Μια πανέμορφη εικαστική παρέμβαση που έγινε με πρωτοβουλία του δήμου Λαρισαίων και τη συνεργασία δύο σπουδαίων εικαστικών, του Αστ. Δημητρίου και του Χρ. Λάσκαρη άλλαξε την όψη και τη μουντάδα κτιρίου στο κέντρο της πόλης, δυστυχώς όμως όχι και τη μιζέρια και την κακομοιριά ορισμένων!
Αλλιώς δεν εξηγείται μπαράζ αναρτήσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπου η πανέμορφη δημιουργία γίνεται στόχος στο όνομα της κρίσης και της «ουσιαστικής» παρέμβασης σε κτίρια της πόλης.
Πόσα χρήματα δαπανήθηκαν, τίνος είναι το κτίριο, γιατί δεν δόθηκε βάρος και τα ανάλογα κονδύλια για ανακαίνιση των γραφείων και χίλια δυο άλλα απίθανα ήταν μόνο μερικά από τα όσα αλιεύσαμε κάνοντας τη σχετική έρευνα.
Θυμίζουμε πως το έργο αναπαριστά την προτομή ενός άγνωστου νέου, πιθανότατα αθλητή, που εντοπίστηκε σε ανασκαφές στα Φάρσαλα (β’ μισό του 4ου π. Χ. αιώνα) και πλέον φιλοξενείται στο Διαχρονικό Μουσείο Λάρισας, όσο για τις αναρτήσεις αυτές αναπαριστούν ανάγλυφα την κακομοιριά και τη μιζέρια ορισμένων και φιλοξενούνται στο f/b του 21ου μ.Χ αιώνα ως ωδή στην… ιεράρχηση των δαπανών για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής της πόλης, όπου φυσικά τα εικαστικά δεν έχουν πρωτεύοντα ρόλο!
Αντί άλλου σχολίου αντιγράφουμε από το σχετικό δελτίο τύπου: Ο Ελύτης στα «Δημόσια και ιδιωτικά» γράφει: «ένα τοπίο δεν είναι όπως το αντιλαμβάνονται μερικοί, κάποιο απλώς σύνολο γης, φυτών και υδάτων. Είναι η προβολή της ψυχής ενός λαού επάνω στην ύλη».
Ε.Π.
