Αντιεκλογικό κείμενο που εξέδωσε το κατειλημμένο αυτοδιαχειριζόμενο στέκι «Αντιδραστήριο»
Γιατί όχι εκλογές
Το πολιτικό σύστημα προσπαθεί να μας πείσει ότι η άσκηση του εκλογικού μας δικαιώματος είναι η ύστατη πολιτική πράξη καθώς μέσο αυτής έχουμε την δυνατότητα να επιλέξουμε τα άτομα που θα μας εκπροσωπήσουν. Οι σχέσεις εξουσίας αποτελούν δομικό στοιχείο της κοινωνίας.
Εντοπίζεται λοιπόν, μια σχέση εξάρτησης εξουσιαστή-εξουσιαζόμενου, με τον δεύτερο να αναθέτει την επίλυση των συλλογικών του αναγκών σε τρίτους, θεωρώντας τους εξυπνότερους ή πιο ικανούς. Με αυτόν τον τρόπο, οι εξουσιαζόμενοι νίπτουν τας χείρας τους, και εν τέλει μένουν απαθείς μπροστά σε ότι τους συμβαίνει, επιρρίπτοντας τις ευθύνες στους εξουσιαστές τους, ενώ σίγουρα δεν είναι άμοιροι ευθυνών για τις ίδιες τους τις επιλογές. Μέσα από αυτήν την κατάσταση, οι μάζες αποπολιτικοποιούνται, καθώς έχουν φέρει εις πέρας το “δημοκρατικό” τους καθήκον και πέφτουν στη λούπα της μοιρολατρίας, περιμένοντας τους επόμενους διαχειριστές της ζωής τους. Οι εκλογές αποτελούν πηγή εξουσίας και καταπίεσης, καθώς ο άνθρωπος έχει την “ανάγκη” να καταπιέζεται άλλα και να καταπιέζει με τη σειρά του τον επόμενο στη τροφική αλυσίδα των κανιβάλων αυτής της κοινωνίας. Τέλος, η εκλογική διαδικασία λοιπόν, είναι η τροχοπέδη των μη καθοδηγούμενων κινημάτων και αγώνων, λειτουργώντας σαν βαλβίδα αποσυμπίεσης για τα ριζοσπαστικά κινήματα.
Φοιτητικές εκλογές – ιστορικό και το παράδειγμα του ΤΕΙ Λάρισας
Από τα πρώτα χρόνια της μεταπολίτευσης και έπειτα έκαναν την εμφάνιση τους οι φοιτητικές παρατάξεις στους χώρους των πανεπιστημίων και ΚΑΤΕΕ (πλέον ΤΕΙ) έχοντας ως σκοπό την αποσυμπίεση της εξεγερτικότητας των φοιτητών-τριών ειδικά στα πρώτα θερμά χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, ενώ παράλληλα αυτές οι παρατάξεις χρησιμοποιήθηκαν από το σύστημα ως μέσο δημιουργίας εκάστοτε «κομματικών στρατών» αλλά και για την ανατροφοδότηση του πολιτικού συστήματος με το νέο αίμα που χρειαζόταν για την απαραίτητη συντήρηση του. Λαμπρά παραδείγματα είναι αρκετοί οι οποίοι χτίσανε την πολιτική τους καριέρα πάνω στις στάχτες του Πολυτεχνείου και μετέπειτα με την φοιτητική «συνδικαλιστική» τους δράση. Πλέον βέβαια οι φοιτητικές εκλογές διακρίνονται για τα συντριπτικά ποσοστά αποχής με αποτέλεσμα να μην έχουν την μαζικότητα που είχαν κάποτε.
Για άλλη μια χρονιά το ΤΕΙ μας γέμισε με κόκκινες και μπλε κομματικές αφίσες, σταλμένες κατευθείαν από κομματικά γραφεία. Οι ερημωμένοι καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου πάγκοι στους διαδρόμους, γεμίσανε με υποψηφίους και τους ψηφοφόρους τους, αφού πλησιάζει το εκλογικό τους πανηγυράκι. Μέχρι και την προηγούμενη εκλογική διαδικασία που έγινε στο ΤΕΙ μας, η «μεγάλη» παράταξη (aka ΔΑΠαρα) επικράτησε με ποσοστό 70%, ενώ το ποσοστό της αποχής ήταν 90%. Παρά βέβαια τα εντυπωσιακά ποσοστά, λίγους μήνες μετά ο πρόεδρος της ΝΔ Μητσοτάκης, ανακοίνωσε τη διάλυση της, με αφορμή το μεγάλο σκάνδαλο για μαζικές αντιγραφές, με σκοπό την ανοικοδόμηση της. Στη πραγματικότητα η ΔΑΠ ολοκληρώνοντας το σκοπό της ο οποίος δεν ήταν άλλος από την απονεύρωση του φοιτητικού κινήματος, και η σπορά της απάθειας στη πλειοψηφία των φοιτητών-τριών, με τις γνωστές μεθόδους ξαναβγήκε από την κατάψυξη έτοιμη για κατανάλωση για τις ερχόμενες εκλογές. Κερασμένα μπουκάλια και καφέδες, γλείψιμο, ατομικό καβάτζωμα, πελατειακές σχέσεις, πτυχία με δεξιές πλάτες μεγαλοκαθηγητών. Τι πιο εύκολο άλλωστε από το να καλλωπίσεις την ανομία που με εντολές σου βρίσκεται ανενόχλητη στα πανεπιστήμια ανά τη χώρα, ώστε να χτυπήσεις την »ανομία» των άλλων, των από τα κάτω, που περπατάνε ανάποδα στους δρόμους που εκείνοι φτιάξανε για εμάς. Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν και οι »πρωτοπόροι» των κινημάτων, οι αριστερές δηλαδή παρατάξεις, οι οποίες έρχονται να παίξουν το κηδεμόνα του κινήματος που ουδεμία σχέση με τους από τα κάτω αγώνες έχουνε, αφού ο τρόπος οργάνωσης και οι πρακτικές τους, προωθούν την καθετότητα, συντηρώντας και διαιωνίζοντας με αυτόν τον τρόπο ένα σύστημα ανάθεσης και καταπίεσης. Βάζουν φρένο σε οποιονδήποτε ακηδεμόνευτο και αδιαμεσολάβητο αγώνα όταν παρεκκλίνει από τις κομματικές τους γραμμές. Ας μην ξεχνάμε το ιστορικό παράδειγμα της πρώτης κατάληψης του Χημείου το 1979, όπου το βράδυ της 16 Δεκεμβρίου οπλισμένοι με λοστάρια τμήματα των ΚΝΑΤ [ομάδες κυρίως εργατών ιδεολογικά προσκείμενων στο ΚΚΕ (=παραλληλισμός με τα ΜΑΤ)] έσπασαν την κατάληψη και τραυμάτισαν 15 αντιφρονούντες φοιτητές.
Η πρόταση μας
Η φοιτητική κοινότητα, όντας κομμάτι της κοινωνίας στην οποία ζούμε, επηρεάζεται από την κρίση με αποτέλεσμα τα νόμιμα δικαιώματά μας να λιγοστεύουν καθώς και το ταξικό χάσμα μεταξύ μας όλο και εντείνεται από την βάρβαρη αναδιάρθρωση του καπιταλισμού. Είναι πάμπολλα τα παραδείγματα υποχρηματόδοτησης των ΑΕΙ και ΤΕΙ, όπως το κόψιμο των δωρεάν βιβλίων, την συνεχή απειλή για ιδιωτικοποιήσεις και διαγραφές αλλά και την διαρκή μείωση σε βασικές παροχές όπως σίτιση-στέγαση. Η πρόταση μας ως μέσο διαχείρισης των ζωών μας δεν μπορεί να είναι άλλη από την αυτοοργάνωση σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας μας, ενάντια σε κάθε τύπου εξουσιαστή αλλά και σε κάθετες και κανιβαλιστικές λογικές. Η στάση μας είναι ενάντια στην ανάθεση γι’ αυτό εμείς προτάσσουμε τον συλλογικό αγώνα, την οριζοντιοποίηση και την αλληλεγγύη των από τα κάτω καταπιεσμένων. Η αποχή τώρα από μόνη της δεν μπορεί να θεωρηθεί πράξη αντίστασης αν παράλληλα το άτομο που την προωθεί δεν την συνοδεύει με την καθολική ρήξη με το υπάρχον σύστημα και την συμμετοχή του σε αυτοοργανωμένους αγώνες και σε κάθε τύπου οριζόντια διεκδίκηση.
Υ.Γ. Τις τελευταίες μέρες γίναμε θεατές ενός επικοινωνιακού παιχνιδιού μικροπολιτικής που παίχτηκε στις πλάτες μας ανάμεσα στα κομματόσκυλα της ΔΑΠ και της ΠΚΣ, όπου και οι μεν και οι δε μας κατηγόρησαν, ως ηθικούς αυτουργούς, για την μη διεξαγωγή της εκλογικής τους φιέστας στον χώρο του ΤΕΙ. Για τους ΔΑΠίτες έχουμε να δηλώσουμε ότι φτάνοντας στο απελπιστικό σημείο να μην μπορούν να έχουν ούτε καν την μίνιμουμ πολιτική δραστηριότητα στο ΤΕΙ, αφού δεν μπορούν να βγάλουν πολιτικό πάγκο και όσο για τις αφίσες τους σκίζονται άμεσα από την στιγμή που θα κολληθούν, δείχνοντας έτσι ότι οι παλιές δόξες της “μαζικής” γαλάζιας παράταξης μοιάζουν πλέον σενάριο επιστημονικής φαντασίας καθώς μέχρι και ο μέσος φοιτητής τους εχθρεύεται. Έτσι με το πρόσχημα του τυχόν σπασίματος των εκλογών από εμάς αλλά και για να γλιτώσουν το ρεζιλίκι τους, αποφάσισαν ηγεμονικά να μεταφέρουν τις εκλογές στο κτήριο της περιφέρειας η οποία θα φρουρείται από διμοιρίες των ΜΑΤ. Όσο για τους γραφικούς της ΠΚΣ, έχουμε να δηλώσουμε ότι όταν κόσμος επιτίθεται υλικά ή ηθικά στην ΔΑΠ γελάν μέχρι και τα μουστάκια τους ενώ όταν ο ίδιος κόσμος, μη αναγνωρίζοντας “2 μέτρα και 2 σταθμά’’, επιτίθεται και στους ίδιους σκούζουν και πετάν λάσπη λέγοντας για δήθεν αντιεξουσιαστές που δρουν χέρι-χέρι με την ΔΑΠ. Εν τέλει, δίχως αιδώ (και αυτή), σκίζει τα ιμάτια της για αυτήν την αλλαγή του μέρους διεξαγωγής και συμφωνεί καλώντας και η ίδια, παρέα με το δήθεν αντίπαλο δέος, για μαζική συμμετοχή των φοιτητών στις αστυνομοκρατούμενες φοιτητικές εκλογές(εδώ γελάμε) .
ΑΠΟΧΗ ΑΠΌ ΤΙΣ ΦΟΙΤΗΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ
ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΓΩΝΑΣ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΣΥΝΤΗΡΕΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΙΕΣΗ
ΝΑ ΠΡΑΤΤΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΓΙΑ ΕΜΑΣ, ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΣΗ ΣΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΚΦΑΝΣΕΙΣ ΤΩΝ ΖΩΩΝ ΜΑΣ!
