Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω ακροατή μου υποψιασμένε που έχουμε να τα πούμε από Αύγουστο θαρρώ που ήταν παχιές οι μύγες και στο μεταξύ πήρε και παραχόντρυνε και το παιχνίδι της ενημέρωσης μέχρι να… ξεφουσκώσει για το καλό της πάντα!
Από τότε άλλαξε και τι δεν άλλαξε, από υπουργούς προσφάτως μέχρι προπονητές στο χωριό μας, με μόνη σταθερή αξία το μυαλό Αδώνιδος και κείνη τη ριμάδα τη νοοτροπία μας που «μουλαρωμένη» χρόνια τώρα δεν κάνει βήμα εμπρός.
Που βαδίζουμε κύριοι και έτσι όπως το πάμε πότε θα πέσουμε οριστικώς και αμετακλήτως μπας και πάρουμε χαμπάρι; Μα και στο φινάλε-φινάλε που θα καταλήξουμε ως πόλη, που αν δεν πάμε από λακκούβα ή κυβόλιθο των προηγουμένων που είχαν «όραμα», θα πάμε από κουτσουλιά ολισθηρή παρά τις αντιδράσεις αντιπολιτευόμενων αρχόντων και του κ. προέδρου που από όνομα και μόνο τάχθηκε υπέρ αδυνάτων και εναντίον του φυσικού εχθρού που κατέφτασε στη Λάρισα ως… Χαρούλα της δημοτικής αρχής;
Γιατί δεν κάνουμε… χαρούλες που λυσσάξαμε στα φου-μπου και τις εφημερίδες με τις κουτσουλιές και τώρα «μας βρωμάει» ο φυσικός εχθρός;
Άβυσσος σου λέει η ψυχή του Λαρισαίου και πάνω εκεί που κόμπαζε με κείνο το γείτονα εκ Τρικάλων που ταλαιπωρούσε το δύσμοιρο μοσχαράκι, συγχύστηκε με το αρπακτικό και ετοιμάζει καταγγελίες μέχρι και για τα ένσημά του!
Στη μάχη της καλιακούδας τη βλέπω χαμένη τη δημοτική αρχή ό,τι και να κάνει και να μου το θυμηθείτε. Σου λέει κύριε τις βρήκαμε τις καλιακούδες, δεν μας βρήκαν για να τις «ξεσπιτώσουμε» χειμωνιάτικο.
Τώρα θα μου πείτε και τις λάσπες τις βρήκαμε τη δεκαετία του ’30 αλλά δεν τις αφήσαμε στη θέση τους, φτιάξαμε δρόμους.
Ε λοιπόν σας οικτίρω, είπαμε βρε οι νοοτροπίες μείνανε στη θέση τους…
Με τούτα και με κείνα ψάχνω τραγούδι και κοιτά που πήγε ο νους της αλαφροΐσκιωτης, σε μια εξαιρετική απόδοση του ιταλικού αυτού μοιρολογιού σε μελοποιημένους στίχους του Νίνο Ρότα, με τη μοναδική φωνή της Anna Melato.
Για όλους μας και για φίλη αγαπημένη που «έφυγε», πουλί και πέταξε ψηλά κει που της έπρεπε, ακούμε AMARA ME.
Χικ FM
