας για τα εργασιακά που διοργανώνει τη Δευτέρα 17 Οκτωβρίου στις 7 μ.μ. στην κεντρική πλατεία της Λάρισας, απευθύνει η διοίκηση του ΕΚΛ σε όλους τους εργαζόμενους του νομού επισημαίνοντας ότι θα πρέπει να δοθεί αγώνας για κατάργηση των αντεργατικών νόμων, επαναφορά των ΣΣΕ, επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 €
και αποκατάσταση όλων των απωλειών της τελευταίας 6ετίας.
Στην ανακοίνωση του ΕΚΛ αναφέρονται τα εξής:
“Το Εργατικό Κέντρο Ν. Λάρισας, μαζί με δεκάδες άλλα Εργατικά Κέντρα, Ομοσπονδίες και εκατοντάδες σωματεία απ’ όλη τη χώρα, απευθύνουμε σε όλους τους εργαζόμενους, κάλεσμα αγώνα για την κατάργηση των αντεργατικών νόμων, για την αποκατάσταση των ΣΣΕ, των μισθών, των συντάξεων, των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων, που μας αφαίρεσαν τα τελευταία 6 χρόνια οι κυβερνήσεις, η Ε.Ε και το μεγάλο κεφάλαιο, κόντρα στις ξεπουλημένες πλειοψηφίες των διοικήσεων ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ και πολλών Ομοσπονδιών.
Καταθέσαμε μάλιστα σχετικό σχέδιο νόμου στα κόμματα της Βουλής, πλην της εγκληματικής φασιστικής Χρυσής Αυγής, το οποίο ζητάμε να ψηφίσουν.
Απευθύνουμε κάλεσμα αγώνα για να διαμορφώσουμε τους όρους αντεπίθεσης του εργατικού κινήματος ενιαία, κατά κλάδο, πανελλαδικά. Να αγωνιστούμε μαχητικά, ανυποχώρητα, κανένας να μη δουλεύει κάτω από τα 751 ευρώ, χωρίς ΣΣΕ, χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, για το δικαίωμα στην πλήρη & σταθερή εργασία για όλους, για μέτρα στήριξης των ανέργων. Κανένας κλάδος μόνος του, κανένα σωματείο μόνο του δεν μπορεί να αντιμετωπίσει την ενιαία επίθεση κυβέρνησης-εργοδοτών.
Χρειάζεται να δυναμώσει η ενότητά των γραμμών της εργατικής τάξης, η οργάνωσή της στους χώρους δουλειάς, στους κλάδους. Με κέντρο πάλης κάθε χώρο δουλειάς, με βελτίωση της λειτουργίας των σωματείων, να προετοιμασθούμε για μια σκληρή αναμέτρηση με την εργοδοσία, την κυβέρνηση και την Ε.Ε.
Όσο κι αν είναι δύσκολη η κατάσταση, πολλά μπορούν να γίνουν, αν αποφασίσουμε να δείξουμε την πραγματική δύναμή μας. Αυτή τη στιγμή, αυτό που χρειάζεται είναι η οργάνωση του αγώνα και όχι οι «κοινωνικοί διάλογοι» που στήνουν η κυβέρνηση, οι ενώσεις των εργοδοτών και η ξεπουλημένη πλειοψηφία της διοίκησης της ΓΣΕΕ, για να μας παγιδεύσουν και αυτοί να συνεχίζουν την επίθεση σε βάρος της τάξης μας. Δική μας ευθύνη είναι να δυναμώσουμε την κοινή δράση εργατών, μικρομεσαίων αγροτών και επαγγελματιών που στενάζουν οι περισσότεροι όπως κι εμείς, κάτω από την εξουσία των βιομηχάνων, των τραπεζιτών, των μεγαλεμπόρων και εφοπλιστών.
Συναδέλφισσες και συνάδελφοι,
Σε κάθε κλάδο, σε κάθε σωματείο και χώρο δουλειάς υπάρχουν δυνατότητες, δυνάμεις ταξικές, πρωτοπόρες και τίμιες που δεν παρασύρονται από τις σειρήνες της ηττοπάθειας και του συμβιβασμού, δυνάμεις με θέληση κι ικανότητα να ηγηθούν στην οργάνωση της πάλης.
Σήμερα επιβάλλεται το συνδικαλιστικό κίνημα να ανασυνταχθεί με ταξικό προσανατολισμό, να γίνει δυνατό και ρωμαλέο, να ταρακουνά κυβερνήσεις και τα αφεντικά τους, να αμφισβητήσει την κυριαρχία τους, τη βαρβαρότητά τους, να διεκδικήσει μια αξιοπρεπή ζωή. Αυτήν την προοπτική έχουμε καθήκον να ενισχύσουμε, να οργανώσουμε με τη στάση και τη δράση μας, τη συμμετοχή μας.
Σήμερα που η εργατική-λαϊκή οικογένεια ματώνει καθημερινά, το κεφάλαιο απολαμβάνει νέες προκλητικές φοροαπαλλαγές, παίρνει ζεστό χρήμα από το νέο αναπτυξιακό νόμο της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ. Η καπιταλιστική εργοδοσία επιδοτείται με εκατομμύρια, της χαρίζονται χρέη εκατομμυρίων που είναι το δικό μας αίμα, οι τεράστιες απώλειες στο εργατικό εισόδημα, στις κοινωνικές παροχές.
Η «ανάπτυξη», που ευαγγελίζονται κυβέρνηση, Ε.Ε, ΔΝΤ, ΣΕΒ, θα ποτιστεί με το αίμα των παιδιών της εργατικής τάξης, που καταδικάζονται στην ανεργία, τη φθηνή εργασία και την δουλειά-λάστιχο! Η εργοδοσία τσακίζει ότι έχει απομείνει από ΣΣΕ και προωθεί νέες απαράδεκτες συμφωνίες με όχημα τις ενώσεις προσώπων. Ο ΣΕΒ απαιτεί να καταργηθούν όλα τα επιδόματα, ο 13ος & 14ος μισθός, να περιορισθεί το δικαίωμα στην απεργία και τη συνδικαλιστική δράση.
Η εργατική τάξη πρέπει να οργανωθεί για να αποκρούσει τη νέα επίθεση, αλλά και για να διεκδικήσει τις τεράστιες απώλειες που είχε με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες της!
Δε συμβιβαζόμαστε με μισθούς πείνας, με δουλειά χωρίς δικαιώματα. Οι ανάγκες της εργατικής τάξης σε καμία περίπτωση δεν ταυτίζονται με τους στόχους της μεγαλοεργοδοσίας για ανταγωνιστικότητα, κερδοφορία, ανάκαμψη κερδών. Οι εχθροί της τάξης μας προσπαθούν να μας πείσουν για το αντίθετο, για να υποχωρήσουμε από τις δίκαιες διεκδικήσεις μας.
Καμία υποχώρηση δεν βοήθησε. Κάθε υποχώρηση έκανε πιο επιθετική την εργοδοσία. Δε δεχόμαστε να δουλεύουμε για ένα ξεροκόμματο, όταν εμείς παράγουμε όλο τον πλούτο. Για την εργατική τάξη δεν υπάρχει καμία ελπίδα ακόμη όταν έρθει η όποια ανάκαμψη κερδών, αν δεν οργανώσει τον αγώνα της.
Γνωρίζουμε, ότι οι εκμεταλλευτές μας έχουν εξοπλιστεί από τις κυβερνήσεις των τελευταίων χρόνων με ισχυρό αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο. Τα κόμματα που ψήφισαν το 3ο μνημόνιο, στηρίζουν την ΕΕ και τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, αποτελούν μαύρο μέτωπο απέναντι στην εργατική τάξη και το λαό.
Ανίκητοι δεν είναι! Φαίνονται ανίκητοι, γιατί οι εργαζόμενοι δεν έχουν δοκιμάσει την τεράστια δύναμή τους.
Διεκδικούμε την αποκατάσταση όλων όσων μας αφαίρεσαν, όλα όσα είναι δικαίωμά μας με βάση τον πλούτο που παράγουμε και τις σύγχρονες ανάγκες μας. Δυναμώνουμε την πάλη μας για αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές.
Επαναφορά του βασικού μισθού στα 751 ευρώ, κατάργηση του αντεργατικού πλαισίου για τις ΣΣΕ και επαναφορά των κλαδικών συλλογικών διαπραγματεύσεων.
Απαιτούμε την κατάργηση του νέου μισθολογίου και της αντιδραστικής αξιολόγησης στο δημόσιο, την επαναφορά του 13ου και 14ου μισθού, την κάλυψη των απωλειών των δημοσίων υπαλλήλων.
Διεκδικούμε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας με αυξήσεις στους μισθούς με κριτήριο τις μεγάλες απώλειες στο εργατικό εισόδημα σε κάθε κλάδο.
Αξιώνουμε την επαναφορά των κομμένων συντάξεων και επιδομάτων.
Διεκδικούμε μέτρα προστασίας των ανέργων, επίδομα ανεργίας σε όλους τους ανέργους, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, 600 ευρώ το μήνα.
Να μπει φρένο στη φοροληστεία των εργαζομένων, λαικών στρωμάτων.
Να πληρώσουν οι βιομήχανοι, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές”.
