Ολοκληρώθηκε το φεστιβάλ της ΚΝΕ και του ΚΚΕ στην κοίτη του Πηνειού
Με μεγάλη επιτυχία ολοκληρώθηκαν οι εκδηλώσεις του φεστιβάλ της ΚΝΕ στην κοίτη του Πηνειού που ήταν αφιερωμένο στα 100 χρόνια του ΚΚΕ και τα 50 χρόνια της ΚΝΕ.
Και τη δεύτερη μέρα εκατοντάδες νέοι αλλά και μεγαλύτεροι επισκέφτηκαν το χώρο του φεστιβάλ , παρακολούθησαν την ομιλία και την ενδιαφέρουσα συζήτηση με την Αλέκα Παπαρήγα, που ανέπτυξε γιατί το ΚΚΕ είναι το ποιο νέο κόμμα, γιατί είναι το κόμμα της νιότης, γιατί η νεολαία πρέπει να το εμπιστευτεί ,να στρατευθεί μαζί του. Αναλυτικά αναφέρθηκε, μετά το 74 το ΚΚΕ αποφάσισε να οργανώσει συστηματική μελέτη της ιστορίας του, με ειδικές εκδόσεις. Αυτή η ανάγκη έγινε πιο επιτακτική μετά το 1991, καθώς η καπιταλιστική παλινόρθωση έθετε νέα ερωτήματα, άρα και νέες απαντήσεις.
Νέα ευκαιρία λοιπόν, για μια άμεση προσωπική γνώση και ενημέρωση των θέσεων και της κριτικής του ΚΚΕ την δίνει το τετράτομο Δοκίμιο που θα κυκλοφορήσει, στις μέρες της επετείoυ για την περίοδο 1918-1939. Είναι ευθύνη των οργάνων του κόμματος, των ΚΟΒ να. δώσουμε τη δυνατότητα ιδιαίτερα στις νεώτερες ηλικίες να μιλήσουν να εκφραστούν να προβληματισθούν με οργάνωση ειδικών συζητήσεων , θεματικών η συγκεκριμένων χρονικών περιόδων.
Όταν μας ρωτούν γιατί αποκαλούμε το 100χρονο ΚΚΕ ως το πιο νέο κόμμα, απαντάμε: Είναι το μοναδικό κόμμα που παλεύει κατά του τελευταίου εκμεταλλευτικού συστήματος , του καπιταλισμού, αναγνωρίζοντας συνειδητά τον εργατικό λαϊκό παράγοντα ως πρωταγωνιστή και στις κατάλληλες συνθήκες ανατροπέα του σάπιου συστήματος, οικοδόμο της νέας κοινωνίας, τη σοσιαλιστικής κομμουνιστικής. Κανένα κόμμα δεν παλεύει για μια νέα κοινωνία από τη βάση ως το εποικοδόμημά της.
Το νέο στην κοινωνία και την εξέλιξη της δεν καθορίζεται με βιολογικά κριτήρια αλλά κοινωνικοοικονομικά και πολιτικά. Η ωρίμανση του κόμματος μας που είναι σήμερα ηλικίας 100χρόνων αποτελεί στοιχείο νεότητας. ”
Η παθητικότητα δεν γεννήθηκε ούτε αυθόρμητα ούτε αποτελεί συνειδητή επιλογή της νεολαίας. Έχει καλλιεργηθεί , κυρίως με την λογική του μονόδρομου, της ματαιότητας αντίστασης και εξέγερσης, με την λογική ότι οι νέοι πρέπει να κυνηγούν την ευκαιρία, την καινοτομία, να είναι σε θέση ο καθένας και η καθεμία προσωπικά να ανταγωνίζεται το συμμαθητή και συμφοιτητή του, τον συνάδελφό του, ακόμα και τον προσωπικό φίλο και φίλη του, για να κερδίσει μια θέση στον ήλιο ή να ξεφύγει από την εργατική του προέλευση, να ανέλθει στην ταξική διάρθρωση της ελληνικής κοινωνίας. Η άνοδος μάλιστα στην ταξική διάρθρωση θεωρείται προσωπική καταξίωση, ενώ αν ανήκεις στην εργατική τάξη είναι κάτι το υποτιμητικό.
Κυρίως όμως πρέπει να ερμηνεύσουμε ορισμένα φαινόμενα σήμερα από το γεγονός ότι η νέα γενιά είναι παιδί και εγγόνι των γενεών της αντεπανάστασης, και των αντιφατικών συνεπειών της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης στην κοινωνική συνείδηση.
……Όλα τα κόμματα μιλάνε για τη σημασία του σεβασμού της ατομικότητας, της ατομικής επιλογής, σύνθημα που αρέσει στη νεολαία, γιατί ο καθένας και καθεμιά αισθάνεται ότι είναι μια ανεπανάληπτη προσωπικότητα. Πίσω από αυτά τα δήθεν γοητευτικά λόγια κρύβουν επιμελημένα αυτό που κάνουν, την επεξεργασμένη στρατηγική επιβολής ομοιόμορφης σκέψης και στάσης απέναντι στα ιδεώδη και τις ταξικές άξιες του εκμεταλλευτικού συστήματος δηλαδή την ομοιομορφία πειθαρχίας στο σύστημα. Πριν 30 και 40 χρόνια τα κοινά ηλικιακά χαρακτηριστικά των νέων δεν εμπόδιζαν να υπάρχει μεγαλύτερη ποικιλία σκέψης, τρόπου ζωής, κλίσεων και επιλογών. Σήμερα η ισοπεδωτική ομοιομορφία στάσης είναι το κύριο χαρακτηριστικό για το μεγαλύτερο μέρος της νεολαίας ανεξάρτητα ακόμα και από την ιδιαίτερη ταξική προέλευση ή ένταξη.
Ίσα και ίδια δικαιώματα ούτε ως εύρος, ούτε ως ποιότητα δεν υπάρχουν στην ταξική κοινωνία.
Δεν αρνούμαστε την δυνατότητα απόσπασης κάποιων παραχωρήσεων, το θέμα είναι αυτές να μη οδηγούν στην υποτίμηση των σύγχρονων αναγκών της νεολαίας, να μη οδηγούν στην εφησύχαση και παθητικότητα. Ο 20ός αιώνας που ο καπιταλισμός υποχρεώνονταν να κάνει κάποιες παραχωρήσεις για μια σειρά λόγους ( ανάμεσά τους ήταν και ο ρόλος του σοσιαλισμού και η όποια πρόοδος κατά περιόδους σημείωνε η ταξική πάλη), μας δίνει πολύτιμη πείρα, αναγκαία σήμερα που δεν μπορεί και δεν θέλει να κάνει ακόμα και εκείνες τις υποχωρήσεις που έκανε τον προηγούμενο αιώνα.
Ένα ακόμα γενικό παράδειγμα αποπροσανατολισμού: Όλα τα κόμματα όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και στα αλλά καπιταλιστικά κράτη της Ευρώπης, τα τελευταία χρόνια, όταν σχηματίζουν κυβερνήσεις προσπαθούν να τοποθετήσουν νέους σε ηλικία ηγέτες, άνδρες και αν είναι δυνατόν και γυναίκες, διαφημίζουν ότι ήλθε η ώρα της γενιάς των 40ρηδων και των 30ρηδων, των 25ρηδων.
Αν δει κανείς την ηλικιακή ανανέωση των κυβερνητικών στελεχών, των κυβερνητικών οργάνων , των επιχειρήσεων και ψάξει στο διαδίκτυο δεν πρέπει να νοιώσει έκπληξη από τα βιογραφικά τους, στη μεγάλη τους πλειοψηφία είναι παιδιά του «σωλήνα», διαμορφωμένα σε ειδικές σχολές και ιδιαίτερα πανεπιστήμια που προετοιμάζουν τα στελέχη του συστήματος, μαθαίνοντας τους επεξεργασμένα πρωτόκολλα αντιλαϊκής, αυταρχικής, ιμπεριαλιστικής πολιτικής. Αν τυχόν προκύψει και κανένας νέος από εργατική οικογένεια, ή από οικογένεια αγωνιστών, τότε καλός είναι και αυτός σαν υπηρέτης του συστήματος, δίνει το παράδειγμα.
Μπροστά στο λαό , τη νεολαία, μπαίνει ένα ερώτημα «Υποταγή και παθητικότητα ή οργάνωση της πάλης και αντεπίθεση κλιμακωμένη κατάλληλα ως την τελική νίκη, όπου ο καπιταλισμός θα γίνει οριστικά παρελθόν;».
Στις δυο αυτές μέρες πλήθος κόσμου επισκέφτηκε τα περίπτερα με αυτό των 100 χρόνων του ΚΚΕ και των 50 χρόνων της ΚΝΕ να προσελκύει τον περισσότερο κόσμο όπου ξεναγούνταν από στελέχη του κόμματος και της ΚΝΕ στα ταμπλό με το φωτογραφικό υλικό, τον στρατιωτικό εξοπλισμό του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και τα υλικά του παράνομου τυπογραφείου του μουσείου Αμπελακίων ’46-‘49. Μαθητές επισκέφτηκαν τον ενδιαφέροντα διαδραστικό χώρο του «escape room», στον παιδότοπο οι μικροί επισκέπτες ζωγράφισαν για την ειρήνη και τους πρόσφυγες και παρακολούθησαν παράσταση καραγκιόζη, ενώ ιδιαίτερο ενδιαφέρον είχε και ο χώρος για τους μικρούς φίλους της ΚΝΕ . Στη δεύτερη μέρα οι νέοι εργάτες, μαθητές και σπουδαστές διασκέδασαν με τον κωμικό Χριστόφορο Ζαραλίκο και το καυστικό και σατιρικό του λόγο, στην δεύτερη σκηνή ανέβηκαν νεανικά σχήματα και την βραδιά έκλεισαν οι SIDEEFFECT, στην κεντρική σκηνή οι επισκέπτες του Φεστιβάλ γλέντησαν και χόρεψαν με το καταπληκτικό συγκρότημα και τη φωνή του Βαγγέλη Κορακακη.
