ΓΡΑΦΕΙ Ο Τάσος Τσιαπλές, Πρόεδρος του Δ.Σ του ΕΚΝΛ
Κλείνει δεν κλείνει η δεύτερη αξιολόγηση, γίνουν δεν γίνουν εκλογές, στους εργαζόμενους, στους συνταξιούχους, και στα φτωχά λαικά στρώματα, θα συνεχίσουν να μας «βγάζουν το λάδι», για χάρη των κερδών μιας χούφτας βιομηχάνων, τραπεζιτών, εφοπλιστών, μεγαλοεπιχειρηματιών.
Με την είσοδο του 2017 ήρθαν οι νέοι φόροι, νέες μειώσεις σε συντάξεις, ετοιμάζεται νέα επίθεση σε μισθούς, εργασιακά και συνδικαλιστικά δικαιώματα και τελειωμό δεν θα έχουν. Αυτά που λένε για ελάχιστο εγγυημένο εισόδημα, ακραία φτώχεια, ανθρωπιστική κρίση, είναι ψίχουλα για τους πολλούς και συνέχεια της κερδοφορίας για τους λίγους. Θα αυξήσουν και τα συσσίτια! Ντροπή τους.
Δεν πρέπει να δεχτούμε να ζούμε με τα ψίχουλα, να εξοικειωθούμε με τη φτώχεια και μάλιστα να την ξεχωρίζουμε σε ακραία φτώχεια και λιγότερη φτώχεια. Δηλαδή ακόμα και στη φτώχεια να μας διασπούν, να μας λένε εσύ που παίρνεις 400 πεινάς, εσύ που παίρνεις 600-700 είσαι μια χαρά.
Να μην νοιώθουμε ένοχοι για την κρίση και τα ελλείμματα που τα δημιούργησε η τάξη των καπιταλιστών και οι κυβερνήσεις της. Οι κυβερνώντες, οι καπιταλιστές και τα ΜΜΕ που ελέγχουν μας λένε ότι δεν μπορεί 1,5 εκ. εργαζόμενοι να συντηρούν 2,5 εκ. συνταξιούχους. Αλήθεια έτσι είναι; Οι σημερινοί συνταξιούχοι δεν πλήρωσαν τις εισφορές για 35-40 χρόνια; Και οι αυτοαπασχολούμενοι που δεν μπορούν να πληρώσουν αυτοί φταίνε που μειώθηκε ο τζίρος τους, που τους τάραξαν στους φόρους, που τους κατέστρεψαν για χάρη των μεγαλοκαταστημάτων;
Και ποιος φταίει για το ότι υπάρχουν 1,3 εκ. άνεργοι, 850 χιλ. απλήρωτοι, 350 χιλιάδες οι ανασφάλιστοι, για το γεγονός ότι μειώθηκαν δραστικά οι μισθοί, η σταθερή εργασία αντικαταστάθηκε σε μεγάλο βαθμό με τα 5μηνα, τα 4ωρα, άρα για την μείωση των εσόδων.
Δεν ευθύνονται αυτοί; Δεν ευθύνονται για το γεγονός ότι τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων ληστεύονται διαχρονικά από το 1950 έως τα σήμερα από το μεγάλο κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις τους; 80 δις. δόθηκαν με την μορφή των δανεικών και αγύριστων στους βιομήχανους παλιότερα για να κάνουν παραγωγικές επενδύσεις, για τα 20 περίπου δις, που χάθηκαν στο Χρηματιστήριο το 1999 και με το κούρεμα των ομολόγων στο δεύτερο μνημόνιο. Δεκαετίες ολόκληρες τα αποθεματικά του ΙΚΑ και άλλων ταμείων ήταν κατατεθειμένα στην ΤτΕ με 0% επιτόκιο, ενώ για τρέχουσες ανάγκες το ΙΚΑ και τα άλλα ταμεία δανείζονταν με το εκάστοτε επιτόκιο 7,8 και 10%.
Υπάρχει πλούτος και μάλιστα μεγάλος που παράγουν οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί αγρότες οι αυτοαπασχολούμενοι, τον οποίο καρπώνονται μια χούφτα καπιταλιστές. Το 1% του πληθυσμού στη χώρα μας, κατέχει το 56,1% του πλούτου και εκατοντάδες χιλιάδες λαικά νοικοκυριά δεν μπορούν να καλύψουν βασικές ανάγκες τους. Ο πλούτος που υπάρχει, τα μέσα παραγωγής, η τεχνολογία, επιτρέπουν να ζήσουμε πολύ καλύτερα. Να καλύψουμε όλες τις ανάγκες μας.
Εκείνο που το εμποδίζει είναι το γεγονός ότι αυτά τα μέσα και τον πλούτο, όπως και την εξουσία, τα έχουν στα χέρια τους μια χούφτα εκμεταλλευτές του λαού. Αυτό πρέπει να αλλάξουμε και όχι απλά τον διαχειριστή τη πολυκατοικίας που είναι ετοιμόρροπη.
Δεν μπορεί ο εργατόκοσμος, οι συνταξιούχοι, να πάμε πίσω από την ανάκτηση των απωλειών. Και ταυτόχρονα πρέπει να διεκδικούμε τις σύγχρονες ανάγκες μας.
Τέτοιο κίνημα πρέπει να δημιουργήσουμε γιατί δεν βρίσκεται σ’ αυτό το επίπεδο. Πολύς κόσμος περιμένει κάποιος σωτήρας να έρθει από τα πάνω να μας σώσει, άλλοι πιστεύουν ότι ο καλός εργοδότης δεν θα μας πειράξει, μέχρι που θα βρεθεί απολυμένος ή με δραστικά μειωμένο μισθό, άλλοι δεν πιστεύουν στην δύναμη του αγώνα ή είναι μοιρολάτρες. Έτσι όμως είναι βέβαιο ότι θα πάμε χειρότερα.
Ένας είναι ο δρόμο που μπορεί να μας βγάλει από τα ατέλειωτα βάσανα. Η οργάνωση στα σωματεία, να μπούν όσο γίνεται περισσότεροι στον αγώνα, να κατανοήσουν ότι όλα εξαρτώνται από τον συσχετισμό δύναμης. Αυτόν είναι στο χέρι μας να τον αλλάξουμε και να αλλάξουμε τα πράγματα από τη ρίζα τους, για να δούμε άσπρη μέρα.
