Η απάντηση του ΚΚΕ στη χθεσινή ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ για την ημέρα της γυναίκας
Σε σχέση με την ανακοίνωση του Τμήματος Αλληλεγγύης και Δικαιωμάτων Λάρισας του ΣΥΡΙΖΑ , που εξέδωσε μπροστά στην 8η Μάρτη, Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας, έχουμε να πούμε τα εξής:
Ο ΣΥΡΙΖΑ «πίνει νερό» στο όνομα των γυναικών, επικαλείται τα δικαιώματα τους (!) , χρησιμοποιώντας μάλιστα το όνομα του μεγαλύτερου επαναστάτη που γνώρισε η ιστορία, του ΒΙ Λένιν, θεμελιωτή της σοσιαλιστικής κοινωνίας, που κατάργησε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.
Την ίδια στιγμή φυσικά κάνει ό,τι περνά από το χέρι του για να υλοποιεί την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που ζούμε με τα απανωτά και το τελευταίο πακέτο μέτρων, που στρέφονται ενάντια στη ζωή και στα δικαιώματά μας! Eξάλλουγι αυτό επιλέχθηκε και εξακολουθεί να έχει τις ευλογίες της αστικής τάξης της χώρας, αλλά και διεθνών οικονομικών- πολιτικών επιτελείων, μπροστά στην προσπάθειά τους, να ξανακινηθεί η καπιταλιστική μηχανή προς την περιβόητη ανάπτυξη.
Γι αυτό εξάλλου οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα, θα αφαιμαχθούν με 3,6 δισ. € επιπλέον μέχρι το 2018, στα πλαίσια αυτής τους της ανάπτυξης, που τόσο σθεναρά διαπραγματεύεται η κυβέρνηση.
Όμως άλλο η πράξη, και άλλο η προπαγάνδα για το ΣΥΡΙΖΑ. Σαν τον Ιανό με τα δυο πρόσωπα, όλα αυτά πάνε περίπατο όταν πρόκειται να φλυαρήσει με παχιά λόγια όπως κάνει και στην εν λόγω ανακοίνωση, για την παγκόσμια μέρα της γυναίκας.
Βεβαίως και τιμά τις γυναίκες ο ΣΥΡΙΖΑ, εξάλλου αυτός δεν είναι μαζί με τα «αδελφάκια» του στην Ευρωπαϊκή Ένωση που εδώ και πολλά πολλά χρόνια προτείνανε και σήμερα εφαρμόζουν «τον συγκερασμό των υποχρεώσεων για τη γυναίκα»; Τι σημαίνει αυτό; Μερική απασχόληση, περιστασιακή δουλειά, για να μπορεί η γυναίκα να ανταποκρίνεται και στις υπόλοιπες οικογενειακές της υποχρεώσεις.
Είναι ή δεν είναι από τους εμπνευστές της «ευελιξίας στην αγορά εργασίας» για να «πέσει το μισθολογικό κόστος» και να βελτιωθεί η ανταγωνιστικότητα της ελληνικής οικονομίας;
Αυτά δεν ακούμε τόσα χρόνια τώρα; Και στην περίοδο της κρίσης και στην προηγούμενη.
Είναι ή δεν είναι και ο ΣΥΡΙΖΑ που όλα τα προηγούμενα χρόνια στο όνομα της υποτιθέμενης ισότητας ανδρών γυναικών άνοιξε το δρόμο μαζί με τα άλλα αστικά κόμματα για την κατάργηση της πενταετούς διαφοράς στην συνταξιοδότηση, για την υλοποίηση του σχεδίου «ενεργού γήρανσης» , για την παράταση του εργάσιμου βίο, για την ειδική προστασία που χρειάζεται ο γυναικείος οργανισμός, από τον επαγγελματικό κίνδυνο, τις επαγγελματικές ασθένειες, την ιατροφαρμακευτική, νοσηλευτική και μαιευτική του περίθαλψη.
Αυτά δεν περιλαμβάνουν τα μνημόνια του, τα αστικά μνημόνια, τα αντιλαϊκά πακέτα μέτρων, για τα οποία διαπραγματεύεται σθεναρά, αλλά….πάντα στο τέλος υπογράφει! ;
Μέσα σ’ αυτό το πηγάδι των αντιλαϊκών μέτρων δε ζητά σήμερα από το λαό μας να κολυμπήσει αγόγγυστα, προκειμένου να έρθει «το φως στο τούνελ»;
Δε μας λέει βέβαια, όταν έρθει αυτό το φως στο τούνελ της καπιταλιστικής ανάπτυξης θα έχουνε οι γυναίκες, οι νέες κοπέλες, οι μετανάστριες σταθερή δουλειά;
Μήπως θα καταργηθούν οι βαθιά αντιδραστικές του ρυθμίσεις για τη μητρότητα, μήπως θα δίνεται επίδομα τοκετού, θα σταματήσει η τόσο προοδευτική του πρόταση για το δημόσιο θηλασμό, ή μήπως θα βάλει φρένο στις απαιτήσεις της εργοδοσίας για να καταψύχουν οι νέες κοπέλες τα ωάρια τους, όπως συμβαίνει σήμερα, επί των ημερών του;
Για όλα αυτά και για πολλά άλλα, μιλά η πολιτική πράξη του. Και επειδή ακριβώς είναι μέρα «για να θυμόμαστε» όπως λέει και στην ανακοίνωση του, ας τους θυμίσουμε ότι πέρυσι επειδή μάλλον τους απασχόλησε η «εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών», η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ, «τίμησε» την Παγκόσμια ημέρα για την εξάλειψη της βίας κατά των γυναικών με το να… αφήσει απλήρωτους τους εργαζόμενους στους ξενώνες του Εθνικού Κέντρου κοινωνικής Αλληλεγγύης για κακοποιημένες γυναίκες και θύματα trafficking!
Φυσικά η στάση μιας τέτοιας πολιτικής δύναμης- της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, δεν μας ξενίζει, είναι γνωστή η μαεστρία του στο να βαφτίζει το κρέας- ψάρι. Την ίδια τυχοδιωκτική τακτική του ζήσαμε και το προηγούμενο διάστημα, με την προσπάθειά του να καπηλεύεται χυδαία τους αγώνες και την τακτική του εργατικού λαϊκού κινήματος, να εμφάνιζεται περίπου ως κομμουνιστική δύναμη. Αυτός ο ιδεολογικός μανδύας τον βοηθά στον εγκλωβισμό εργαζομένων που αισθάνονται αριστεροί, έχουν αγωνιστικές καταβολές. Στοιχείο τέτοιας προσπάθειας είναι η απόπειρα καπηλείας της ηρωικής ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης, του αγώνα χιλιάδων κομμουνιστών, αριστερών και άλλων ριζοσπαστών αγωνιστών, το περασμένο διάστημα, η επίκληση του ΒΙ Λένιν, της κομμουνίστριας Κλ. Τσέτκιν σήμερα.
Ο καθένας κρίνεται από τις πράξεις του. Είναι γνωστό ότι το ΚΚΕ δίνει όλες του τις δυνάμεις για την ανασύνταξη του εργατικού κινήματος, την οικοδόμηση της κοινωνικής συμμαχίας. Σε αυτόν το δρόμο είναι δυνατό να μπούνε εμπόδια στα νέα μέτρα, να διεκδικηθεί η ανάκληση των απωλειών και η υπεράσπιση των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων. Να οργανωθεί η λαϊκή αντεπίθεση με άνοδο της γυναικείας συμμετοχής στο ταξικά προσανατολισμένο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, στο ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, στους αγροτικούς συλλόγους και τις ενώσεις αυτοαπασχολούμενων της πόλης σε αντικαπιταλιστική – αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση, στις ανάλογες αγωνιστικές συσπειρώσεις στα σχολεία και τις σχολές.
Τα παραπάνω μπορούν να υλοποιηθούν όσο ξεκαθαρίζει ο δρόμος που πρέπει να περπατήσει το εργατικό κίνημα, όσο ανασυντάσσεται και οικοδομεί την συμμαχία του, βάζοντας στόχο ριζικής ανατροπής των οικονομικών εκμεταλλευτικών σχέσεων, οικοδομώντας μια κοινωνία όπου τα μέσα που παράγουν τον πλούτο θα ανήκουν στον εργαζόμενο άνθρωπο, γι αυτό και θα εξαλειφθεί η ανεργία, όλοι θα έχουν σταθερή εργασία, πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας, παιδείας, πολιτισμού, φυσικής αγωγής, με βάση τις δυνατότητες που δίνει η άνοδος της επιστήμης, της τεχνικής προόδου.
Σ αυτή την κοινωνία θα επιτευχθεί πραγματικά η γυναικεία χειραφέτηση, και όχι με υποκριτικά ευχολόγια, όπως ακριβώς επιτεύχθηκε με την επικράτηση της Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης στη Ρωσία, σχεδόν πριν από 100 χρόνια, που έβγαλε τις γυναίκες στο προσκήνιο της Ιστορίας και της κοινωνικής δράσης, καταρρίπτοντας κοινωνικές, πολιτικές, πολιτιστικές διακρίσεις και προκαταλήψεις αιώνων σε βάρος τους.
